จริงๆก็ดูจบมาซักพักแล้วละฮะ(ซึ่งอาจจะช้ากว่าคนอื่นไปมากกกก) ดูเมะจบแล้วรู้สึกประทับใจมากก เรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องที่ดีมากที่สุด บาดแผลยังมีให้เห็น แต่ในบางพาร์ทเราค่อนข้างประทับใจมาก เหมือนคนโดนหมัดฮุค จากที่รู้สึกเฉยๆก็ยกระดับความรู้สึกเราไปอีก
สารภาพว่า ตอนเห็นหน้าเมะ เรานึกถึงเรื่องฮารูฮิเลย ตัวรุ่นพี่ไมก็คล้ายฮารูฮิมากในด้านหน้าตาอะนะ ไหนจะธีมเรื่องไซไฟ(ต่างตรงที่เรื่องรุ่นพี่กระต่าย เหมือนมีฮารูฮิหลายคน ฮา) บริบทของพระเอกที่ต้องไปช่วยตัวละครตัวนู้นนี้มาแก้ปัญหา เลยทำให้ผมดูเรื่องนี้ในช่วงแรกนึกถึงฮารูฮิ แต้าได้ดูไปเรื่อยๆความแตกต่างอยากมาก คือเรื่องนี้ใช้ความเป็นไซไฟฉาบบางๆ เนื้อหาจริงๆที่เรื่องต้องการนำเสนอคือ การเล่นกับemotional หยิบจับประเด็นที่ใกล้ตัวมาเล่น เช่น การที่เราทำอะไรตามๆคนรอบข้างเพราะไม่อยากโดนแบน บางอันแม้เราไม่ได้ประสอบเองก็สามารถอินได้ไม่ยาก
แต่จุดที่เป็นปัญหาจริงๆของเรื่องนี้เลย คือการเล่าเรื่อง ในช่วงแรกเล่าไม่เคลียร์ถึงโรค"ความผิดปกติในวัยรุ่น" ว่ามันคืออะไร แล้วทำไมถึงเกิดแค่บางคน ถ้าไม่เก็ทจุดนี้อาจทำให้หงุดหงิดไปตลอดทั้งเรื่องเพราะ1ในคีย์หลักของเรื่อง ต้องทำใจ ละไว้ในฐานที่เข้าใจครับ(ฮา) อีกจุดคือการแก้ปัญหาในแต่ละarc ดูแปลกๆ เช่น arcของรุ้นพี่ไม อยู่ดีๆก็บอกว่าความรักจะทำให้พี่ไม หายจากโรคไร้ตัวตนWTF พยายามใช้วิทยาศาตาร์อธิบายซึ่งดูไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย ประเด็นคือมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับemotional แต่พยายามอธิบายเป็น physic quantum ซึ่งมันตลก แผลเล็กน้อยๆคือบทไดอาล๊อกระหว่างไมกับพระเอกที่ โอเคอาจจะดูน่ารัก ตลก แต่เล่นเยอะจนเฝือ
เอาจริงถ้าช่วงarc2-4ผมเฉยมากๆ แบบดูได้เรื่อยๆ พอมาarcคาเอเดะ สำหรับผมimpactกับพาร์ทนี้มาก ในตอนบทสรุป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรามักจะเห็นคาเอเดะในมุมของพระเอกที่มองน้องสาวที่ความจำเสื่อมเท่านั้น ว่ามันดูแลน้องยังไง พยายามทำหลายๆอย่างเพื่อน้อง สุดท้ายเรื่องมาเฉลยว่า ลิสสิ่งที่อยากทำทั้งหมด ทำเพื่อพี่ เพราะรู้มาตลอดว่า พี่จะโทษตัวเองถ้าคาเอเดะคนนี้จากไป เพื่อที่พี่จะได้รู้สึกว่าทำอะไรเพื่อคาเอเดะไปแล้วตั้งมากมาย ไม่ต้องเสียใจ
เอาจริงในarcนี้เราจะผูกพันณ์กับตัวละครนี้มากขึ้น แล้วเรื่องค่อยๆไต่อารมณ์ แล้วผลักเราตกหน้าผา(ฮา) ตรงนี้ยอมรับว่าทำได้ดีมากๆ จนยกระดับเรื่องนี้ในสายตาผมไปเลย ตอนนี้ยังmove on จากคาเอเดะไม่ได้เลย ฮือ ถึงตรงนี้ไม่ต้องนะฮะว่าชอบตัวละครตัวไหนที่สุด(ทั้งที่ในช่วงแรกแรก ผมชอบไมมากกว่าแฮะ)
