เราคบกับแฟนมาประมาณ 7 เดือนค่ะ ตอนแรกๆที่เข้ามาเป็นคนดีมาก ตามใจทุกอย่าง เราไม่ต้องทำไรเลย เค้าทำให้หมด ผ่านไปแค่เดือนเดียว เค้ากลับจากหน้ามือเป็นหลัง 🦶🏻เลยก็ว่าได้ อารมณ์ฉุนเฉียว เอาแต่ใจ อะไรไม่ถูกใจก็ฟึดฟัด ทุกครั้งเวลามีปัญหาเค้าต้องการเคลียร์ให้จบ แต่เราไม่ต้องการเพราะเค้าอารมณ์ร้อน พอเย็นลงจะพอคุยกันได้ ดีขึ้นค่ะ แต่ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม จนเรารู้สึกว่าตัวเราไม่น่ารักษา ไม่น่าทะนุถนอมเลยหรอ จะทำไรด่าว่าอะไรก็ได้เหมือนเราเป็นแค่สิ่งของ เราเป็นคนที่ทำทุกอย่างให้เค้า เช่น ทำงานบ้าน เก็บกวาดบ้าน ทำกับข้าวให้กินทุกมื้อ ไปเที่ยวกินเหล้ากับเพื่อนฝูงไม่เคยห้าม เราก็ตามใจเค้าทุกอย่าง ยอมๆไปเพราะไม่อยากมีปัญหา เคยทะเลาะกันหนักมากครั้งนึง ซึ่งไม่ใช่ความผิดของเราเลย เค้าโมโหลงไม้ลงมือกับข้าวของ ปิดประตูกระแทกเสียงดัง พอเราว่าทำแบบนี้ทำไม เรานั่งอยู่ตรงนี้นะ เราขึ้นเสียง เค้าก็ด่าว่าเราแหกปากทำไม น่ารำคาญ เงียบไปซะ และไล่เราออกจากบ้าน ซึ่งเราย้ายไปอยู่บ้านเค้าค่ะ พอเราจะไปจริงเค้าก็รั้งไว้แล้วกล่าวขอโทษคือเราก็ให้อภัยเพราะเข้าใจอารมณ์ชั่ววูบ หลังจากเหตุการณ์นั้นก็เหมือนจะดี อารมณ์รุนแรงก็เหมือนจะเบา คำพูดต่างๆก็ดูซอฟท์ลง แต่ก็ยังคงเอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลอยู่ เราไม่รู้จะปรึกษาใคร ไม่กล้าเล่าให้พ่อแม่ฟังกลัวท่านไม่สบายใจ คิดว่าต้องทนอยู่กันไปสักระยะนึง พอจะมีแนวโน้วที่เค้าจะใจเย็นลงบ้างมั้ยคะ ชวนไปวัดทำบุญก็ไม่ค่อยจะไป อยากให้บวชศึกษาธรรมะดูบ้าง เผื่อจะใจเย็นลง เราไม่อยากเลือกเทางสุดท้ายเลยค่ะ