เนื่องด้วยกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วย
จขกท มีคำถามและข้อสงสัยที่เกี่ยวกับการไปพบจิตแพทย์ว่าหลังจากที่ได้รับการรักษา หากได้รับยามารับประทาน ผลข้างเคียงของยาจะมีผลต่อการใช้ชีวิตมากน้อยแค่ไหน เพื่อจะได้กำหนดช่วงที่จะไปพบแพทย์ และขณะนี้ จขกท กำลังอยู่ในช่วงทำวิทยานิพนธ์ มีความต้องการอยากไปพบจิตแพทย์ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา และเกิดคำถามกับตัวเองว่าควรไปตอนนี้ หรือเคลียร์เรื่องวิทยานิพนธ์ให้จบก่อน (ใจจริงอยากไปหาตั้งแต่ก่อนโควิด19 ด้วยซ้ำ แต่ไม่ได้ไปสักที)
จขกท รู้ตัวว่าตัวเองมีปัญหาที่เครียดมากและมีแนวโน้มว่าป็นโรคซึมเศร้า และอยากไปพบจิตแพทย์เพื่อให้คุณหมอช่วยรักษาให้หาย เพื่อไม่เป็นปัญหาในภายหลังหรือกระทบคนที่เรารัก ประกอบกับการปฏิบัติตัวหลังรับการรักษา ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง จขกทเลยตัดสินใจพักเรื่องการไปพบแพทย์ไว้และรีบทำวิทยานิพนธ์ให้เสร็จให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยระหว่างที่มีโควิด19 นี้ จขกท ฟัง podcast ที่เกี่ยวกับจิตวิทยาเป็นจำนวนมากตลอดจนคำสอนต่างๆของพระ เพื่อสร้างกำลังใจให้ตัวเอง ให้มีแรงจูงใจและแรงผลักดันที่ดี ซึ่งช่วยให้จขกท ได้สำรวจและฉุกคิดถึงการกระทำต่างๆของตัวเอง จนเกิดความละอายใจและรู้สึกผิดมากและอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่ที่กล่าวมามันไม่ได้เกี่ยวข้องกับความต้องการไปพบจิตแพทย์แต่อย่างใด แต่มีปัญหาคือเมื่อบอกความต้องการไปพบจิตแพทย์กับพ่อแม่ แต่ท่านไม่เห็นด้วย หาว่าเธอเป็นบ้าหรอ?? ซึ่งจขกท เคยตอบไปว่า ไม่ใช่ มันเกิดจากปัญหาส่วนตัว หลายต่อหลายครั้งที่พยายามอธิบายไป แต่ท่านไม่เคยเข้าใจเลย ซึ่งจขกท ก็พอเข้าใจว่า พ่อแม่กลัวว่าตัวเองจะอับอาย ทำให้รู้สึกกลืนไม่เข้า คายไม่ออก
จึงเกิดคำถามว่า ความเข้าใจของพ่อแม่ที่คิดว่าการไปพบจิตแพทย์ ทำไมถึงต้องเป็นไปในทางลบ??? ทำไมถึงไม่ใส่ใจถึงความรู้สึกถึงลูกตัวเองบ้าง ซึ่งปัญหาที่พบบางครั้งไม่ต้องการให้พ่อแม่รู้ และคิดว่า จขกท อาจมีความผิดปกติทางจริงๆ ที่จำเป็นต้องพบจิตแพทย์เท่านั้น จึงตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ ซึ่งหากเขียนในทำนองแบบนี้ก็อาจโดนตำหนิได้ว่า จขกท เห็นแก่ตัว
ด้วยเหตุนี้ จขกท จึงตั้งกระทู้เพื่ออยากทราบความคิดเห็นและขอคำแนะนำ ขอบคุณค่ะ
การไปพบจิตแพทย์
จขกท มีคำถามและข้อสงสัยที่เกี่ยวกับการไปพบจิตแพทย์ว่าหลังจากที่ได้รับการรักษา หากได้รับยามารับประทาน ผลข้างเคียงของยาจะมีผลต่อการใช้ชีวิตมากน้อยแค่ไหน เพื่อจะได้กำหนดช่วงที่จะไปพบแพทย์ และขณะนี้ จขกท กำลังอยู่ในช่วงทำวิทยานิพนธ์ มีความต้องการอยากไปพบจิตแพทย์ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา และเกิดคำถามกับตัวเองว่าควรไปตอนนี้ หรือเคลียร์เรื่องวิทยานิพนธ์ให้จบก่อน (ใจจริงอยากไปหาตั้งแต่ก่อนโควิด19 ด้วยซ้ำ แต่ไม่ได้ไปสักที)
จขกท รู้ตัวว่าตัวเองมีปัญหาที่เครียดมากและมีแนวโน้มว่าป็นโรคซึมเศร้า และอยากไปพบจิตแพทย์เพื่อให้คุณหมอช่วยรักษาให้หาย เพื่อไม่เป็นปัญหาในภายหลังหรือกระทบคนที่เรารัก ประกอบกับการปฏิบัติตัวหลังรับการรักษา ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง จขกทเลยตัดสินใจพักเรื่องการไปพบแพทย์ไว้และรีบทำวิทยานิพนธ์ให้เสร็จให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยระหว่างที่มีโควิด19 นี้ จขกท ฟัง podcast ที่เกี่ยวกับจิตวิทยาเป็นจำนวนมากตลอดจนคำสอนต่างๆของพระ เพื่อสร้างกำลังใจให้ตัวเอง ให้มีแรงจูงใจและแรงผลักดันที่ดี ซึ่งช่วยให้จขกท ได้สำรวจและฉุกคิดถึงการกระทำต่างๆของตัวเอง จนเกิดความละอายใจและรู้สึกผิดมากและอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่ที่กล่าวมามันไม่ได้เกี่ยวข้องกับความต้องการไปพบจิตแพทย์แต่อย่างใด แต่มีปัญหาคือเมื่อบอกความต้องการไปพบจิตแพทย์กับพ่อแม่ แต่ท่านไม่เห็นด้วย หาว่าเธอเป็นบ้าหรอ?? ซึ่งจขกท เคยตอบไปว่า ไม่ใช่ มันเกิดจากปัญหาส่วนตัว หลายต่อหลายครั้งที่พยายามอธิบายไป แต่ท่านไม่เคยเข้าใจเลย ซึ่งจขกท ก็พอเข้าใจว่า พ่อแม่กลัวว่าตัวเองจะอับอาย ทำให้รู้สึกกลืนไม่เข้า คายไม่ออก
จึงเกิดคำถามว่า ความเข้าใจของพ่อแม่ที่คิดว่าการไปพบจิตแพทย์ ทำไมถึงต้องเป็นไปในทางลบ??? ทำไมถึงไม่ใส่ใจถึงความรู้สึกถึงลูกตัวเองบ้าง ซึ่งปัญหาที่พบบางครั้งไม่ต้องการให้พ่อแม่รู้ และคิดว่า จขกท อาจมีความผิดปกติทางจริงๆ ที่จำเป็นต้องพบจิตแพทย์เท่านั้น จึงตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ ซึ่งหากเขียนในทำนองแบบนี้ก็อาจโดนตำหนิได้ว่า จขกท เห็นแก่ตัว
ด้วยเหตุนี้ จขกท จึงตั้งกระทู้เพื่ออยากทราบความคิดเห็นและขอคำแนะนำ ขอบคุณค่ะ