สวัดดีครับผมมีเรื่องมาขอคำปรึกษาหน่อยครับ(ขอบอกก่อนเข้าเรื่องน่ะครับผมเป็นโรคกวลัวสิ่งสกปรกครับกลัวมากๆๆโดบเฉพาะขี้หมาแค่เห็บแวบเดียวก็รู้สึกอยากล้างมือแล้วถ้ามองนานแค่ครึ่งนาทีก็อ้วกแล้วแล้วหนักสุดคือแค่มองเหนขี้หมาด้วยหางตาก็ทำนอนไม่หลับแล้วคือแค่หลับตาภายขี้หมาที่เห็นด้วบหางตาก็ลอยเข้ามาในหัวแล้ว)เข้าเรื่องเลยน่ะครับคือผมอยู่บ้านกับปู่กับย่าแล้วมีหลังบ้านแต่หลังบ้านมีพื้นที่ของพี่สาวย่าด้วยแล้วเมื่อไม่กี่ปีก่อนพี่สาวย่าได้สร้างห้องแถวตรงหลังบ้านผมแล้วต้องใช้ถางเข้าออกตรงถางข้างบ้านผม(มันเป็นทางที่อยู่ข้างบ้านผมที่เป็นทางเข้าออกหลังบ้านผมออกสู้หน้าบ้านผมที่เล็กมากมอไซไม่สามารถสวนกันได้และไม่สามารถปิดทางได้ด้วยเพราะถ้าปิดห้องแถวจะกลายเป็นพื้นที่ตาบอด)แล้วย่าผมก็โอเคให้สร้างแต่ผมไม่โอเคเพราะก่อนสร้างผมรู้สึกว่าพื้นที่หลังบ้านเป็นเพื้นที่ส่วนตัวแต่พอสร้างเสร็จผมแทบไม่ได้เข้าไปที่หลังบ้านอีกเลยเพราะรู้สึกมีคนแปลกหน้ามาอยู่ด้วยเลยเกิดความระแวงแล้วก็มีอยู่ห้องห้องนึงที่ผมเกียจมากเข้ามาอยู่แล้วเขาเลี้ยงหมาเขาเป็นผ็หญิงอ้วนผิวดำพอเข้ามาอยู่แรกก็ไม่มีอะไรพอมาล่าสุดช่วงโควิด19ย่าผมปลูกผักไว้กินเองผมเลยมีหน้าที่ลดน้ำผักช่วงเย็นแล้วรู้สึกว่าช่วงหลังนี้เขาจะหมาออกมาขี้แต่ไม่รู้ปล่อยออกมาตอนไหนคือปล่อยขี้แล้วแรกๆๆก้เก็บพอนานวันเขาก็ไม่เก็บปล่อยไว้ให้ย่าผมมาเก็บแล้วถ้าผมลงมาแล้วเห็นขี้วันนั้นผมก็จะไม่ลดน้ำเลยให้ย่าลดแทนเพราะอย่างที่บอกตอนต้นคือจะอ้วกจนผมทะเลาะกับย่าเรื่องที่ผมไม่รดน้ำแล้วล่าสุดวันนี้ผมลงมาจะรดน้ำแล้วเห็นภาพที่ทำให้ผมกำหมัดคือผมเห็นกองขี้หมาแล้วเจ้าของหมาที่ผมเกียจนั่งถ่ายรูปทำหน้าแอ๊บแบ๊ว(คิดว่าตัวเองน่ารักมากมั้ง)โดยไม่สนใจกองขี้หมาแล้วยังให้หมามาขี้ทับสายยางที่ผมใช้รดประจำจนผมโรคกลัวสิ่งสกปรกอย่างทุกวันนี้ปล.เมื่อก่อนก็เป็นแบบน้อยมากๆๆจนแทบจะไม่เป็นเลย ทุกวันนี้ผมเก็บอยู่แต่ในห้องยกเว้นตอนเข้าห้องน้ำกับกินข้าวเพราะกลัวจะเจอขี้หมาแล้วสิ่งสกปรกอื่นเวลาจะไปไหนก็มองพื้นตลอดเวลาและสุดท้ายคือเรื่องนี้ที่ผมบอกทำให้ผมเกียจสัตว์ทุกขนิดจะน่ารักแค่ไหนก็เกียจ