ไม่รู้จะไปบ่นที่ไหนแล้วค่ะ
เราอยู่กับน้องตั้งแต่เด็ก(คนละแม่) ตอนนั้นเรา 9 ขวบ น้อง5ขวบ เท้าความหน่อยว่าพ่อมีเมียหลายคน กินเหล้า เล่นการพนัน วันดีคืนดีก็มีคนมาที่บ้านมาทวงเงิน เคยมีครั้งหนึ่งมีคนมารื้อบ้านบอกว่าพ่อไปจำนองไว้ เล่นเสียเลยมารื้อเอาไม้ไปขาย แม่เราก็เลยทำบ้านปูนประชดพ่อ กะว่าคงไม่มีใครมารื้อได้แล้ว พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน บางที3-4วันเข้าบ้านที บางทีก็เป็นเดือน บางทีก็ไม่เจอหน้ากันเป็นปี แม่ต้องเข้าไปทำงานที่กรุงเทพส่งเงินมาให้เรากับน้องใช้เดือนละ500-1,500บาท เราไปรับจ้างร้องเพลงตามงานบุญ คนแก่หน้าห้างชอบใจให้คนละ5บาท 10บาท บางคืนก็ได้ 500 บางคืนก็ได้ 1,000 แต่งานไม่ได้มีบ่อย บ้านนอกเดือนนึงจะมีสักงาน บางครั้งเวลาโรงเรียนมีจัดแข่งวิชาการก็ไปลงแข่งกับเขาหมด เพราะอยากได้เงิน ตอนเช้าแข่งร้องเพลง ตอนบ่ายแข่งตอบปัญหา ถ้าติด1ใน3 ขั้นต่ำก็ต้องได้300บาท สอบขอทุนเรียน ได้เทอมละ1,500บาท เฉลี่ยแล้วได้จากนู่นนี่ ก็พอใช้2คนพี่น้อง เพราะข้าวที่โรงเรียนตอนนั้นจานละ10บาท
จบ ม.6 กู้ทุนเรียนทั้งพี่ทั้งน้อง ตอนเข้ามหาลัยเราย้ายมาอยู่กับพ่อแม่ที่ กทม. เรียนจบมามีงานทำ ลำพังเงินเดือนเริ่มต้นแค่ 12,000บาท ก็ต้องทำ OT part time หลายๆที่ เคยทำจนเวลานอนเหลือแค่ 1-4ชม./วัน ติดกัน6เดือนเต็ม ไม่มีวันหยุด ตอนนั้น part time 5ที่ รวมเงินที่ได้รับต่อเดือน ตก 45,000-63,000 เราพยายามเก็บเงินมาก เพราะไม่อยากลำบากอีก ด้วยความที่โหมงานหนัก 6เดือนที่ผ่านไปทำให้เราป่วย หัวใจเต้นผิดจังหวะ วูบหมดสติ หัวฟาดพื้นจนต้องเข้าโรงพยาบาล เราเลยค่อยๆลดเวลาทำงานลง เพราะเก็บเงินได้จำนวนนึง ตอนนั้นก็เลยทำงานให้ได้เงินอยู่ 3-4หมื่นก็พอ คิดว่าแค่นี้เราก็พอประคองตัวเองได้แล้ว
6ปีก่อน แม่เราโทรมาหาเราว่ามีหนี้อยู่ก้อนนึง เป็นหนี้นอกระบบ ยอด8แสน ดอก1.3ล้าน ถ้าไม่ช่วยใช้หนี้เขาจะฆ่าแม่ทิ้ง เราเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางหัว งงมาก ถามหาต้นสายปลายเหตุก็บอกไม่ได้ ไม่อยากพูดถึง ก็กู้มาเรื่อยๆจนมันขนาดนี้แล้ว เรารู้ว่าเขาไม่อยากจะบอก ก็เลยขอให้เขาพาไปพบเจ้าหนี้ ไปขอไกล่เกลี่ย ขอชำระหนี้ ไม่ให้คิดดอกเพิ่มได้ไหม จะจ่ายให้ทั้ง2.1ล้าน แต่ขอผ่อนจ่าย 5ปี เดือนละ35,000 โดยน้องเราจะช่วยเราจ่าย เพราะถ้าคิดดอกเพิ่มเราก็ไม่มีปัญญาหามาจ่ายให้แล้ว เจ้าหนี้ตกลงตามข้อเสนอที่เรายื่นให้ เราเลยตกลงกับพ่อแม่เราว่า ต่อจากนี้ไป จะไปกู้หนี้ยืมสินใครหรือคิดจะทำอะไรให้มาปรึกษากันก่อน พ่อแม่เราก็ตกลง ตลอดเวลาเรากับน้องพยายามที่จะช่วยกันจ่ายหนี้มาตลอด ไม่เคยขาดส่งเลยสักครั้ง
ปัญหาที่เราจะบ่นมันเริ่มจากตรงนี้ค่ะ ขอโทษที่เราเกริ่นมาซะนาน แม่เรารักพ่อเรามาก ใจดีกับทุกคน ใจดีเกินไป ตลอดเวลาที่เรากับน้องช่วยกันใช้หนี้ พ่อกับแม่จะมีปัญหาต้องใช้เงินหรือติดหนี้คนอื่นเพิ่มมาตลอด หนี้ก้อนใหญ่ยังไม่หมดไป หนี้ก้อนใหม่ก็มา บางครั้งก็ไปซื้อรถแท็กซี่จากอู่ อ้างว่าเอารถออกไปหาเงิน แล้วพอขับรถได้เงินก็เอาไปเที่ยวผู้หญิง เล่นการพนัน หนี้อู่รถก็ตกที่แม่เรา หนี้แม่เราก็ตกที่เรากับน้อง พอจ่ายให้ พ่อก็วนซ้ำทำแบบเดิมๆ จนเรากับน้องต้องบอกแม่ว่าไม่ให้ไปกู้รถกับพ่อแล้ว ด้วยความที่แม่เรารักพ่อเรามาก พอพ่อมาอ้อนหน่อยแม่ก็ช่วยพอกู้รถอีก ทั้งๆที่เคยตกลงกันแล้วว่าทำอะไรให้บอกกัน พ่อเราซื้อแท็กซี่เปลี่ยนอู่ไปเรื่อยๆ เท่าที่เห็นมาแกทำแบบนี้มาเป็น10คันแล้ว หนี้เท่าไหร่ ของเก่าอีกหล่ะ เรากับน้องก็เหนื่อยท้อ คุยกับพ่อแม่ว่าถ้ายังสร้างหนี้แบบนี้เราสองคนคงไม่มีทางใช้หนี้ให้ได้ตลอด ช่วงนั้นทุกคนในบ้านเครียดใส่กันตลอด พ่อเราไปได้ยินมาว่าคนไปทำงานที่อเมริกาได้เงินเดือน2แสนกว่า ก็มาเป่าหูแม่เราบอกให้ลูกไปทำงานที่โน่นซิ แม่เราก็เอาด้วย ทึกทักเอากันใหญ่ว่าจะรวย บังคับให้เราไป พูดทุกวันจนทะเลาะกันเป็นปี เราร้องไห้บ่อยมาก ร้องจนแม่เราว่าเราเอะอะ เอะอะก็ร้องไห้ เราพยายามคุยอธิบายว่าการไปอยู่ต่างประเทศตัวคนเดียวเราไม่อยากไป ต้นทุนก็ไม่มีเลย ไม่ใช่ว่าไปจะไม่มีค่าใช้จ่าย ค่าใช้จ่ายมันจ่อตั้งแต่ค่าทำVISA ค่าเครื่อง พ่อแม่ก็โกรธเราอีก เวลาล่วงเลยไปเป็นปีเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม มีหนี้สินเพิ่มตลอด พอกดดันให้เราไปทำงานต่างประเทศไม่ได้ ก็มากดดันแฟนเราให้รีบมาขอเราแต่งงาน เพราะอยากได้สินสอด กดดันบ่อยจนเราสงสารแฟน เราเลยถามกลับว่าพ่อแม่มีเงินจัดงานแต่งแล้วหรอ เขาก็เงียบไปสักพัก เดี๋ยวก็วนกลับมาใหม่ ซ้ำๆๆๆ
เราดูแล้วชีวิตเราคงไม่มีทางตั้งตัวได้ เราจึงแอบฝากเงิน กับทำประกันเงินออม เจียดเงินเดือนละ6-8พันแอบฝากไว้ เพราะขืนไม่ทำไว้เราก็คงได้แต่ใช้หนี้ไปจนพ่อแม่ตายจากไป พอนานเข้าพ่อแม่ก็สังเกตได้ว่าเงินเราแต่ละเดือนที่ได้มาทำไมมันมีแค่นี้สุดท้ายเรื่องก็แตกค่ะ เราโดนด่า อายุแค่นี้จะรีบเก็บไปทำไม ทำไมไม่เอามาใช้หนี้ให้พ่อแม่ก่อน เราทนไม่ไหวก็เลยตอบกลับไปว่าแล้วจะให้หนูอยู่แก่ตายไม่มีเงินเก็บแบบพ่อกับแม่หรอ ตอนนั้นเราโดนโกรธอีกแล้วค่ะ ลูกนิสัยไม่ดี ปีกกล้าขาแข็งเข้าหน่อยก็เถียงพ่อแม่แล้ว โกรธเราอยู่หลายเดือน พอหายโกรธสุดท้ายก็วกเข้ามาเรื่องเดิมค่ะ บีบเราให้แต่งงาน เราเกรงใจแฟนเรามากเพราะตลอดเวลาที่เราใช้หนี้ครอบครัว เราไม่มีเงินเหลือใช้ค่ะ แฟนเป็นคนรับผิดชอบค่ากินใช้ให้เรา เขาทำขนาดนี้จะมีหน้าที่ไหนไปกดดันเขาให้มาขอแต่งงาน สินสอดสักบาทก็ไม่กล้าเรียกค่ะ แต่ก็นะ ครอบครัวเราก็กดดันเสมอมาจนสุดท้ายก็ได้จัดงานแต่งค่ะ จัดโดยที่ตกลงว่าบ้านผู้ชายจ่ายทั้งค่าสินสอด ทองหมั้น ค่าจัด งาน (เราอายจนแทบจะมุดดินหนี) วันที่ฝั่งผู้ชายมาขอ เราเห็นพ่อแม่เราใส่ทอง เราสอบถามก็ได้คำตอบค่ะว่าไปให้เพื่อนรูดบัตรเครดิตผ่อนทองให้ค่ะ หน้าใหญ่ กลัวเสียหน้าตอนที่บ้านผู้ชายมาขอ ตอนฟังคำตอบ เรารู้สึกแบบอะไรวะ ไม่มีก็ไม่มีดิ แต่ได้แค่คิดไม่ได้พูดออกมาเพราะขี้เกียจทะเลาะกันอีก
พอใกล้วันแต่งงาน ทางบ้านเราบอกเราว่าจะเหมารถบัสไปรับคนที่ต่างจังหวัดมางานแต่งเราที่กรุงเทพ โหยยยย เราโกรธมาก เงินไม่มี แต่หน้าใหญ่มาก ทะเลาะกันใหญ่โตอีกค่ะ ช่วงรอกว่าจะถึงวันแต่ง ทองที่ตัวพ่อแม่เราหายไปแล้วค่ะ ขายไปแล้ว ใกล้วันแต่งงานจริงมาบอกกับเราว่าให้เราซื้อทองให้2บาท