สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 18
หลังจากได้อ่านหลายๆความคิดเห็นจากท่านๆสมาชิก แล้ว ผมตัดสินใจแล้วครับ ว่าควรทำอย่างไร เมื่อวานเขามาขอคืนดีครับ แต่เขาขอเวลาซักระยะนึง ผมคิดว่าเทอเลิกกับคนใหม่ยังไม่ขาด หรือแค่ทะเลาะกันแล้วหาที่พัก เทอตามหึงผมในเฟสตลอด ถ้ามีผู้หญิงมาเม้นเล่น หรือผมไปเที่ยวไหนเทอจะพยายามรู้ให้ได้ว่าผมไปกับใคร คล้ายๆห่วงก้างรึป่าวน่ะวันนี้เลยลองถามไปดูว่า เทอจะตัดทางไหนระหว่าง ลูกกับผม หรือ คนใหม่ (ในใจคิดไว้แล้วว่าคำตอบจะออกมาแบบไหน) แล้วก็เป็นอย่างที่คิดครับ เทอเลือกที่จะตัดผม ผมเลยได้ข้อสรุปทุกๆอย่างชัดเจนแล้ว ว่าผมควรทำยังไง วันนี้ ผมเป็นคนตัดการติดต่อทั้งหมด บล็อคทุกอย่าง ที่เทอจะสามารถติดต่อกลับมาได้ แล้วผมได้ฝากไว้ให้เทอ1 ประโยค ว่า ไว้เจอลูกอีกที อีก4-5ปีข้างหน้านะถ้ายังอยากเจอ จบบทสนทนาครับ สบายใจขึ้นเยอะเลยครับ ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆสมาชิกทุกๆคนครับ
ความคิดเห็นที่ 26
[บอกในฐานะลูกที่พ่อแม่เลิกกัน]
ไม่จำเป็นต้องมีแม่ค่ะ ถ้าคุณเลี้ยงไหว แค่ขวบกว่าเด๋วก็ลืมแม่แล้วค่ะ ตัดไปเลย ถ้าแม่รักลูกจริงจะไม่ทำแบบนี้ค่ะ มาๆหายๆ ให้ลูกร้องไห้หาประสาทเสียแบบนี้ เป็นเราตัดเลยค่ะ เราโตมากับแม่ขาดพ่อไป เราไม่ได้โหยหาหรือคิดถึงเลยนะคะ เด็กมากเกินกว่าจะจำได้ ซึ่งมันดีกว่ามาให้ตัดขาดตอนโต ตอนนั้นเด็กจะอาลัยอาวรณ์กว่าเยอะ
[บอกในฐานะแม่]
ของเรามีลูกเล็ก รักลูกมาก ห่างสายตาไม่ได้ ไม่ต้องคิดเรื่องมีคนอื่นเลย มีแต่เรื่องลูกเต็มหัวเนี่ย คนที่ทิ้งลูกได้ขนาดนั้น อาจจะรักลูกแต่ไม่มากพอค่ะ เธอรักความสุขของตัวเองมากกว่า ลูกไม่ใช่ตุ๊กตา คิดถึงมาหามากอดแล้วก็ไป จะบ้าเร๊อะ!!
ไม่จำเป็นต้องมีแม่ค่ะ ถ้าคุณเลี้ยงไหว แค่ขวบกว่าเด๋วก็ลืมแม่แล้วค่ะ ตัดไปเลย ถ้าแม่รักลูกจริงจะไม่ทำแบบนี้ค่ะ มาๆหายๆ ให้ลูกร้องไห้หาประสาทเสียแบบนี้ เป็นเราตัดเลยค่ะ เราโตมากับแม่ขาดพ่อไป เราไม่ได้โหยหาหรือคิดถึงเลยนะคะ เด็กมากเกินกว่าจะจำได้ ซึ่งมันดีกว่ามาให้ตัดขาดตอนโต ตอนนั้นเด็กจะอาลัยอาวรณ์กว่าเยอะ
[บอกในฐานะแม่]
ของเรามีลูกเล็ก รักลูกมาก ห่างสายตาไม่ได้ ไม่ต้องคิดเรื่องมีคนอื่นเลย มีแต่เรื่องลูกเต็มหัวเนี่ย คนที่ทิ้งลูกได้ขนาดนั้น อาจจะรักลูกแต่ไม่มากพอค่ะ เธอรักความสุขของตัวเองมากกว่า ลูกไม่ใช่ตุ๊กตา คิดถึงมาหามากอดแล้วก็ไป จะบ้าเร๊อะ!!
แสดงความคิดเห็น
เลิกกับภรรยาที่มีลูกด้วยกัน สงสารลูกมากลูกยังเล็ก ผมควรทำอย่างไรดีครับ?
