เราเป็นคนหน้าไม่เป็นมิตรหรือยังไงก็ไม่รู้ค่ะ มีคนชอบมาพูดกับเราบ่อยๆว่าเราชอบชักสีหน้าใส่เค้า เราชอบมองจิกเค้า เราชอบทำหน้าเหมือนโกรธไม่พอใจคนอื่น เราหน้าไม่มีความสุข ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราไม่ได้คิดอะไรเลยตัวอย่างเหตุการณ์เช่น
เราเคยโดนคุณแม่ดุ ตอนนั้นเราก็รู้ตัวว่าเราผิดก็ยอมโดนดุ แต่แม่เราบอกว่าเราโดนดุแล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่เค้า เราก็งงว่าเราไปชักตอนไหน ตอนนั้นเราไม่ได้ไม่พอใจอะไรเรารู้สึกผิดจริงๆ
ลูกค้าก็เคยหาว่าเราชักสีหน้าใส่เหมือนกัน ตอนนั้นเรานำเสนองานให้ลูกค้าแล้วลูกค้าไม่ชอบให้ไปปรับแก้ เราก็ไม่ได้ไม่พอใจอะไรแก้ก็แก้ลูกค้าคงไม่ชอบงานที่เราส่งให้ พอกลับบริษัทเราโดนหัวหน้าเรียกไปคุยเพราะลูกค้าโทรมาบอกหัวหน้าว่าตอนสั่งแก้งานเราชักสีหน้าไม่พอใจใส่ เราก็งงค่ะเพราะเราไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไรลูกค้าเลย
งานรวมญาติที่บ้านเราก็นั่งของเราอยู่เฉยๆ มีญาติมาบอกว่าทำไมทำหน้าเหวี่ยงจัง ไม่อยากมางานเหรอ หรือโกรธใครมารึเปล่า เรางงอีกแล้วค่ะเราไม่ได้รู้สึกโกรธไม่พอใจอะไรเลยเราเฉยๆมาก
เรานั่งเฉยๆชอบมีคนมาถามว่าเป็นอะไรมั้ยทำหน้าเครียดๆ ความจริงคือเราไม่ได้เครียดอะไรเลยเรามีความสุขดี
นั้นล่ะค่ะมีวิธีทำหน้าให้เป็นมิตรบ้างมั้ยคะ คนอื่นชอบเข้าใจเราผิดอยู่เรื่อยเลยค่ะ
ขอวิธีทำหน้าทำตาให้เป็นมิตรกับคนอื่นหน่อยค่ะ คนอื่นชอบหาว่าเราชักสีหน้าใส่
เราเคยโดนคุณแม่ดุ ตอนนั้นเราก็รู้ตัวว่าเราผิดก็ยอมโดนดุ แต่แม่เราบอกว่าเราโดนดุแล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่เค้า เราก็งงว่าเราไปชักตอนไหน ตอนนั้นเราไม่ได้ไม่พอใจอะไรเรารู้สึกผิดจริงๆ
ลูกค้าก็เคยหาว่าเราชักสีหน้าใส่เหมือนกัน ตอนนั้นเรานำเสนองานให้ลูกค้าแล้วลูกค้าไม่ชอบให้ไปปรับแก้ เราก็ไม่ได้ไม่พอใจอะไรแก้ก็แก้ลูกค้าคงไม่ชอบงานที่เราส่งให้ พอกลับบริษัทเราโดนหัวหน้าเรียกไปคุยเพราะลูกค้าโทรมาบอกหัวหน้าว่าตอนสั่งแก้งานเราชักสีหน้าไม่พอใจใส่ เราก็งงค่ะเพราะเราไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไรลูกค้าเลย
งานรวมญาติที่บ้านเราก็นั่งของเราอยู่เฉยๆ มีญาติมาบอกว่าทำไมทำหน้าเหวี่ยงจัง ไม่อยากมางานเหรอ หรือโกรธใครมารึเปล่า เรางงอีกแล้วค่ะเราไม่ได้รู้สึกโกรธไม่พอใจอะไรเลยเราเฉยๆมาก
เรานั่งเฉยๆชอบมีคนมาถามว่าเป็นอะไรมั้ยทำหน้าเครียดๆ ความจริงคือเราไม่ได้เครียดอะไรเลยเรามีความสุขดี
นั้นล่ะค่ะมีวิธีทำหน้าให้เป็นมิตรบ้างมั้ยคะ คนอื่นชอบเข้าใจเราผิดอยู่เรื่อยเลยค่ะ