สวัสดีครับ นี้คือครั้งแรกของผมที่ออกมาระบาย
ผมเป็นลูกคนโตที่เกิดมาจากความพลาดของพ่อแม่
ตั้งแต่ผมเกิดมา ผมไม่เคยได้ความรักจากแม่เลยครับ ตอนเด็กผมโดนด่าแทบทุกเรื่องแต่ความเป็นเด็กผมจึงต้องเก็บมาเป็นปมด้อยในใจตลอด ผมเป็นลูกคนเดียวที่ไม่เคยมีการเข้าใจจากแม่เลย คิดสะว่า นั่งอยู่เฉยๆยังโดนด่า และจนตอนนี้ผมอายุ18 แกเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากๆครับ ขนาดเรื่องกินยังเห็นแก่ตัววันที่ไปเที่ยว อาหารเช้าของโรงแรมคือไข่ดาว ฮอตดอก ในโต๊ะมีกัน6คนรวมน้องเล็ก น้องชายคนที่สองคือเป็นคนที่กินเยอะมากครับ ช่วงที่กิน แม่ผมเอาไข่ของน้องผมไป ทั้งที่มีฝองเดียว ผม แฟนผม พ่อ มองหน้าแกหมด น้องผมแทบร้อง พ่อผมก็เอาจานตัวเองให้น้องแล้ว แล้วทีนี้พ่อซื้อลูกชิ้นมาไว้ให้กินด้วยกัน
ในจานข้าวมันก็มีลูกชิ้น. พอพ่อหยิบลูกชิ้นที่มากิน แม่ก็บอกว่าทำไมไม่เอาของผมไปกินทั้งที่อันที่ซื้อมาเยอะมาก แต่ในจานผม3ชิ้น พ่อผมก็มองหน้าแกอีก ครั้งนั้นทำให้แฟนผมมาระบายกับผมว่าทำไมเป็นคนแบบนี้. มีเยอะมากครับ เวลาทำกับข้าว คือจะเอาทำให้พอกิน. เวลาผมกินข้าวก่อนก็คือจะมาด่ามาพูดแรงๆใส่ว่าให้เหลือคนอื่นกินมั้ง ทีผมล่ะวันไหนผมกับบ้านค่ำ ไม่เคยมีอะไรเหลือให้กิน มันย้อนแย้งมากเลยนะ ที่บอกผมว่าให้เหลือให้คนอื่นทั้งที่ผมไม่เคยจะได้กินด้วยซ้ำ
เวลาถาม เวลาใช้ ผมก็ไม่เข้าใจทำไมไม่พูดดีๆ การที่จะใช้คนถ้ามาด่าแล้วใช้ คนที่โดนใช้จะเต็มใจไหมครับพอเราไม่เต็มใจ ก็ด่า. ผมทนไม่ไหวกับการที่ต้องเงียบเฉยๆแล้วครับ ทุกครั้งที่ผมถามเวลาแกด่า ก็จะโดนด่าว่าสันดานไม่ดี ใครสอนมาแบบนั้นนี้บ้าง
และมีรอบหนึ่ง ที่ผมทนไม่ไหว คือแกกลับมาจากเที่ยวครับผมนั่งอยุ่ในห้อง ตอนแกมาผมไม่รู้ครับว่าได้มาจริงไหมผมก็มองๆอยู่ถ้ามาจะไปถือของช่วยพอแกเดินมา แกก็มองหน้า แล้วก็พูดว่าเห็นมาแล้วทำไมไม่ช่วย ผมก็เถียงกลับไปเลยครับ แล้วแกก็พูดว่าอย่ามาเถียงนะ เอาตีนถีบยอดหน้า คนเป็นแม่เขาพูดแบบนี้หรอครับ. นี้แค่เศษเสี้ยว ที่ผมเจอมา คำพูดแรงๆที่พูดใส่ แม่ที่ไม่เคยทำหน้าที่แม่ จนปัจจุบัน ผมไม่เคยคิดว่าแกเป็นแม่แล้ว ผมเกลียดแกมากครับ ตอนเด็กผมไม่เคยกอดแม่เลยครับ เพราะผมจะไปอยู่กับย่า ผมคิดเสมอว่าย่าคือแม่ผม ผมไม่ได้กอดแม่มา13ปีแล้วคร้บ
