สวัสดีค่ะเราเป็นผู้ป่วยเป็นสมาธิสั้นค่ะเราเป็นตอนอนุบาล ค่ะครู แนะนําให้แม่เราพาไปหาหมอเพราะตอนเด็กเราดื้อ มากค่ะ จนไปตรวจเราเป็นค่ะ พอเราอายุไปประมาณนึงได้ไปวัดไอคิวหมอบอกเราไอคิวน้อยมากตอนนั้นเราเด็กมากค่ะเลยไม่สนใจอะไรจนประถมเราสามารถควบคุม อารมณ์ได้ที่ค่ะเป็นเด็กเงียบๆแต่ก็พอมีเพื่อนค่ะเราไม่ได้เรียนเก่งอะไร เรื่องที่คนรู้ว่าเราเป็นสมาธิสั้นมีแค่คุณแม่คุณพ่อและ ครูประจำชั้นค่ะเราก็เริ่มเครียดเพราะเราก็ไปหาหมอบ่อยขึ้นทําให้เพื่อนสงสัยว่าเราอะไรเราไม่กล้า ตอบจง บอกไปว่าเราร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แล้ววันนึงครูก็บอกเพื่อนในห้องว่าเราเป็นสมาธิสั้น เพื่อนก็ตัด เพื่อนกับเราเลยค่ะเพราะเค้าไม่อยากมีเพื่อนแบบนี้ โดนล้อว่า เด็กไม่มีสมองอย่าไปเล่นกับอีนี่เลยอี่นี่มันเด็กพิเศษมันปัญญาอ่อน ครูเรายังโดนว่าเลยค่ะ ว่าอย่าไปให้เด็กคนนี้ช่วยเลยมันไม่รู้เรื่องหรอก  จริงๆเราชอบวิทย์คณิตมากเลยค่ะแต่ดันได้ภาษาสะงั้นค่ะ;---; เราไม่ได้ฉลาดอะไรแต่เราคิดว่าทําไมคนอื่ต้องคิดว่าเราไม่รู้เรื่องด้วยละคะ เราคิดว่าเราทุกคนก็เหมือน เราเท่าเทียมเรา แค่มีอาการทางจิต ทําไมเราต้องโดนบูลลี่ด้วยละคะ เรารู้สึกไม่เป็นธรรมเลยค่ะ