อายคนอื่นเขาไม่มีทองใส่ เราร้องเชรี่ยในใจหนักมาก ทุกข์มาก เป็นว่าที่เจ้าสาวที่ทุกข์ทุกวัน อะไรกันวะ รอจนถึงวันแต่งแม่ฝ่ายชายให้เงินเรากับแฟนไปจ่ายค่าจัดงานกับออแกไนซ์ ทางบ้านแฟนฐานะดีกว่าเราเขาก็จัดตามหน้าตาทางสังคมของบ้านเขา วันเดียวบ้านฝ่ายชายเสียเงินไปล้านกว่า เราคือจุกคอมาก ยิ่งอีกฝั่งเขาไม่บ่นเลย ยิ่งเขาเต็มใจ เรายิ่งรู้สึกบ้านเรานี่ไม่มีศักยภาพ โหลยโท่ยไปหมด
เราแต่งงานแล้วแยกมาอยู่บ้านแฟน พ่อแม่เราก็ติดต่อมาแค่ช่วงมีปัญหาเดือดร้อน ช่วงหลังนี้พ่อเราหนักมาก เอายามาเสพในบ้าน คือฟังแม่เล่าแล้วเราทุกข์หนักไปอีก เราก็ถามแม่จะรักอะไรนักหนาผู้ชายคนนี้ ทั้งที่ปกติแล้วพ่อไม่ค่อยกลับบ้านเลย ไม่เคยดูแล มาแค่ตอนต้องการให้ช่วยเหลือ เรากลับเข้าบ้านไม่เจอพ่อ โทรไปถามเรื่องเสพยา เขาโกรธ เก็บเสื้อผ้าหนีไปอยู่ต่างจังหวัด แม่เราก็ทุกข์อีกค่ะ พ่ออยู่ต่างจังหวัดไม่มีบ้านอยู่ ต้องการให้สร้างบ้านให้พ่อ เราแบบเห้ย นี่ตกลงมีร้อยล้านหรอวะ ก็ทำงานกินเงินเดือน ยังต้องกินต้องใช้ หนี้ก็ยังมี ทุกวันนี้เราทำงานประจำไม่พอ ไปขอเช่าที่เขาทำนา เช่าที่ปลูกมะม่วง แล้วก็จ้างคนทำ ได้กำไรไม่มาก เพราะไม่ได้ทำเอง แต่เฉลี่ยก็มีรายได้เสริมเดือนละหมื่น คือเราทำทุกอย่างให้ได้เงินมาจุนเจือครอบครัว แต่คนในครอบครัวคืออะไรอ่ะ ฉุดกันดิ่งลงเหว ทุกวันนี้เรากลับต่างจังหวัดไม่ได้เลย มีแต่คนโทรมาทวงหนี้ พ่อไปทำไว้ เรางงมาก เขาเป็นคนไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย ชาวบ้านทำไมเชื่อใจให้ยืมตลอด คนตามใช้หนี้จะตายอยู่แล้ว ทุกวันนี้ญาติพี่น้องโทรมาต่อว่าเราตลอด ทำงานดี มีเงินใช้ ทำไมเนรคุณทิ้งให้พ่อมาอยู่ต่างจังหวัดไม่มีบ้านอยู่ โอ้ยยย ทุกข์ ทุกข์ ทุกข์ ทุกวันนี้เราไปหาหมอจิตเวชเอายาปรับอารมณ์มากิน กินจนเมื่อคืนเราขับรถหลับในไปแล้วครั้งนึง ดีไม่ชนใครตาย สุดท้ายเราคงได้ตายในหน้าที่ลูก เหนื่อยจัง ท้อมาก ท้อจนรู้สึกว่าจะอยู่บนโลกนี้ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย มีแต่คำว่าเหนื่อยเต็มหัวไปหมด
