คือเราอ่ะอยากจะเตือนเพื่อนด้วยความหวังดีแต่ความหวังดีเราอ่ะมันกลับทำให้เพื่อนเราคิดว่าเราอ่ะเป็นคนที่แบบไม่เคยรับฟังใครแต่ที่ผ่านมาเราก็เคยเป็นคนที่ให้คำปรึกษามาตลอดเวลานั่งจะไปไหนก็คือจะเอาเราไปเป็นเพื่อนเราก็ช่วยเหลือเราแต่ไม่ได้มากขนาดนั้นเราก็เราก็แค่ไม่อยากให้นางทำสิ่งไม่ดีนางก็บอกว่าเออรับฟังแต่นางก็แบบไม่ฟังแถมโต้ นางก็คือปากแรงแหละ นางพูดแรงกลั กับเราบ่อยมากแต่พอเราแบบพูดกลับไปนางก็รับไม่ได้ถ้าจะเซนซิทีฟกับคำพูดขนาดนี้ก็ไม่ควรเราพูดกับคนอื่นก่อนใช่ไหมคะก็เลยกลายเป็นว่าเราผิด คำที่เราคำที่เราบอกนางว่าเราจะไม่ให้กำลังใจนะแต่เราจะซ้ำเติมเราก็เลยพูดแบบนี้แน่นอนเขาว่ามันก็แรงแต่แบบว่าเราก็เตือนเตือนนางเลิกเออไม่อยากให้ทำแบบนี้นะเราเป็นห่วงเราก็แค่หวังดีแต่มันกลับเป็นแบบเรารู้เราหวังร้ายอ่ะสรุปเราก็คือเป็นคนผิดเราก็เลยเออเราแย่เองแหละเราขอโทษความคิดของแต่ละคนมันก็ไม่เหมือนกันเนอะก็คือวกไปวนมาคือนางก็จะพูดว่าก็เหมือนกันแหละก็เหมือนกันแหละเออกูก็ไม่ได้ต่างจากหรอกค่ะเราแค่ เราแค่อยากจะได้คำปรึกษาจากทุกคนแล้วก็ช่วยเตือนช่วยบอกเราหน่อยนะคะว่าเราควรทำยังไงต่อสินะไม่รับฟังแล้วแล้วนางก็กดไม่สนใจข้อความในแมสเสจแล้วนางก็แบบมาเม้นในโพสต์ที่เราระบายไปสรุปเรื่องมันก็ไม่จบสักทีก็เลยแบบทะเลาะกันอยู่ในเม้นตอนนี้ก็คือจบแล้วค่ะน่าจะแบบไม่ตัดเพื่อนกันหรือเปล่าเราไม่รู้ว่านางคิดยังไงแต่เราอ่ะก็คือแบบไม่อยากคบกับคนแบบนี้แล้วคือถ้าเราไม่สามารถที่จะเตือนเค้าได้เรามีความคิดเราก็จะปล่อยเขา จะปล่อยเขาไปเราก็บอกเค้าตลอดนะครับว่าชีวิตใจความรู้สึกอยากทำไรก็ทำเลยแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไรเขามากหรอกที่แบบเตือนหวังดีกับเขาแค่นั้นเราผิดมากเลยหรอนางก็ตอบว่าเราเราอย่างนั้นอย่างนี้แล้วก็เลยแบบเออกูมันไม่ดีเองแหละแล้วก็พูดแบบประชดประชันไปแล้วก็คือแบบอารมณ์โกรธอารมณ์โมโหเนอะคือเพื่อนที่เราสนิทอ่ะคือเราเตือนมันได้ทุกคนเว้ยที่แบบสนิทกับเราอ่ะนางก็รับฟังแล้วแล้วก็โอเคโอเคจะไม่ทำ จะไม่ทำอีกอีกรอบก็จะถามคำถามด้วยนะคะว่าเราควรตัดเพื่อนคนเดียวไปดีมั้ยคะเพราะเค้าก็ไม่ได้มีผลต่อชีวิตเราไม่ได้ผลต่อชีวิตนี่หมายถึงว่าไม่ใช่ไม่มีประโยชน์แล้วนะหมายถึงว่าต่อให้ไม่มีเขาเราก็ใช้ชีวิตต่อไปได้ค่ะเราก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อเราคิดมากเรานอนร้องไห้ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