มันคือปัญหาสะสมมานานมากๆๆด้วยความเป็นวัยรุ่น​รึอะไรก็ตามแม่ด่าเรามาตลอดด่าในที่นี้ไม่ได้เป็นห่วงหรืออย่างไรยิ่งโตขึ้นมันก็ยิ่งรุนแรงมากเรื่อยๆๆอย่างที่บอกว่ามันคือปัญหา​สะสมมานานทำให้จากความรู้สึกไม่ชอบกลายเป็นเริ่มเกลียดเขาไม่ได้รักเราเลยเพราะเราเกือบ​โดนขมขืนจากคนรู้จักแต่แม่เรากับไม่ทำอะไรเลยสักอย่างแถมยังด่าว่าเราเอ้อตอนนั้นทำให้ได้รู้ว่าเขาไม่ได้ต้องการเราตั้งนานแล้วเขาพูดมาตลอดเราพยายามเข้าใจมาเสมอว่าการที่แม่ด่าเพราะรักเรามากๆเราพยายามเข้าใจแบบนั้นแต่มันการหลอกตัวเองไม่ว่าจะเรื่องอะไรเขาจะเอามาลงที่เราเสมอการที่เราไปเรียนการที่เขาให้เงินเราเขาบอกว่ามันคือภาระเขาบอกแบบนั้นเสมอมาแต่พอเราต่อต้านวันเรากำลังจะสอบปลายเทอมแล้วเราทะเลาะกันกับเขาเราต้องหาเงินไปเรียนเองหารถไปสอบเองแต่เพราะเรายังได้ทุนค่อยช่วยไว้บ้างพอจบม.6เราอยากเรียนต่อเขาก็ไม่ให้เราเรียนต่อแต่กับมาด่าว่าเราไม่ได้ดีเหมือนพี่สาวข้างบ้านเรียนจบปริญญาตรี​มีหน้าที่การงานที่ดีตั้งแต่เราจบมาตั้งแต่นั้นเขาไม่เคยให้เงินเราใช้อีกเลยเราก็ไม่ได้คิดมากแต่พอเขาไม่มีเงินเขากับมาพูดดีกับเราสุดท้ายก้ยืมเงินเราไปทั้งๆๆที่เราก้ไม่ค่อยมีเราก็ให้แต่พอผ่านมาเขาก็ด่าเราเหมือนเดิมเอาเราไปด่ากับป้าข้างบ้านเหมือนเดิมเอาเราไปเปรียบกับคนข้างบ้านเหมือนเดิมเราไม่อยากทะเลาะแต่พอมาถึงจุดๆๆหนึ่งเราทนไม่ไหวเราเถียงเราผิดป่ะที่ทนจนทนไม่ไหวมากๆๆมันระเบิดออกมาอ้อถ้าใครคิดว่าการด่าแบบทั่วไปคือไม่ใช้น่ะ
ว่าให้ไปขายตัวเราก้ทนฟังทุกคำมันคือส่วนน้อยที่เราพิมพ์มาข้างต้น​ เขายังหาคนมาให้เราแต่งงานแต่เราไม่ยอมเราไม่โอเครทุกวันนี้เราจึงไม่คุยกับเขาอีกถึงเราไม่คุยเขาก็หาเรื่องมาด่าเรา....
#ระบายเพื่อเจอเคสเดียวกัน🖤