เรื่องของเรื่องคือ พ่อกับแม่เราหย่ากันตั้งแต่เรา 2 ปีกว่า น้องเรา1ปีกว่าๆนี่แหละค่ะ เราก็ไปอยู่กับยาย ส่วนน้องลายก็อยู่ฝ่ายพ่อค่ะหลังจากนั้นมาประมาณ 6-7ปี พ่อเราไปเจอแม่เลี้ยงคนนี้ค่ะ ที่มาของบ้านเค้าก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่หรอกนะคะ แต่เราก็ไม่อะไรค่ะ เพราะเค้าก็ดีกับเราและน้อง พอหลังจากเค้ากับพ่อแต่งงานกัน เค้าก็เริ่มออกลายค่ะ มีด่าน้องเราตีน้องเราแต่พ่อเราก็ไม่รู้นะคะ เมื่อเราอายุ 12 ปีได้ค่ะ แม่เลี้ยงเรามีลูกด้วยกันกับพ่อเรา 2คนนะคะอ่อลืมบอกค่ะ แม่เลี้ยงเราทำงานจังหวัดอื่นนะคะ แต่ถามว่ามาหาพ่อเราบ่อยมั้ย ก็บ่อยเลยค่ะเท่าที่จำความ ประเด็นเรื่องก็คือ มีช่วงนึงค่ะน้องชายเรามีปัญหานิดหน่อย พ่อเลยโทรหาแม่เราค่ะ ให้รับฟังปัญหาของลุก เผื่อมีทางออกและให้ลูกสบายใจขึ้น หลังจากนั้นไม่นานค่ะ แม่เราก็โทรไปหาพ่อจะถามเรื่องลูก (ปล.แม่เราก็มีลูกมีสามีใหม่แล้วด้วยนะคะ ก่อนแม่จะโทรก็บอกเราก่อนคะ ว่าโทรไปดีมั้ย เป็นห่วงน้อง เราก็บอกให้โทรไปได้ค่ะ เพราะว่าเรื่องลูก ตอนนั้นเราอยู่มหาลัยที่ต่างจังหวัดค่ะ แต่บังเอิญค่ะ พอโทรไปแม่เลี้ยงเราอยุ่และรับสาย ด่าหยาบคาย เหตุผลคือหึงหวงค่ะ เราพอเข้าใจนะคะ แต่ด่าไปถึงพ่อแม่ (คือตายายของเราค่ะ) ตอนนั้นสายโทรเข้ามาหาเราวุ่นมาก พ่อแม่เเม่เลี้ยง ในความคิดเรานะคะ ถ้าคนที่โตมีหัวคิดและมันสมองในการแยกแยะ หรือจิตใจไม่อคติสักหน่อย คงไม่เป้นไรหรอกค่ะ พอผ่านไปไม่นาน เที่ยวมาส่องเฟสแม่เรา หลอกถามเราบ้าง. อยากรู้นุ้นนี้ แล้วยังคอยโพสด่าแม่เราในเฟสสารพัดสารเพ คนอย่างเราคงไม่ยอมหรอกค่ะ ก็เลยออกมาปกป้องแม่เรา. เถียงกันต่อหน้าต่อตานี่แหละค่ะ ส่วนตัวเอ็นดูพ่อนะคะ เพราะคนกลาง ไม่อยากทำให้หนักใจ สักพักไม่นานก็คุยด้วยค่ะ แต่นับวันมันยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ เงินที่พ่อกู้ให้เราเรียนค่ะ. แม่ของแม่เลี้ยงเรา พูดต่อหน้าย่าเราว่าเอามาให้หมดไม่ต้องให้เรา ทั้งๆที่ย่าเราก็นั่งอยุ่ด้วย จะเหลืออะไรค่ะ ย่าเราก้พูดสิ ว่าเห็นย่าเป็นอะไร นั่งอยุ่พูดแบบนี้ได้ไง เค้าเคยพูดว่าจะเอาให้หมดให้พ่อเราเหลือแต่.... ค่ะ เราหมดคำพูดกับผุ้หญิงคนนี้จริงๆค่ะ