หนูไม่เคยต้องการอะไรมากกว่าคำว่าครอบครัวเลย 
แค่ต้องการกำลังใจจากคนที่บ้าน 
กำลังใจจากคนที่รักหนูและหนูก็รักเขา
หนูไม่เคยเอาเปรียบใคร
ไม่เคยว่าหรือดูถูกใคร ไม่เคยมองใครไม่ดี ไม่เคยยุ่งวุ่นวายกับใคร
ทำเพื่อครอบครัวมาตลอด 
แต่สิ่งที่หนูได้ คือการโดนด่าตลอดเวลา ไม่เคยทำอะไรดีหรือถูกใจเลย 
อยู่เฉยๆก็ผิด ทุกอย่างเอามาลงที่หนูหมด หนูเหนื่อยมากๆแล้ว
หนูอยากพักแล้ว หนูไม่ต้องการทำอะไรแล้ว หนูพยายามคิดว่ามันก็แค่เรื่องตลกในชีวิต 
แต่เรื่องตลกมันเกิดทุกวันแถบจะทุกเวลา มีแต่คำด่าทอตลอด เป็นโถส้วมเอาไว้ทิ้งของไม่ดี
ความดีที่ทำไม่เคยมองเห็น เอาแต่ความคิดตนเองถูกต้องเสมอ 
หนูทำเวรกรรมอะไรมามากมายขนาดไหน ถึงต้องมาประสบพบพานแบบนี้ 
แล้วเมื่อไรเล่าที่มันจะหมดไป มันจะไม่มีเลยหรือช่วงเวลาแห่งความสุข มันจะมีบางหรือไม่
ความสุขที่แท้จริง ที่ไม่ใช่ความสุขที่เสแสร้งแกล้งทำ รอยยิ้มที่ไม่ได้มาจากข้างใน 
รอยยิ้มที่ฝืนกระทำ หนูต้องทำอย่างไรค่ะ ถึงจะพบเจอคำว่า “ความสุขที่แท้จริง” 
หรือสำหรับหนูแล้วมันไม่มีคำนี้อยู่เลยในชีวิต ฟ้าลิขิตให้คนอย่างหนูเกิดมาเพื่อมีแต่ความทุกข์จวบจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต