หนูอยากทราบความคิดเห็นจากเพื่อนๆ หนูกำลังจะเริ่มศึกษาอยู่ชั้นม.5 แต่เมื่อปีที่เทอม ช่วง ม.4 เทอม2. หนูมีสภาวะเครียดจนต้องแอดมิทที่โรงเรียน และนอนโรงพยาบาลอยู่หลายคืน หนูเลยไม่ได้ไปเรียน  ช่วงเวลาล่วงเลยไป2อาทิตย์ หนูต้องรักษาสภาพจิตใจ จากสภาวะโรคซึมเศร้า  แต่พอหนูติดต่อไปหาครูประจำชั้น ( ซึ่งหนูกับครูคนนี้ ครูเขาไม่ค่อยจะโอเคกับหนูสักเท่าไหร่ ขอสมมติว่าชื่อ ครู ก) เขากลับพูดออกมาว่า " เธอไม่ต้องมาเรียนหรอก ถึงมาเธอก็ไม่มีสิทธิสอบวิชาครู " ด้วยความเครียดที่ว่าหนักกลับหนักไปกว่าเดิม หนูเลยไม่ได้ไปโรงเรียนอีก จนเวลาผ่านไปประมาณ1เดือน หนูมาเจอคุณครูอีกคน เขาถามไถ่หนูว่าทำไมไม่ไปเรียน? หนูก็เล่าตามความจริง คุณครูคนนั้นทราบจึงพูดว่าทำไมหนูไม่มาปรึกษาคุณครู ครูอาจะช่วยหนูได้ หนูจึงมาติดต่อกับทาง โรงเรียน ผอ. บอกมาเรียนได้แต่ขอหลักฐาน แต่หนูก็ไม่มีสิทธิสอบไปแล้ว . จนวันนี้หนูพยายามมาติดต่ออีกครั้ง ครูฝ่ายห้องวิชาการบอกว่า หนูสามารถเรียนม.5ได้ แต่ขอไปแก้0ตามรายวิชาที่ไม่ได้มาเรียน . หนูก็โอเค ตอนเช้าหนูเข้าไปนั่งในห้องเรียน พอถึงเวลาโฮมรูม คุณครูก. ก็พูดว่า เธอมาเรียนม.5 ได้ยังไง หนูก็บอกว่า หนูมาติดต่อฝ่ายวิชาการ เขาบอกเรียนได้ แต่ให้แก้ตามรายวิชา แต่ครูเขากลับพูดน้ำเสียงไม่พอใจ 😞 ว่า มันไม่ได้! จะมาเรียนม.5 ได้ยังไง เธอไม่มาเรียนทั้งม.4เทอม1 และ 2 หนูก็บอกไปว่าเทอม1 หนูเรียนจนจบค่ะ ครูเขาก็ไม่ตอบโต้เรื่องนี้แต่กลับพูดว่า แต่ของครู ครูไม่ให้เธอแก้ ....
การศึกษาไทยทำไมไม่มีคำว่าให้โอกาสเลยคะ มีแต่ให้เริ่มเรียนใหม่ ถึงมันต้องแก้หนักยังไงหนูก็จะพยายามที่จะแก้. แต่คำพูดของคุณครูกลับพูดให้เด็กคนนึง ไม่รู้จะไปยังไงต่อ จะต้องเริ่มเรียนใหม่...เลยหรอคะ หนูควรทำยังไงดีคะ พยายามขอแก้แล้ว แต่ครูเขาไม่ให้โอกาสเลย เพราะถ้าครูเขาไม่ให้แก้คือตกไปทุกวิชาเลย 😞 ไม่อยากเริ่มใหม่จริงๆ