เราเสี่ยงเป็นซึมเศร้าไหมคะ มันสะสมมาแต่เด็กๆเลย
เรื่องมันเริ่มจากตอนเราป.2แม่ส่งไปอยู่กับย่า ที่ ตจว.แล้วเราโดนขังในบริเวณบ้าน ไม่ได้ออกไปเล่นไหนกับเพื่อนเลยเป็นเวลา2ปี เราเลยคิดถึงแม่มากๆ เราร้องใหหาแม่ให้เขามารับกลับกท. แต่เขามารับอีกสองปีให้หลัง ตอนนั้นเราป.4เข้าเรียน เราะพบว่าแม่เรามีแฟนใหม่ค่ะ แต่ยังอยู่กับพ่อนะ หลังจากนั้นแม่เราก็ทะเลาะกับแฟนใหม่ แล้วแม่ก็แท้งน้อง ภาพเลือดติดตามาก แม่จะแขวนคอฆ่าตัวตาย แต่เราไปจับทัน เรารู้สึกแย่และกลัวมาก 
ประมาณครึ่งปีต่อมา
พ่อเราก็มีคนที่ชอบค่ะ แล้วแม่ก็มีแฟนคนใหม่
ตอนนั้นเรารู้สึกเป็นสนามอารมณ์มาก ทั้งพ่อแม่
แต่ตอนนั้นยังพอมีเพื่อน จนเปิดเทอมป.6 แม่เขาปามีดเฉี่ยวหัวพ่อ  ภาพความรุนแรงและเลือดติดตาเรามาก แล้วพ่อก็เลิกยุ่งกับคนที่พ่อชอบ 
แต่เริ่มมาหนักตอนม.1 แม่เราท้องกับแฟนใหม่ 
แล้วย้ายบ้านมาอยู่คอนโด  แฟนใหม่แม่บ่นเราบ่อยมากๆ ด้วยถ้วยคำที่ไม่ควรพูดด้วยซ้ำ
อยู่กันรวม6คนในห้องแคบๆ  แล้วตอนนี้เราไม่พูดกับใครเลย เพื่อนด้วย เราไร้ความกล้าแสดงออก ไม่กล้าพูด เริ่มมีอาการขี้เกียจ เริ่มไม่อยากพูด ไม่อยากทำอะไร บางครั้ง ไม่อยากกิน บางช่วงก็กินแบบหนักจนคนรอบข้างตกใจ
แล้วเราก็มีปัญหาสุขภาพ พันแปด ทั้งเข่าดังเวลาเดิน หอบ ภูมิแพ้ และนอกจากครอบครัว เราโดนเพื่อนสนิทบูลลี่ค่ะ ำม่มีใครเล่นด้วย กินข้าวคนเดียว เรื่องที่มาบูลลี่เพราะแฟนเขามาชอบเรา แต่เราไม่ชอบแฟนเขาค่ะ เราชอบผู้หญิง และเราออนตี้ผู้ชายมาก เพราะโดนลวนลามทางเพศบ่อย เพราะเดินกลับจากรร. ไม่เหลือใครเลยความรู้สึกตอนนั้น จนตอนนี้เราม.3แล้ว เรารู้สึกว่าตัวเองหมกมุ่นหนักมากๆ อยู่ในโลกของตัวเอง "เหม่อเลย ตอบสนองช้ามาก" ร้องไห้ง่ายมาก คิดมากตลอดเวลา ที่จริงเป็นตั้งแต่มี.1แต่ไม่หนักขนาดนี้ เราไม่อยากอยู่ห้องค่ะ เราอยากไป ไปอยู่ในโลกของเรา เรามีน้องสาวและทะเลาะกันบ่อย แต่เราไม่ได้เถียง เพราะเราไม่พูดกับใครเลย เราอยากไปหาหมอจิตแพทย์ แต่เราอายุแค่15ปี เรากลัวจะคิดมากจนทำอะไรเลวร้ายกับตัวเอง ยาวไปหน่อย ขอโทดนะคะเรากดดันมานาน และไม่ได้ระบายให้ใครฟังเลย
ตอนนี้ร่างกายกับจิตใจเราแย่มาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