เราอายุ15ค่ะพ่อแม่เราพึ่งแยกทางกันที่จริงมีปัญหากันมานานตั้งแต่เราอยู่ประถมแล้วแต่พึ่งมาแยกกันอยู่เมื่อไม่นานมานี้เรากับแม่ย้ายมาอยู่กับลุงที่จริงเราอยากให้จบม.3ก่อนแล้วค่อยย้ายมาแต่พ่อแม่ดันให้ย้ายมาตอนจบม.2เราเสียใจมากเลยค่ะเราจะไม่เจอเพื่อนเจอคนรู้จักเราเราจะไม่ได้อยู่ที่ที่เคยอยู่มาตั้งแต่เด็กตอนนี้ประมาณ4เดือนแล้วที่ย้ายมาอยู่กับลุงเริ่มรู้สึกไม่ชอบแม่ค่ะเมื่อก่อนทุกวันหยุดแม่ชอบไปเที่ยวไปหาผช.ที่แม่คุยอยู่บางครั้งก็ไม่กลับเราต้องนอนคนเดียวตอนนั้นรู้สึกดีใจนะคะที่แม่ไม่กลับเพราะจะได้ให้เพื่อนมานอนด้วยมันก็สนุกและมีคสามสุขดีแต่พอย้ายมาอยู่ที่นี่เราไม่มีเพื่อนเลย เลยทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมีแม่เป็นเพื่อนคนเดียว เรามาอยู่นี่ต้องช่วยลุงขายของเลยทำให้เรามีรายได้มีตังใล้เองเองจากนั้นแม่ก็ไม่ให้ตังเราอีกเลย หลายๆเรื่องมันทำให้เราอึดอัดมากแอบร้องไห้คนเดียวทุดครั้งตอนนี้เราต้องไปเรียนจึงทำให้เราไม่มีรายได้ขอตังแม่แม่ก็ไม่ได้ค่ะเรื่องนี้ทำให้อึดอัดใจพอสมควร อาจจะเล่างงนะคะอาจจะเล่าไม่ปะติดปะต่อต้องขอโทษด้วย
ขอสรุปเลยนะคะ แม่ดูสนใจทุกอย่างยกเว้นเราเลยค่ะไม่สนว่าเราจะรู้สึกยังไงจะเป็นอะไรเราจะรู้สึกโดดเดี่ยวแค่ไหนเรรแทบไม่เหลือใครเลยนอกจากแม่ เราควรทำยังไงกับความรู้แบบนี้เป็นอยู่ดีคะ
รู้สึกไม่ชอบแม่ตัวเอง