ตามหัวกระทู้เลยค่ะ คือส่วนตัวเราเป็นคนที่แคร์สายตาคนรอบข้างพอสมควรเรียกว่ามากถึงมากที่สุดเลยหล่ะ
สังคมที่เราอยู่โหดร้ายสำหรับเรามากจริงๆ แม้แต่เพื่อน
ทุกคนเหมือนกำลังแกล้งเราอยู่อ่ะ คอยพูดให้เรารู้สึกแย่ตลอด ชอบพูดให้เราด้อย จนกลายเป็นปมมัดใหญ่
เราทำอะไรก็หัวเราะเยาะ เราโคตรไม่มีความสุขเลย
ตอนนี้ก็เพิ่งอายุ14เองต้องมาเจออะไรแบบนี้แล้วหรอ
แอบอิจฉาบางคนนะที่เกิดมาสวย มีคนชื่นชอบเยอะแยะไปหมด เดินไปไหนก็มีแต่คนยิ้มให้ ทั้งชีวิตนี้เราแทบไม่เคยมี
เคยคิดว่าหน้าตาไม่สำคัญหรอกมันอยู่ที่ใจมากกว่า ซึ่งมันเป็นแค่คำที่พูดให้กำลังใจตัวเองเท่านั้นแหละ ชีวิตจริงมันไม่ใช่
คนส่วนใหญ่มองคนที่หน้าตากันทั้งนั้น
เราไม่ได้ต้องการให้คนชมหรืออะไรขนาดนั้นนะคะ เราแค่ไม่อยากให้มีใครมาวิจารณ์ตัวเรา(แต่คงห้ามคนไม่ให้พูดไม่ได้) คนที่พูดอาจจะเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเราคือไม่เลย
เราไม่เคยบูลลี่ใคร ไม่เคยว่าใครในทางลบเลย แต่ทำไมคนอื่นไม่เห็นใจเราบ้างอ่ะ เพื่อนรู้ค่ะ ทุกคนรู้ค่ะ แต่ก็ยังทำ
โลกนี้ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนคะ
ตอนนี้เราไม่มีความมั่นใจหลงเหลืออยู่เลย จะระบายกับใครก็ไม่ได้ต้องมานั่งเขียนกระทู้ ทำยังไงให้มีความมั่นใจมากขึ้นคะแล้วจะจัดการกับคนที่มาบูลลี่เรายังไง
อยากมีความมั่นใจต้องทำยังไงคะ?
สังคมที่เราอยู่โหดร้ายสำหรับเรามากจริงๆ แม้แต่เพื่อน
ทุกคนเหมือนกำลังแกล้งเราอยู่อ่ะ คอยพูดให้เรารู้สึกแย่ตลอด ชอบพูดให้เราด้อย จนกลายเป็นปมมัดใหญ่
เราทำอะไรก็หัวเราะเยาะ เราโคตรไม่มีความสุขเลย ตอนนี้ก็เพิ่งอายุ14เองต้องมาเจออะไรแบบนี้แล้วหรอ
แอบอิจฉาบางคนนะที่เกิดมาสวย มีคนชื่นชอบเยอะแยะไปหมด เดินไปไหนก็มีแต่คนยิ้มให้ ทั้งชีวิตนี้เราแทบไม่เคยมี
เคยคิดว่าหน้าตาไม่สำคัญหรอกมันอยู่ที่ใจมากกว่า ซึ่งมันเป็นแค่คำที่พูดให้กำลังใจตัวเองเท่านั้นแหละ ชีวิตจริงมันไม่ใช่
คนส่วนใหญ่มองคนที่หน้าตากันทั้งนั้น
เราไม่ได้ต้องการให้คนชมหรืออะไรขนาดนั้นนะคะ เราแค่ไม่อยากให้มีใครมาวิจารณ์ตัวเรา(แต่คงห้ามคนไม่ให้พูดไม่ได้) คนที่พูดอาจจะเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเราคือไม่เลย
เราไม่เคยบูลลี่ใคร ไม่เคยว่าใครในทางลบเลย แต่ทำไมคนอื่นไม่เห็นใจเราบ้างอ่ะ เพื่อนรู้ค่ะ ทุกคนรู้ค่ะ แต่ก็ยังทำ
โลกนี้ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนคะ
ตอนนี้เราไม่มีความมั่นใจหลงเหลืออยู่เลย จะระบายกับใครก็ไม่ได้ต้องมานั่งเขียนกระทู้ ทำยังไงให้มีความมั่นใจมากขึ้นคะแล้วจะจัดการกับคนที่มาบูลลี่เรายังไง