ส่วนตัวมูฟวี่ ที่ดูจะเล่าสิ่งที่(พยายาม)ปูมาตั้งแต่ในเมะ ซึ่งถ้าคนพอดูเมะมาบ้างก็พอเดาได้ว่า โชโกะจะเป็นอะไร แถมพลอตหรือจุดไคลแมกซ์ทำให้นึกถึงฮารูฮิมากๆ(อีกแล้ว) สรุปแล้วผมว่าทั้งเมะและมูฟวี่ยังคงอยู่ใต้เงาฮารูฮิ ในหลายๆช่วงไม่ เลยทำให้ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่สดใหม่ขนาดนั้น เรื่องนี้มีปัญหาในหลายจุด แต่ก็เป็นเรื่องที่ผมชอบและประทับใจน่าจดจำที่สุดเรื่องเลย
<< รุ่นพี่กระต่าย(Rascal Does Not Dream of Bunny Girl Senpai) นี่มันฮารูฮิ2ชัดๆ!! ดูจบรู้สึกยังไงมาคุยกันครับ b+
สารภาพว่า ตอนเห็นหน้าเมะ เรานึกถึงเรื่องฮารูฮิเลย ตัวรุ่นพี่ไมก็คล้ายฮารูฮิมากในด้านหน้าตาอะนะ ไหนจะธีมเรื่องไซไฟ(ต่างตรงที่เรื่องรุ่นพี่กระต่าย เหมือนมีฮารูฮิหลายคน ฮา) บริบทของพระเอกที่ต้องไปช่วยตัวละครตัวนู้นนี้มาแก้ปัญหา เลยทำให้ผมดูเรื่องนี้ในช่วงแรกนึกถึงฮารูฮิ แต้าได้ดูไปเรื่อยๆความแตกต่างอยากมาก คือเรื่องนี้ใช้ความเป็นไซไฟฉาบบางๆ เนื้อหาจริงๆที่เรื่องต้องการนำเสนอคือ การเล่นกับemotional หยิบจับประเด็นที่ใกล้ตัวมาเล่น เช่น การที่เราทำอะไรตามๆคนรอบข้างเพราะไม่อยากโดนแบน บางอันแม้เราไม่ได้ประสอบเองก็สามารถอินได้ไม่ยาก
แต่จุดที่เป็นปัญหาจริงๆของเรื่องนี้เลย คือการเล่าเรื่อง ในช่วงแรกเล่าไม่เคลียร์ถึงโรค"ความผิดปกติในวัยรุ่น" ว่ามันคืออะไร แล้วทำไมถึงเกิดแค่บางคน ถ้าไม่เก็ทจุดนี้อาจทำให้หงุดหงิดไปตลอดทั้งเรื่องเพราะ1ในคีย์หลักของเรื่อง ต้องทำใจ ละไว้ในฐานที่เข้าใจครับ(ฮา) อีกจุดคือการแก้ปัญหาในแต่ละarc ดูแปลกๆ เช่น arcของรุ้นพี่ไม อยู่ดีๆก็บอกว่าความรักจะทำให้พี่ไม หายจากโรคไร้ตัวตนWTF พยายามใช้วิทยาศาตาร์อธิบายซึ่งดูไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย ประเด็นคือมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับemotional แต่พยายามอธิบายเป็น physic quantum ซึ่งมันตลก แผลเล็กน้อยๆคือบทไดอาล๊อกระหว่างไมกับพระเอกที่ โอเคอาจจะดูน่ารัก ตลก แต่เล่นเยอะจนเฝือ
เอาจริงถ้าช่วงarc2-4ผมเฉยมากๆ แบบดูได้เรื่อยๆ พอมาarcคาเอเดะ สำหรับผมimpactกับพาร์ทนี้มาก ในตอนบทสรุป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เอาจริงในarcนี้เราจะผูกพันณ์กับตัวละครนี้มากขึ้น แล้วเรื่องค่อยๆไต่อารมณ์ แล้วผลักเราตกหน้าผา(ฮา) ตรงนี้ยอมรับว่าทำได้ดีมากๆ จนยกระดับเรื่องนี้ในสายตาผมไปเลย ตอนนี้ยังmove on จากคาเอเดะไม่ได้เลย ฮือ ถึงตรงนี้ไม่ต้องนะฮะว่าชอบตัวละครตัวไหนที่สุด(ทั้งที่ในช่วงแรกแรก ผมชอบไมมากกว่าแฮะ)
ส่วนตัวมูฟวี่ ที่ดูจะเล่าสิ่งที่(พยายาม)ปูมาตั้งแต่ในเมะ ซึ่งถ้าคนพอดูเมะมาบ้างก็พอเดาได้ว่า โชโกะจะเป็นอะไร แถมพลอตหรือจุดไคลแมกซ์ทำให้นึกถึงฮารูฮิมากๆ(อีกแล้ว) สรุปแล้วผมว่าทั้งเมะและมูฟวี่ยังคงอยู่ใต้เงาฮารูฮิ ในหลายๆช่วงไม่ เลยทำให้ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่สดใหม่ขนาดนั้น เรื่องนี้มีปัญหาในหลายจุด แต่ก็เป็นเรื่องที่ผมชอบและประทับใจน่าจดจำที่สุดเรื่องเลย