เราเป็นลูกคนสุดท้องคนที่5ตอนเด็กเราจะถูกแม่ตีมาโดยตลอดจนใด้ยินคำๆหนึ่งที่มันทำให้ฝังใจมาจนทุกวันนี้คือแม่ชี้หน้าด่าเราบอก"กูเกลียดตั้งแต่วันที่เกิด"มันฝังใจเรามากเพราะตอนนั้นแม่เล่นชู้กับผู้ชายคนอื่นหลายครั้งที่จะให้ผู้ชายคนนั้นมาหาและไปมีอะไรกันตอนนั้นเรายังเด็กไม่ค่อยรู้อะไรจนพ่ออยู่บ้านเราไม่สบายแม่กับพ่อนอนยุเรานอนตรงกลางเลยพูดกับพ่อว่าแม่ไปแอบมีอะไรกันกับคนอื่นพ่อก็นิ่งแม่พอใด้ยินไม่พอใจเป็นอย่างมากลุกขึ้นไปหยิบฟืนมาฟาดแขาเราๆตอนนั้นยังเด็กมากแต่เพราะถูกแม่ซ้ำเติมบ่อยจึงจำทุกอย่างใด้แม่ตีเราไม่ยั้งจนพ่อมาห้ามเราร้องไห่แม่บอกจะเอาเลือดหัวเราออกพ่อจึงพาหนีไปบ้านญาติกลับมาบ้านแม่พังข้าวของทุกอย่างแถมมองเราอย่างเกลียดแค้นจากนั้นเราจะถูกแม่ตีทุกวันแม่จะย้ำซ้ำๆว่าเราทำแม่ก่อนและแม่ก็เกลียดเราตั้งแต่วันที่เราเกิดอะไรดีๆเขาไม่เคยให้เราเลยดูถูกเราเหมือนเราไม่ใช่ลูกแม้แต่พี่น้องแม่ก็เป็นเหมือนกันเราพยายาจะปลงจะลืมแต่แม่ก็ชอบมาซ้ำเติมเราให้เราไม่มีอยากมีชีวิตต่อหน้าคนอื่นแม่พูดเหมือนเป็นฝ่ายโดนเรากระทำแต่ลับหลังใครจะรู้ว่าเราไงที่ถูกกระทำมาโดยตลอดทุกวันนี้ชีวิตเราไม่มีอะไรดีหรอกตีลูกเรายังเจ็บใจจะขาดแต่แม่เรากลับแช่งสมน้ำหน้าเราให้อภัยแม่นะแม่อาจจะเคยเจอมาแบบนี้ก็ใด้แล้วทำไมเราไม่อยากให้ลูกเรามีสภาพเหมือนเราทั้งที่เราก็รักลูกต่างจากแม่ที่บอกว่าเราต้องรับสภาพจากเขาจากสิ่งที่เขาเคยเจอมาทุกอย่างหลายครั้งที่ท้อและอยากตายแต่เพราะมีลูกเราทิ้งเขาไม่ใด้เราแสดงออกเรารักลูกมากลูกเราก็เช่นกันแต่แม่กับยายชอบยุลูกเราให้เกลียดเราทำร้ายเรา😭พ่อแม่พี่น้องกันแท้กลับมองเราเป็นแค่ขี้ข้าไม่ทำอะไรให้ก็ดุด่าสาปแช่งนี่หรอคำว่าครอบครัวใครไม่เคยเจอจะรู้อะไร