ท้อแท้ หาที่ระบาย เหนื่อยเหลือเกิน
เราอยู่กับน้องตั้งแต่เด็ก(คนละแม่) ตอนนั้นเรา 9 ขวบ น้อง5ขวบ เท้าความหน่อยว่าพ่อมีเมียหลายคน กินเหล้า เล่นการพนัน วันดีคืนดีก็มีคนมาที่บ้านมาทวงเงิน เคยมีครั้งหนึ่งมีคนมารื้อบ้านบอกว่าพ่อไปจำนองไว้ เล่นเสียเลยมารื้อเอาไม้ไปขาย แม่เราก็เลยทำบ้านปูนประชดพ่อ กะว่าคงไม่มีใครมารื้อได้แล้ว พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน บางที3-4วันเข้าบ้านที บางทีก็เป็นเดือน บางทีก็ไม่เจอหน้ากันเป็นปี แม่ต้องเข้าไปทำงานที่กรุงเทพส่งเงินมาให้เรากับน้องใช้เดือนละ500-1,500บาท เราไปรับจ้างร้องเพลงตามงานบุญ คนแก่หน้าห้างชอบใจให้คนละ5บาท 10บาท บางคืนก็ได้ 500 บางคืนก็ได้ 1,000 แต่งานไม่ได้มีบ่อย บ้านนอกเดือนนึงจะมีสักงาน บางครั้งเวลาโรงเรียนมีจัดแข่งวิชาการก็ไปลงแข่งกับเขาหมด เพราะอยากได้เงิน ตอนเช้าแข่งร้องเพลง ตอนบ่ายแข่งตอบปัญหา ถ้าติด1ใน3 ขั้นต่ำก็ต้องได้300บาท สอบขอทุนเรียน ได้เทอมละ1,500บาท เฉลี่ยแล้วได้จากนู่นนี่ ก็พอใช้2คนพี่น้อง เพราะข้าวที่โรงเรียนตอนนั้นจานละ10บาท
จบ ม.6 กู้ทุนเรียนทั้งพี่ทั้งน้อง ตอนเข้ามหาลัยเราย้ายมาอยู่กับพ่อแม่ที่ กทม. เรียนจบมามีงานทำ ลำพังเงินเดือนเริ่มต้นแค่ 12,000บาท ก็ต้องทำ OT part time หลายๆที่ เคยทำจนเวลานอนเหลือแค่ 1-4ชม./วัน ติดกัน6เดือนเต็ม ไม่มีวันหยุด ตอนนั้น part time 5ที่ รวมเงินที่ได้รับต่อเดือน ตก 45,000-63,000 เราพยายามเก็บเงินมาก เพราะไม่อยากลำบากอีก ด้วยความที่โหมงานหนัก 6เดือนที่ผ่านไปทำให้เราป่วย หัวใจเต้นผิดจังหวะ วูบหมดสติ หัวฟาดพื้นจนต้องเข้าโรงพยาบาล เราเลยค่อยๆลดเวลาทำงานลง เพราะเก็บเงินได้จำนวนนึง ตอนนั้นก็เลยทำงานให้ได้เงินอยู่ 3-4หมื่นก็พอ คิดว่าแค่นี้เราก็พอประคองตัวเองได้แล้ว
