ดีครับชื่อฮัดนะครับ  มันอาจจะอ่านเเล้วรู้สึกแปลกๆไปอยู่ไหนมาไม่กลับบ้าน  มันไม่ใช่หมายความอย่างนั้น
เรื่องราวมีอยู่ว่าผมทะเลาะกับภรรยาจนภรรยาออกจากบ้านไปเเล้วขนของออกไปจนหมด ตอนเเรกเราก็คิดว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เเค่คงไปทำใจเเปปๆไม่ก็คงกลับมาเเต่ที่ไหนได้  กลับกลายต้องมาอยู่คนเดียว
เรื่องราวที่เราทะเลาะมันก็ใหญ่มากพอเเล้วนะครับเเต่เรากลับมาบ้านจากที่เคยเห็นอย่างนู้นเห็นอย่างนี้มันก็เปลี่ยนไปหมด  ตอนนี้ก็เริ่มเข้าใจเพลง ภาพจำละ
อยู่ได้มานั่งร้องไห้  กินข้าวก็ร้องไห้   อาบน้ำมันก็ยังจะร้องไห้อีก  ก็แปลกใจทำไมเราเป็นคนอ่อนเเอแบบนี้
กลับมาที่บ้านได้เเค่นั้นเสียใจกับการกระทำของตัวเองที่ไม่น่าจะให้อภัยได้อีกเลย มานั่งโทษตัวเองว่าทำไมมานั่งเสียใจตอนนี้ทั้งๆที่เราจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน
คนเรานั้นมักจะคิดได้ตอนที่มันเกิดเหตุการที่มันเกินรับมือได้จริงๆตลอดๆ
เข้ามาในพันทิปอย่างระบายอยากจะปรับความเข้าใจอยากจะฟังความคิดของเเต่ละละคนถ้าเป็นพวกคุณจะทำกันอย่างมีวิธีใดบ้าง ที่จะให้ผมทำตัวได้ปกติเเล้วมีวิธี เข้าครอบครัวเมียทางไหนหรืออย่างไรดี  ขอบคุณนะครับ  สำหรับคำเเน่นำหรือคำสอนที่พวกคุณให้ ผมจะนำไปปฏิบัติเเล้วจะมาเล่าสู้กันฟังอีกทีนึง





เหตุการครั้งนี้เกิดจากความสนุก
21/มิย/63   อยู่บ้านคนเดียวep1