เราได้มีโอกาสได้อ่านนิยายแปลเรื่องนี้
ส่วนตัวคิดว่าน่าจะสนุก แต่พออ่านช่วง 100 ตอนแรกมันก็ถึงจุดที่ต้องขมวดคิ้วอ่าน นิสัยพระเอกของเรื่องคือ ค่อนข้างเก็บกด อ่านสีหน้าคนเป็น ซึ่งอันหลังนี่แหละที่เราคิดว่าตัวพระมีความฉลาดทางอารมณ์ น่าติดตาม แต่พอมีเรื่องครอบครัวมาเกี่ยวข้อง เหมือนคนเขียนตั้งใจปูปมดราม่าลูกเก็บมาเลี้ยง อันนี้โอเคเข้าใจ แต่ไอ้นิสัยยอมคนในบ้านทั้งๆที่เป็นลูกคนเล็กนี่คืออิหยัง อะไรแย้งได้ไม่แย้ง ยอมมมมมมมม เหมือนข้าในเรือนเบี้ย เรื่องกตัญญูเราก็เข้าใจนะ
     แต่มันไม่ฉุกคิดบ้างเลยหรือ? ว่าพฤติกรรมของพ่อแม่ไม่ใช่แค่ลำเอียงทั่วไป มันผิดปกติอย่างมาก ความฉลาดพระเอกไปไหนหมดในจุดนี้
     จุดแปลกอีกอย่างของเรื่องนี้คือนิสัยพระเอกเหมือนอยู่ผิดที่ โดยส่วนตัวคิดว่าเค้าสมควรไปอยู่นิยายหมวดฮาเร็ม เพราะถนัดปิดหูปิดตาเรื่องพฤติกรรมผู้หญิงงี่เง่ารอบตัวได้ดีเป็นพิเศษ

     คำถาม 1.สมควรกลั้นใจอ่านต่อมั้ย คือเนื้อเรื่องสนุกจริงอันนี้ยอมรับ ขอความเห็นหน่อยค่ะ
                2.ตอนประมานไหนพระเอกจะตาสว่างเรื่องครอบครัว แย้มเล็กน้อยพอค่ะ ไม่ต้องสปอยด์