6ปีก่อน แม่เราโทรมาหาเราว่ามีหนี้อยู่ก้อนนึง เป็นหนี้นอกระบบ ยอด8แสน ดอก1.3ล้าน ถ้าไม่ช่วยใช้หนี้เขาจะฆ่าแม่ทิ้ง เราเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางหัว งงมาก ถามหาต้นสายปลายเหตุก็บอกไม่ได้ ไม่อยากพูดถึง ก็กู้มาเรื่อยๆจนมันขนาดนี้แล้ว เรารู้ว่าเขาไม่อยากจะบอก ก็เลยขอให้เขาพาไปพบเจ้าหนี้ ไปขอไกล่เกลี่ย ขอชำระหนี้ ไม่ให้คิดดอกเพิ่มได้ไหม จะจ่ายให้ทั้ง2.1ล้าน แต่ขอผ่อนจ่าย 5ปี เดือนละ35,000 โดยน้องเราจะช่วยเราจ่าย เพราะถ้าคิดดอกเพิ่มเราก็ไม่มีปัญญาหามาจ่ายให้แล้ว เจ้าหนี้ตกลงตามข้อเสนอที่เรายื่นให้ เราเลยตกลงกับพ่อแม่เราว่า ต่อจากนี้ไป จะไปกู้หนี้ยืมสินใครหรือคิดจะทำอะไรให้มาปรึกษากันก่อน พ่อแม่เราก็ตกลง ตลอดเวลาเรากับน้องพยายามที่จะช่วยกันจ่ายหนี้มาตลอด ไม่เคยขาดส่งเลยสักครั้ง
ปัญหาที่เราจะบ่นมันเริ่มจากตรงนี้ค่ะ ขอโทษที่เราเกริ่นมาซะนาน แม่เรารักพ่อเรามาก ใจดีกับทุกคน ใจดีเกินไป ตลอดเวลาที่เรากับน้องช่วยกันใช้หนี้ พ่อกับแม่จะมีปัญหาต้องใช้เงินหรือติดหนี้คนอื่นเพิ่มมาตลอด หนี้ก้อนใหญ่ยังไม่หมดไป หนี้ก้อนใหม่ก็มา บางครั้งก็ไปซื้อรถแท็กซี่จากอู่ อ้างว่าเอารถออกไปหาเงิน แล้วพอขับรถได้เงินก็เอาไปเที่ยวผู้หญิง เล่นการพนัน หนี้อู่รถก็ตกที่แม่เรา หนี้แม่เราก็ตกที่เรากับน้อง พอจ่ายให้ พ่อก็วนซ้ำทำแบบเดิมๆ จนเรากับน้องต้องบอกแม่ว่าไม่ให้ไปกู้รถกับพ่อแล้ว ด้วยความที่แม่เรารักพ่อเรามาก พอพ่อมาอ้อนหน่อยแม่ก็ช่วยพอกู้รถอีก ทั้งๆที่เคยตกลงกันแล้วว่าทำอะไรให้บอกกัน พ่อเราซื้อแท็กซี่เปลี่ยนอู่ไปเรื่อยๆ เท่าที่เห็นมาแกทำแบบนี้มาเป็น10คันแล้ว หนี้เท่าไหร่ ของเก่าอีกหล่ะ เรากับน้องก็เหนื่อยท้อ คุยกับพ่อแม่ว่าถ้ายังสร้างหนี้แบบนี้เราสองคนคงไม่มีทางใช้หนี้ให้ได้ตลอด ช่วงนั้นทุกคนในบ้านเครียดใส่กันตลอด พ่อเราไปได้ยินมาว่าคนไปทำงานที่อเมริกาได้เงินเดือน2แสนกว่า ก็มาเป่าหูแม่เราบอกให้ลูกไปทำงานที่โน่นซิ แม่เราก็เอาด้วย ทึกทักเอากันใหญ่ว่าจะรวย บังคับให้เราไป พูดทุกวันจนทะเลาะกันเป็นปี เราร้องไห้บ่อยมาก ร้องจนแม่เราว่าเราเอะอะ เอะอะก็ร้องไห้ เราพยายามคุยอธิบายว่าการไปอยู่ต่างประเทศตัวคนเดียวเราไม่อยากไป ต้นทุนก็ไม่มีเลย ไม่ใช่ว่าไปจะไม่มีค่าใช้จ่าย ค่าใช้จ่ายมันจ่อตั้งแต่ค่าทำVISA ค่าเครื่อง พ่อแม่ก็โกรธเราอีก