เรื่องนี้แค่พลอตเรื่องก็น่าสนใจแล้ว แค่ตั้งคำถามเชิง what if? ถ้าอเมริกาแพ้สงครามโลกครั้ง2 และนาซีกับญี่ปุ่น(ฝ่ายอักษะ) ปกครองประเทศอเมริกา คนญี่ปุ่นกดขี่คนอเมริกาจะเป็นยังไง?   ซึ่งตอนแรกเรานึกว่าจะเป็นแนว survival เป็นหลัก แต่จริงๆแล้วเรื่องนี้ค่อนข้างจะหนักไปทาง politics แทบจะ60%ของเรื่อง  เรื่องเล่าในปี1960หลังสงครามโลกครั้งที่2 15ปี ซี่รี่นำมาตีความในแง่มุมต่างๆได้อย่างดีเยี่ยม เราได้เห็นตัวละครใน position ที่หลายหลายและน่าสนใจ เช่น นายทหารชั้นสูงที่เป็นคนอเมริกาแต่ต้องแปรพรรคมาอยู่ฝั่งนาซีเพื่อความอยู่รอดของตรอบครัว   แทนคนที่แม้โลกจะโหดร้ายแค่ไหนก็ก้มหน้าต่อไปไม่อยากข้องเกี่ยว คนที่ไม่พอใจแล้วลุกขึ้นสู้กับความอยุติธรรม    คนผิวสี

            จุดเด่นของเรื่อง นี้คือพลอตเรื่องที่น่าสนใจและการนำเสนอมุมมองในสังคมของคนแต่ละ position ว่าเขาคิดอะไร แต่ละตัวละครมีความเรียลสูง ไม่มีใครดีหรือเลวสุด การเล่นกับอารมณ์ตัวละคร เรื่องไม่ต้องflash backหรือพยายามเล่าซ้ำ แต่เราก็สามารถเข้าใจได้ว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร(ส่วนใหญ่นะ)  ตัวละครมีพัฒนาการอย่างชัดเจน มันดีมากจริงๆทั้งฝั่งนาซี ญี่ปุ่น เเละกลุ่มต่อต้าน คาแรดเตอร์ดีจนต้องทำกระทู้วิเคราะฑ์แยก(เพราะมันคงยาวมาก ถ้ารวมกับทู้นี้)   ฉากบ้านเมือง พรอพ ที่แสดงถึงความเป็นอยู่ของคนยุค60ทำได้ดี  ที่ชอบมากคือซานฟรานซิสโกที่ปกครองโดยญี่ปุ่น ก็มีการใส่กิมมิคความเป็นjapanesไปด้วยเช่นกัน  ซีจีมีลอยบางจุดนิดหน่อย

     พลอตเรื่อง    ถ้าจะบอกว่าเรื่องนี้เป็นซีรี่การเมืองก้อาจจะเรียกไม่ได้เต็มปาก เพราะมีการใส่ประเด็นไซไฟเข้าไปในเรื่องด้วย 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ประเด็นโลกคู่ขนาน  
       ซึ่งเราว่าตัวนี้แหละเป็นตัวที่เรียกแขก เรียกคนดูอย่างผม ให้อยากติดตามไปเรื่อยๆยิ่งssหลังๆบางคน อาจจะคิดว่ามันกลายเป็นซีรี่ไซไฟ ผมว่าไม่ขนาดนั้นอาจจะมีพูดถึงบ่อยขึ้น  แต่โดยรวมเรื่องยังคงรักษาธีมสงคราม-การเมืองได้อยู่ ส่วนไซไฟก้ไม่ได้เว่อเกินไปจนดูโดดเกิน    แต่เมื่อเราดูไปเรื่อยๆจะเห็นว่าประเด็นไซไฟในเรื่องเป็นเเค่ประเด็นรองเท่านั้น จริงๆซีรี่เล่นกับอารมณ์และจิตใจตัวละครมากกว่า

     การดำเนินเรื่อง  เป็นสิ่งที่มีปัญหาในช่วงss1มาก แน่นอนว่าคุณภาพคับแก้ว ทั้งประเด็นต่างๆที่หยอดมา พลอตเรื่องน่าติดตาม แต่การเล่าเรื่องชวนหลับมาก คือมันไม่จำเป็นต้องมีฉากบู๊ก็ได้ แต่การเล่นอารมณ์ที่เนิบนาบ ชีพจรเป็นเส้นตรง ซาวด์ประกอปชวนหลับจริงๆ สำหรับผมss1 เป็นหนังที่ดูยากนิดนึงเหมือนกัน  แถมเรื่องนี้เป้นการเดินเรื่องแบบหลายตัวละครพร้อมๆกัน ซึ่งก็ต้องใช้เวลาซักพักนึงถึงเริ่มชินกับตัวละคร   แต่หลังจากนี้คือของจริงครับ  การเล่าเรื่องทำได้ดีขึ้น เล่าได้กลมกล่อมขึ้น อาจเพราะว่าเราเริ่มคุ้นเคยกับตัวละครแล้ว แต่ที่โดดเด่นเลยคือss4 ที่เล่าได้สนุกมากก การใช้ซาวด์ที่มีความเฉพาะเช่น ถ้าเป็นคนนิโกร ก็จะเป็นซาวด์อีกแบบที่มีเอกลักษณ์     อีกอย่างคืออย่าไปยึดติดกับตัวละครมากเกินไปบางssเด่นมาก แต่บางssก็โดนลดบทบาทลง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อย่างss4 จอห์น สมิธ เด่นมากกก เด่นกว่า จูลี่ที่ตอนหลังบทพอๆกับ พวกต่อต้อนคนอื่น  

   ตอนจบส่วนตัวค่อนข้างเสียดาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มันจบแบบปลายเปิด เปิดเกิ้นน คือเราว่าประเด็นบางอย่างก็ยังไม่เคลียร์ แบบที่สู้มาทั้งหมดก็เพื่อต้องการประชาธิปไตย ไม่เอาเผด็จการ  โอเคในฝั่งกลุ่มนิโกรอาจจะมี"แนวโน้มสันติ" แต่ฝั่งของจูลีแอนน่า บทสรุปที่สู้มาตลอดเพื่ออะไร??  ในตอนจบนาศีก็ยังมีอยู่  ไหนจะตอนจบที่ประตูมิติเปิดเองอันนี้ก็ไม่เข้าใจจะสื่ออะไร  ตามนิมิตร?? ก็ยังมองว่าไม่จำเป็นกับเรื่อง
ผมมีข้อสงสัยดังนี้ครับ(ผมก็ตั้งใจดูมากนะ แต่อาจจะตกหล่นอะไรไปบ้าง)
1. รมต.ทาโกมิ(คนญี่ปุ่นที่ข้ามมิติได้)  ร่วมมือปลงชีพ เจ้าชายญี่ปุ่นกับคนของนาซีเพื่ออะไร ถ้าต้องการความสงบสุข
2. เพื่องของแฟรงค์ ที่เป็นเกย์ ss4 หายไปไหน