สวัสดีค่ะเราเป็นคนพิการมาตั้งแต่กำเนิดแต่เราก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนคนทั่วไปค่ะอาจจะเป็นเพราะเราชินที่ใส่ขาเทียมมาตั้งแต่เด็กจึงไม่ค่อยมีปัญหาอะไรในการใช้ชีวิต  เราไม่เคยถูกบุลลี่เพื่อนทุกคนน่ารักมากไม่เคยมีใครรังเกียจเราเลยค่ะ
คือด้วยความที่เราก็หน้าตาสวยระดับหนึ่ง5555 จึงมีผู้ชายทักมาคุยในโซเชียลตลอด
สำหรับคนคุยเก่าเราเปิดใจคุยกับเขาโดยที่ไม่เคยเห็นตัวจริงกันมาก่อนพอมาถึงวันนึงเราก็บอกว่าเราพิการแต่เค้าก็หลับได้แล้วเราเราถึงเปิดใจคุยกับเขาโดยที่ไม่เคยเห็นตัวจริงกันมาก่อนพอมาถึงวันนึงเราก็บอกว่าเราพิการแต่เค้าก็รับได้แล้วเราจึงตัดสินใจไปเดทกับเขาแต่ก็ต้องจบความสัมพันธ์ค่ะ
  สำหรับคนคุยปัจจุบันเราคุยกับเขาได้เดือนกว่ากว่าแล้วค่ะแต่เราไม่เคยเห็นหน้ากันเลยมีแต่เพื่อนเขาและเพื่อนเรารู้จักเราทั้งสองและรู้ว่าเราคุยกันอยู่ค่ะเค้าทักมาในโซเชียล, เค้าเป็นคนที่นิสัยโอเคใส่ใจเราไปไหนก็บอกโดยที่เราไม่ต้องถามคุยกันยังไงตั้งแต่แรกวันนี้ก็ยังเหมือนเดิมเค้าเสมอต้นเสมอปลายค่ะ
แต่เค้าไม่รู้ว่าเราพิการค่ะเราเคยซื้อขนมไปฝากกับยามที่โรงเรียนให้เขาแล้วเค้าขอ,อยากกินอาหารที่เราทำให้เราจึงทำให้และตัดสินใจนัดเค้ามาเอากับเราที่โรงเรียนค่ะเราตัดสินใจว่าจะไม่บอกเขาเรื่องพิการแต่จะให้เค้าเองถ้าเขารับไม่ได้อย่างน้อยเราก็ได้เห็นหน้าเขาค่ะ แต่บังเอิญวันนั้นมีธุระด่วนจึงฝากไว้กับยามที่โรงเรียนให้เค้ามาเอาเองค่ะเค้าก็เลยยังไม่รู้ว่าพิการ
   เค้าชวนเราไปเที่ยวแต่เราก็ยังไม่ตกลงเพราะเค้ายังไม่รู้เรื่องพิการของเราเราคอลกับเขาทุกวัน, เค้าเป็นคนที่เรารู้สึกดีมากๆจนกลัวว่าถ้าบอกความจริงเค้าจะหายไปมั้ย... เราไม่รู้จะเริ่มบอกยังไงค่ะกับคนนี้เพราะคนก่อนเพราะอาจจะไม่ได้รู้สึกมากเราจึงกล้าบอกแต่กับคนนี้เราไม่รู้จะเริ่มเลยค่ะเขาคือคนที่เราใฝ่ฝันมากจริงกลัวที่จะบอกความจริงไป
   อยากให้เพื่อนเพื่อนช่วยคิดว่าเราควรเอายังไงต่อดีคะ? เราจะมีวูบหนึ่งที่คิดว่าอยากเทเขาเพราะกลัวว่าเค้าจะเทเราก่อนค่ะ555 แต่เราก็อยากบอกความจริงว่าเราพิการแต่ใจยังไม่กล้าพอค่ะ
  เรารู้ว่าถ้าอยากจริงจังกับคนนี้ก็ต้องมีวันนึงที่ต้องบอกแต่เราก็กลัวว่าถ้าบอกไปเค้าจะรับไม่ด้ายเรายังไม่พร้อมที่จะเสียเค้าไปค่ะ