เวลาล่วงเลยไปเป็นปีเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม มีหนี้สินเพิ่มตลอด พอกดดันให้เราไปทำงานต่างประเทศไม่ได้ ก็มากดดันแฟนเราให้รีบมาขอเราแต่งงาน เพราะอยากได้สินสอด กดดันบ่อยจนเราสงสารแฟน เราเลยถามกลับว่าพ่อแม่มีเงินจัดงานแต่งแล้วหรอ เขาก็เงียบไปสักพัก เดี๋ยวก็วนกลับมาใหม่ ซ้ำๆๆๆ
เราดูแล้วชีวิตเราคงไม่มีทางตั้งตัวได้ เราจึงแอบฝากเงิน กับทำประกันเงินออม เจียดเงินเดือนละ6-8พันแอบฝากไว้ เพราะขืนไม่ทำไว้เราก็คงได้แต่ใช้หนี้ไปจนพ่อแม่ตายจากไป พอนานเข้าพ่อแม่ก็สังเกตได้ว่าเงินเราแต่ละเดือนที่ได้มาทำไมมันมีแค่นี้สุดท้ายเรื่องก็แตกค่ะ เราโดนด่า อายุแค่นี้จะรีบเก็บไปทำไม ทำไมไม่เอามาใช้หนี้ให้พ่อแม่ก่อน เราทนไม่ไหวก็เลยตอบกลับไปว่าแล้วจะให้หนูอยู่แก่ตายไม่มีเงินเก็บแบบพ่อกับแม่หรอ ตอนนั้นเราโดนโกรธอีกแล้วค่ะ ลูกนิสัยไม่ดี ปีกกล้าขาแข็งเข้าหน่อยก็เถียงพ่อแม่แล้ว โกรธเราอยู่หลายเดือน พอหายโกรธสุดท้ายก็วกเข้ามาเรื่องเดิมค่ะ บีบเราให้แต่งงาน เราเกรงใจแฟนเรามากเพราะตลอดเวลาที่เราใช้หนี้ครอบครัว เราไม่มีเงินเหลือใช้ค่ะ แฟนเป็นคนรับผิดชอบค่ากินใช้ให้เรา เขาทำขนาดนี้จะมีหน้าที่ไหนไปกดดันเขาให้มาขอแต่งงาน สินสอดสักบาทก็ไม่กล้าเรียกค่ะ แต่ก็นะ ครอบครัวเราก็กดดันเสมอมาจนสุดท้ายก็ได้จัดงานแต่งค่ะ จัดโดยที่ตกลงว่าบ้านผู้ชายจ่ายทั้งค่าสินสอด ทองหมั้น ค่าจัด งาน (เราอายจนแทบจะมุดดินหนี) วันที่ฝั่งผู้ชายมาขอ เราเห็นพ่อแม่เราใส่ทอง เราสอบถามก็ได้คำตอบค่ะว่าไปให้เพื่อนรูดบัตรเครดิตผ่อนทองให้ค่ะ หน้าใหญ่ กลัวเสียหน้าตอนที่บ้านผู้ชายมาขอ ตอนฟังคำตอบ เรารู้สึกแบบอะไรวะ ไม่มีก็ไม่มีดิ แต่ได้แค่คิดไม่ได้พูดออกมาเพราะขี้เกียจทะเลาะกันอีก
พอใกล้วันแต่งงาน ทางบ้านเราบอกเราว่าจะเหมารถบัสไปรับคนที่ต่างจังหวัดมางานแต่งเราที่กรุงเทพ โหยยยย เราโกรธมาก เงินไม่มี แต่หน้าใหญ่มาก ทะเลาะกันใหญ่โตอีกค่ะ ช่วงรอกว่าจะถึงวันแต่ง ทองที่ตัวพ่อแม่เราหายไปแล้วค่ะ ขายไปแล้ว ใกล้วันแต่งงานจริงมาบอกกับเราว่าให้เราซื้อทองให้2บาท อายคนอื่นเขาไม่มีทองใส่ เราร้องเชรี่ยในใจหนักมาก ทุกข์มาก เป็นว่าที่เจ้าสาวที่ทุกข์ทุกวัน อะไรกันวะ รอจนถึงวันแต่งแม่ฝ่ายชายให้เงินเรากับแฟนไปจ่ายค่าจัดงานกับออแกไนซ์ ทางบ้านแฟนฐานะดีกว่าเราเขาก็จัดตามหน้าตาทางสังคมของบ้านเขา วันเดียวบ้านฝ่ายชายเสียเงินไปล้านกว่า เราคือจุกคอมาก ยิ่งอีกฝั่งเขาไม่บ่นเลย ยิ่งเขาเต็มใจ เรายิ่งรู้สึกบ้านเรานี่ไม่มีศักยภาพ โหลยโท่ยไปหมด
เราแต่งงานแล้วแยกมาอยู่บ้านแฟน พ่อแม่เราก็ติดต่อมาแค่ช่วงมีปัญหาเดือดร้อน ช่วงหลังนี้พ่อเราหนักมาก เอายามาเสพในบ้าน คือฟังแม่เล่าแล้วเราทุกข์หนักไปอีก เราก็ถามแม่จะรักอะไรนักหนาผู้ชายคนนี้ ทั้งที่ปกติแล้วพ่อไม่ค่อยกลับบ้านเลย ไม่เคยดูแล มาแค่ตอนต้องการให้ช่วยเหลือ เรากลับเข้าบ้านไม่เจอพ่อ โทรไปถามเรื่องเสพยา เขาโกรธ เก็บเสื้อผ้าหนีไปอยู่ต่างจังหวัด แม่เราก็ทุกข์อีกค่ะ พ่ออยู่ต่างจังหวัดไม่มีบ้านอยู่ ต้องการให้สร้างบ้านให้พ่อ เราแบบเห้ย นี่ตกลงมีร้อยล้านหรอวะ ก็ทำงานกินเงินเดือน ยังต้องกินต้องใช้ หนี้ก็ยังมี ทุกวันนี้เราทำงานประจำไม่พอ ไปขอเช่าที่เขาทำนา เช่าที่ปลูกมะม่วง แล้วก็จ้างคนทำ ได้กำไรไม่มาก เพราะไม่ได้ทำเอง แต่เฉลี่ยก็มีรายได้เสริมเดือนละหมื่น คือเราทำทุกอย่างให้ได้เงินมาจุนเจือครอบครัว แต่คนในครอบครัวคืออะไรอ่ะ ฉุดกันดิ่งลงเหว ทุกวันนี้เรากลับต่างจังหวัดไม่ได้เลย มีแต่คนโทรมาทวงหนี้ พ่อไปทำไว้ เรางงมาก เขาเป็นคนไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย ชาวบ้านทำไมเชื่อใจให้ยืมตลอด คนตามใช้หนี้จะตายอยู่แล้ว ทุกวันนี้ญาติพี่น้องโทรมาต่อว่าเราตลอด ทำงานดี มีเงินใช้ ทำไมเนรคุณทิ้งให้พ่อมาอยู่ต่างจังหวัดไม่มีบ้านอยู่ โอ้ยยย ทุกข์ ทุกข์ ทุกข์ ทุกวันนี้เราไปหาหมอจิตเวชเอายาปรับอารมณ์มากิน กินจนเมื่อคืนเราขับรถหลับในไปแล้วครั้งนึง ดีไม่ชนใครตาย สุดท้ายเราคงได้ตายในหน้าที่ลูก เหนื่อยจัง ท้อมาก ท้อจนรู้สึกว่าจะอยู่บนโลกนี้ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย มีแต่คำว่าเหนื่อยเต็มหัวไปหมด