มันมีครั้งหนึ่งที่ไปกินข้าวนอกบ้าน แล้วพ่อบอกแม่ดีๆแกก็มาขึ้นเสียงใส่จนพ่อทนไม่ไหว พ่อเลยพูดไปว่า เวลาทำอะไรให้ดูตัวเองก่อน ก่อนจะว่าคนอื่น ไม่มีใครทนแกได้น้องจากพ่อแล้ว ลูกก็ทนไม่ไหวหรอก พ่อพูดมาแบบนี้. อยากถามว่าทุกคนคิดยังไงครับ ผมเป็นผู้ชายที่ต้องมาร้องไห้เพราะแกแทบทุกวันจนผมทนไม่ไหวแล้วครับ แล้วช่วงนี้ผมฝึกงานต้องอยู่บ้านอีก4เดือน ผมว่าคงได้ตัดแม่ลูกกันแล้วแหละครับ สำหรับผมมีแม่แบบนี้ไม่ขอมีดีกว่า มันเจ็บมากเลยนะครับ พูดอะไรไม่เคยคิดเห็นใจเรา แหนผมก็เป็นกำลังใจให้ตลอด แกไม่เคยให้กำลังใจผมเลย เวลาผมว่าจะสอบเข้ามหาลัยนั้นนี้แกก็จะมาดูถูกว่าสมองแบบนี้จะไหวหรอ ขอความคิดเห็นพวกพี่ๆหน่อยครับ ผมไม่อยากมีแม่แบบนี้แล้วครับ
ไม่ไหวแล้วครับ เกลียดหน้าแม่ตัวเอง ไม่อยากมีแม่แบบนี้
ผมเป็นลูกคนโตที่เกิดมาจากความพลาดของพ่อแม่
ตั้งแต่ผมเกิดมา ผมไม่เคยได้ความรักจากแม่เลยครับ ตอนเด็กผมโดนด่าแทบทุกเรื่องแต่ความเป็นเด็กผมจึงต้องเก็บมาเป็นปมด้อยในใจตลอด ผมเป็นลูกคนเดียวที่ไม่เคยมีการเข้าใจจากแม่เลย คิดสะว่า นั่งอยู่เฉยๆยังโดนด่า และจนตอนนี้ผมอายุ18 แกเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากๆครับ ขนาดเรื่องกินยังเห็นแก่ตัววันที่ไปเที่ยว อาหารเช้าของโรงแรมคือไข่ดาว ฮอตดอก ในโต๊ะมีกัน6คนรวมน้องเล็ก น้องชายคนที่สองคือเป็นคนที่กินเยอะมากครับ ช่วงที่กิน แม่ผมเอาไข่ของน้องผมไป ทั้งที่มีฝองเดียว ผม แฟนผม พ่อ มองหน้าแกหมด น้องผมแทบร้อง พ่อผมก็เอาจานตัวเองให้น้องแล้ว แล้วทีนี้พ่อซื้อลูกชิ้นมาไว้ให้กินด้วยกัน
