ตอนนี้เราอายุ18ปี พึ่งจบม.6 เรามีนิสัยแปลกๆนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ตอนเราเรียนประถม เราสนิทกับเพื่อนคนนึงมากๆ แบบทุกคนรู้ว่าเราสองคนคือคู่หูตัวติดกันเลย ขาดกันไม่ได้ แต่มีช่วงนึงอยู่ๆเราก็ไม่อยากอยู่ใกล้เพื่อนสนิทคนนั้น เราไม่คุยกับมันเลย แบบไม่มีเหตุผล มันก็สงสัยว่าเราเป็นอะไร เราก็หาเหตุผลให้มันไม่ได้ เราแค่ไม่อยากยุ่ง ไม่อยากเจอ ไม่อยากคุยด้วย ทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรผิดกับเราเลยสักนิดเดียวจริงๆ เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร แล้วก็เป็นช่วงจบป.6พอดี ก็แยกย้ายกันไปอยู่ต่างโรงเรียน ก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย จนวันนึงเราก็นึกถึง เราเลยทักเฟสบุ๊คมันไปว่าขอโทษนะ สำหรับทุกอย่างเลย เราคิดถึง แต่ตอนนั้นเราเป็นอะไรไม่รู้เหมือนกัน มันก็เข้าใจนะ มันบอกไม่เป็นไรเลย มันก็รักเราเหมือนเดิม มันแค่งง เราก็งง หลังจากนั้นเราก็หายเบื่อเพื่อนคนนั้น กลับมามองมันเป็นปกติ แล้วเราก็มีนิสัยแบบนี้อยู่เรื่อยๆตอนม.ต้น ใครที่เราสนิทด้วยมากไปเราจะเริ่มเฟดตัวออกมาแบบไม่มีเหตุผล เริ่มไม่อยากยุ่งไม่อยากเห็นหน้าไม่อยากคุยด้วย ทั้งที่ตอนสนิทเราก็สนิทกันมากๆ จริงใจกันสุดๆ ล่าสุดตอนเราอยู่ม.ปลาย เรามีเพื่อนหลายกลุ่มมาก เราเป็นคนเพื่อนเยอะ สนิทกับหลายคนเลย เราก็ไปนู้นไปนี่กับกลุ่มนู่นทีกลุ่มนี้ทีอยู่ตลอด เราก็แฮปปี้ดี แต่มีเพื่อนคนนึงที่เอาใจใส่เรามากๆ แบบรักเรามากๆ เชื่อเราทุกอย่าง แบบ เราคือเพื่อนคนสำคัญของเค้าที่สุดตอนนี้ เค้าก็สำคัญกับเรานะ เราก็รักเค้ามากๆเหมือนกัน ถ้าเค้ามีปัญหาอะไร คือเราจะอยู่ตลอด ไม่เคยปฎิเสธเค้าเลย ต่างคนต่างใจถึงให้กันมากๆ แต่เราเริ่มรำคาญเค้าอีกแล้ว เรางงว่าทำไมอยู่ๆเราก็รู้สึกอยากห่างเค้า แบบ ไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นหน้า เรานึกถึงตอนป.6เลย อาการมันชัดมาก เหมือนตอนนั้นเลย ทั้งๆที่เพื่อนคนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วก็ดีกับเราเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เวลาเค้านัดเจอ หรือเรียกหา เราจะบอกว่าเราติดธุระ เราไม่อยากบอกเค้าว่าเรารู้สึกแบบนี้ เรากลัวเค้าเสียใจ เราไม่อยากไปเจอเค้าทั้งๆที่เรายังรู้สึกแบบนี้ด้วย เรากลัวไปทำให้เค้าไม่สบายใจ หรืองงกับอาการเรา มีใครเคยมีอาการแบบนี้มั้ยคะ มันแย่มากเลยที่ไปรู้สึกแบบนี้กับเพื่อนที่ก็ดีๆกับเราอยู่ เราไม่รู้จะแก้นิสัยนี้ยังไง มันคืออาการทางจิตชนิดนึงมั้ยคะ เรามีแพลนว่าจะไปพบจิตแพทย์ เราไม่อยากให้ใครมาเสียความรู้สึกเพราะนิสัยแปลกๆนี้ของเรา