คือผมกับภรรยา แต่งงานอยู่กินกันมา 3ปีครับ มีลูกชายด้วยกัน 1คน ตอนนี้น้องอายุ 1ขวบครึ่งครับ พอมีน้องผมก็ไม่ให้ภรรยาผมทำงานเลยครับ
เพราะผมมองว่า แค่เลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากพอแล้ว ผมจึงให้เขาเป็นแม่บ้าน แล้วผมทำงานเพียงคนเดียว ลำบากหน่อยแต่ก็ผ่านมาได้ตลอดครับ
เข้าเรื่องเลยละกันน่ะครับ เรื่องมีอยู่ว่า พักหลังๆเขาอยู่บ้านแต่งตัวเก่งมากจนมีคนทักว่ามีคนอื่นรึป่าว ด้วยความที่ผมไว้ใจเลยไม่ได้ระแวงอะไร
จนมาวันนึงเขาทะเลาะกับญาติๆผมซึ่งเป็นเรื่องไร้สาระมากครับ เขาบอกว่าเขาจะไม่อยู่ที่นี่แล้วเขาอยู่ไม่ได้ เขาเหมือนตัวคนเดียว(เราอยู่กัน3คนพ่อแม่ลูกน่ะครับแยกเป็นครอบครัวชัดเจน) จนเขาแอบหนีผมไป ผมติดต่อไม่ได้และเป็นห่วงมาก จนผมกับลูกต้องตามไปง้อที่บ้าน ให้กลับมา แต่สิ่งที่ผมเจอคือ
เขาหนีไปไม่ได้ไปบ้านครับ ไปอยู่กับ ผู้ชายคนที่คุยในไลน์(ผมแอบเปิดไลน์แล้วเจอแชทครับ) ต้องบอกว่าตอนนั้นโมโหมาก โลกมืดเลยครับ ถามเขาไปตรงๆเลยว่าถึงขั้นไหนแล้ว เขายอมรับทั้งน้ำตาครับว่าคนนี้คุยกันมาพักนึงแล้ว แล้วก็เกินเลยไปแล้ว เสียใจมากๆเลยครับ แล้วก็ได้คุยกันโดยมีคนอื่นเข้ามาประสานรอยเร้า จนตกลงกันได้ว่าเขาจะเลิกและกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เหมือนจะจบลงด้วยดีใช่ไหมครับ แต่ป่าวครับ กลับมาอยู่ด้วยกัน 2อาทิตย์
ผมทำเป็นลืมทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วทำดีกับเขาเหมือนเดิม แต่ผลที่ผมได้รับคือ ยังแอบติดต่อคุยกันตลอด และผู้ชายคนนั้นยังอยากให้เทอเลิกกับผม ใช่แล้วครับสุดท้ายเทอก็แอบหนีไปอีกครั้งโดยมีคนมารับไปช่วงหัวค่ำ ตอนผมกำลังป้อนข้าวลูก ยอมรับว่า ครั้งนี้เสียใจมากกว่าตรั้งที่รู้เสียอีกครับ
ผมพยายามตัดใจแล้วเดินหน้าต่อไปเพราะลูกยังอยู่กับผม ผมต้องเอาลูกไปฝากเลี้ยงที่เนิสครับ ค่าใช้จ่ายพุ่งสูงมากครับ ยอมรับว่าแย่พอสมควรครับ
หลังจากเทอหนีไปก็3อาทิตย์ครับเทอเป็นฝ่ายติดต่อมา เพื่อขอคุยกับลูก ด้วยความที่ผมยังทำใจไม่ได้เพราะรักเขามาก จึงให้คุยกับลูกฝ่ายทางวีดีโอคอล
แต่สิ่งที่ผมสังเกตถก็คือ ลูกครับ หลังจากน้องได้คุยกับแม่ พอแม่วางสายไปน้องจับโทรศัพท์แน่นมากครับ แล้วพยายามส่งโทรศัพท์ให้กับผม เหมือนจะบอกว่าให้ผมโทรไปหาแม่อีก ผมพยายามโทรแต่เทอก็ไม่รับสาย น้องงอแงมากครับ ผมสงสารน้องมากๆ จนผมตัดสินใจที่จะยังไม่ให้เขาคุยกัน และผมกับเทอก็ไม่ได้คุยกันน่ะครับ เพราะเทอไม่อยากคุยกับผม ผ่านไป 1อาทิตย์ น้องร่าเริงปกติไม่งอแง ไม่ร้องหา ผมเอวก็เริ่มทำใจได้นิสหน่อยแต่ในใจก็หวังลึกๆว่าเทอจะกลับมาเป็นครอบครัวให้ลูกอีกครั้ง อีก2อาทิตย์ผ่านมา เทอโทรมาหาบอกว่าอยากได้ลูกไปเลี้ยงที่ทำงานแต่ผมยืนยันว่าอย่าเอาลูกไปลำบากเลย เทอพยายามขอคุยกับลูกตลอดครับ จนมาเมื่อคืนนี้ผมใจออนลงให้เทอได้เห็นหน้าลูกบ้าง (แต่ไม่ให้น้องเห็นเทอน่ะครับ) เทอกับเรียกน้อง เขื่อไหมครับว่า น้องวิ่งตามหาเสียงรอบบ้านเลย ผมน้ำตาไหลเลยครับ ทำอะไรไม่ถูกจึงตัดสายเทอทิ้งไปก่อน คืนนั้นน้องงอแงและมากอดผมร้องไห้จนหลับบน อกผมเลยครับ สงสารน้องมากครับ ไม่รู้จะทำยังไงดี จะให้คุยกันแบบนี้โดยที่น้องจะรู้ว่าไม่มีทางได้กอดแม่ของเขาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว หรือว่าผมควรตัดไปก่อนจนน้องรู้เรื่องมากกว่านี้ดี เพราะน้องจะร้องไห้งอแงตลอด ถ้าวันไหนได้เห็นหน้าแม่ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว แม่เลี้ยงเดี่ยว ทำยังไงกันครับกับสถานะการแบบนี้ บอกก่อนว่าผมเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่เดี่ยวจริงๆครับ อยู่กันแค่2คนพ่อลูกครับ ตอนผมทำงานน้องจะอยู่ที่เนิสครับเลิกงานผมก็ไปรับ
ขอคำแนะนำจากทุกๆท่านด้วยครับ อยากเลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับลูกครับ