สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกคิดหนักกับปัญหาความรักที่คบกันมาจะ 5 ปีแล้ว ซึ่งเราพูดไม่เต็มปากค่ะว่าเราเป็นแฟนกัน เคยคุยกันไว้ว่าให้พ่อแม่รู้ก่อนค่อยเป็นแฟนแต่เรียกแฟนไม่ถึง 2 เดือน ก็ต้องมาขอกลับเป็นเพื่อนกัน แต่ก่อนหน้านั้นเราทำอะไรเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่างค่ะแต่ไม่เรียกแฟนมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ นะคะ เขาไม่ค่อยอยากเปิดเผย เราก็โอเคเราก็อยากให้ชีวิตเราได้มีอนาคตกันก่อน แต่นิสัยหลักๆ ของเขาคือ เป็นคนเย็นชา คิดลบ ปากจัด และหื่นมาก เขาเคยเปลี่ยนตัวเองมาบ่อยนะคะเพราะช่วงแรกๆ ที่คบกันคือเป็นคนขี้งอนขี้น้อยใจมากเอาแต่ใจมากๆ เราก็ยอมมาตลอดจนถึงวันที่ขอเป็นแฟน (ขอคั่นเวลาเขาสู่ช่วงผิดหวัง เขาเป็นคนทำให้ผิดหวังบ่อยมากเคยคุยอะไรกันไว้ก็มักจะทำไม่ค่อยได้บ่อย และหนักสุดจนเราต้องขอเลิกเพราะเขาทำตามที่พูดไม่ได้ว่าเราอยากให้เขาขอเราเป็นแฟนแบบนี้นะ อยากมีโมเม้นเปิดตัวบ้างซักครั้งในชีวิต แต่เขาทำไม่ได้ค่ะแล้วก็นิสัยอะไรเดิมๆ จนช่วงหนึ่งเราก็มานั่งคิดนอนคิดเราจะไปกันรอดหรอทำไมเราเหนื่อยกับอะไรแบบนี้ ผิดหวังบ่อยจัง ต่างๆ นาๆ ที่เราช่วยเหลือเขาพูดตรงๆ ว่าเราทำเพื่อเขาเยอะมาก รายละเอียดคือเยอะแต่เราปรึกษาทุกคนก็บอกแบบนี้ค่ะว่าเราทำเพื่อเขาเยอะมากนะ แต่เขาค่อนข้างมีฐานะจึงเอามาแลกกับเราบ่อยกับค่าแรง เราเป็นคนขี้เกรงใจแต่ก็ต้องรับบ้างและติดเงินเขาบ้างงี้ค่ะ เราก็เลยคิดแล้วคิดอีกว่าเราทำงานแลกเงินหรอ?) และหลังจากเราคิดมาได้ซักพักเราก็ขอเขาเลิกอยากเป็นแค่เพื่อนคุยปกติ แต่แล้วมันก็วนกลับมาเหมือนเดิมค่ะ ที่สำคัญเขาหื่น!! มากกกก ถ้าช่วงคบกันแรกๆ เขาจะทำอะไรสาธารณะเยอะมากจนเราไม่ชอบ พอเราเรียนรู้มาเยอะหลายปีมานี้คือเรากลัวการทำอนาจารไปเลยค่ะ เรากลัวผู้ชายหื่นๆ ไปเลย ถ้าถามว่าทำไมเราไม่ปฏิเสธ ช่วงแรกๆ ที่คบกันเราไม่กล้าเพราะเขาขี้น้อยใจ เราคืดผิดว่าคนรักกันก็ให้ได้ แต่หลังจากเลิกกันและกลับมาหากันแต่ไม่ได้เรียกแฟนเหมือนเดิมมันก็กลับมาแบบเดิมค่ะ พอเราไม่อยาก ไม่ให้ เขาก็จะออกแนวประชดประชัน ไม่สนใจ พูดแรงๆ บ้าง เมินบ้าง คือเราเป็นที่ระบายอารมณ์ทางกามหรอคะ อยากรู้ว่าในโลกนี้มีผช.ไม่หื่นบ้างไหมคะ คือเรากลัวไปแล้วเอาจริงๆ ช่วงนี้คือเราพยายามไม่ไปหา ไม่ให้เขามาหาที่บ้านเลย นี่ขนาดพ่อกับแม่ของเราต่างรู้กันอยู่แต่เราก็ซ่อนๆ กัน เราจะเปิดใจให้ใครเขาก็มาถามว่าใคร กันคนอื่น บางทีก็บอกไม่มีคนเข้าหาเราหรอก โดนกันแบบนี้เราจะเปิดใจให้คนอื่นได้ไง ก็คือเอาตรงๆ ตอนนี้อยากเบิก อยากจบ อยากเดินออกมาค่ะ แต่ทำไมมันยากจัง ยากมากๆๆๆ จริงๆ ค่ะ มันนอนคิดนั่งคิดก็ยากกว่าทุกครั้ง เราจะเปิดใจคุยกับเขาอีกรอบก็เหนื่อยเพราะเขาเป็นคนเอาตัวเองเป็นใหญ่ ว่าถูกเสมอ จนนิสัยเราตอนนี้อ่อนต่อโลกมากจริงๆ ไม่กล้าคิดกล้าทำอะไรเลย จากแต่ก่อนเราเป็นคนร่าเริง เข้มแข็ง สายลุยๆ คือเรากลัวไปหมดเลยค่ะ (ขอคั่นเวลาช่วงพยายามหนีเงียบ ก่อนจะเลิกเราเคยหนีเขาค่ะ ไม่รับสาย ปิดแชทไม่อ่านไม่ตอบจนเขาบุกมาที่บ้านขอคุยด้วยเลยได้เลิกกัน แต่เขาก็มาแบบหยามๆ เราว่า เราไม่มีเขาเราก็อยู่ไม่ได้ กลายเป็นเหมือนกับว่าบุญคุณเขามันค้ำคออ่ะค่ะ บุญคุณเรื่องเงินงี้เพราะฐานะเราก็ไม่ค่อยดีมาก เราได้จากเขาก็เยอะ แต่เพื่อนบอกกับเราว่าที่เราให้เขาก็เยอะเหมือนกันนะ เรายอมเขาให้เขาทำขนาดนี้เรายังมีศักดิ์ศรีอยู่ไหม? ) แต่มันยากจริงๆ ค่ะ ทำยังไงถึงจะเดินออกจากคนๆ นี้ได้คะ? (อีกคำถาม มีผช.ไม่หื่นบนโลกไหมคะถามจริงๆ? เราเหนื่อยกับผช.หื่นๆ จัง)