ในจานข้าวมันก็มีลูกชิ้น. พอพ่อหยิบลูกชิ้นที่มากิน แม่ก็บอกว่าทำไมไม่เอาของผมไปกินทั้งที่อันที่ซื้อมาเยอะมาก แต่ในจานผม3ชิ้น พ่อผมก็มองหน้าแกอีก ครั้งนั้นทำให้แฟนผมมาระบายกับผมว่าทำไมเป็นคนแบบนี้. มีเยอะมากครับ เวลาทำกับข้าว คือจะเอาทำให้พอกิน. เวลาผมกินข้าวก่อนก็คือจะมาด่ามาพูดแรงๆใส่ว่าให้เหลือคนอื่นกินมั้ง ทีผมล่ะวันไหนผมกับบ้านค่ำ ไม่เคยมีอะไรเหลือให้กิน มันย้อนแย้งมากเลยนะ ที่บอกผมว่าให้เหลือให้คนอื่นทั้งที่ผมไม่เคยจะได้กินด้วยซ้ำ
เวลาถาม เวลาใช้ ผมก็ไม่เข้าใจทำไมไม่พูดดีๆ การที่จะใช้คนถ้ามาด่าแล้วใช้ คนที่โดนใช้จะเต็มใจไหมครับพอเราไม่เต็มใจ ก็ด่า. ผมทนไม่ไหวกับการที่ต้องเงียบเฉยๆแล้วครับ ทุกครั้งที่ผมถามเวลาแกด่า ก็จะโดนด่าว่าสันดานไม่ดี ใครสอนมาแบบนั้นนี้บ้าง
และมีรอบหนึ่ง ที่ผมทนไม่ไหว คือแกกลับมาจากเที่ยวครับผมนั่งอยุ่ในห้อง ตอนแกมาผมไม่รู้ครับว่าได้มาจริงไหมผมก็มองๆอยู่ถ้ามาจะไปถือของช่วยพอแกเดินมา แกก็มองหน้า แล้วก็พูดว่าเห็นมาแล้วทำไมไม่ช่วย ผมก็เถียงกลับไปเลยครับ แล้วแกก็พูดว่าอย่ามาเถียงนะ เอาตีนถีบยอดหน้า คนเป็นแม่เขาพูดแบบนี้หรอครับ. นี้แค่เศษเสี้ยว ที่ผมเจอมา คำพูดแรงๆที่พูดใส่ แม่ที่ไม่เคยทำหน้าที่แม่ จนปัจจุบัน ผมไม่เคยคิดว่าแกเป็นแม่แล้ว ผมเกลียดแกมากครับ ตอนเด็กผมไม่เคยกอดแม่เลยครับ เพราะผมจะไปอยู่กับย่า ผมคิดเสมอว่าย่าคือแม่ผม ผมไม่ได้กอดแม่มา13ปีแล้วคร้บ
มันมีครั้งหนึ่งที่ไปกินข้าวนอกบ้าน แล้วพ่อบอกแม่ดีๆแกก็มาขึ้นเสียงใส่จนพ่อทนไม่ไหว พ่อเลยพูดไปว่า เวลาทำอะไรให้ดูตัวเองก่อน ก่อนจะว่าคนอื่น ไม่มีใครทนแกได้น้องจากพ่อแล้ว ลูกก็ทนไม่ไหวหรอก พ่อพูดมาแบบนี้. อยากถามว่าทุกคนคิดยังไงครับ ผมเป็นผู้ชายที่ต้องมาร้องไห้เพราะแกแทบทุกวันจนผมทนไม่ไหวแล้วครับ แล้วช่วงนี้ผมฝึกงานต้องอยู่บ้านอีก4เดือน ผมว่าคงได้ตัดแม่ลูกกันแล้วแหละครับ สำหรับผมมีแม่แบบนี้ไม่ขอมีดีกว่า มันเจ็บมากเลยนะครับ พูดอะไรไม่เคยคิดเห็นใจเรา แหนผมก็เป็นกำลังใจให้ตลอด แกไม่เคยให้กำลังใจผมเลย เวลาผมว่าจะสอบเข้ามหาลัยนั้นนี้แกก็จะมาดูถูกว่าสมองแบบนี้จะไหวหรอ ขอความคิดเห็นพวกพี่ๆหน่อยครับ ผมไม่อยากมีแม่แบบนี้แล้วครับ