พอดีว่างจัดเลยหยิบซีรีส์ชื่อดังมาดูซะหน่อย ดูจบแล้วมีข้อสงสัยนิดนึงครับ
1.เรื่องชื่อ
ผมพอรู้หลักเรื่องชื่อจริงชื่อรองอยู่บ้าน(จากการอ่านสามก๊ก) ตามที่เข้าใจคือสนิทหรือเครือญาติถึงจะเรียกชื่อจริง
ส่วนชื่อรองเป็นชื่อทางการ ให้คนที่ไม่ใช่เครือญาติเรียก อันนี้ไม่แน่ใจว่าถูกต้องมั้ย
เพราะในเรื่องอย่างเสี่ยวซิงเฉินกับซ่งหลาน เหมือนมีซิงเฉินคนเดียวที่เรียกจื่อเฉินทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิทกัน ซึ่งควรจะเรียกซ่งหลานเหมือนคู่เว่ยอิงกับหลานจ้าน ในขณะที่คนอื่นๆเรียก ซ่งหลาน ที่เป็นชื่อจริงกันหมด ตามธรรมเนียมแล้วมันควรจะสลับกันด้วยซ้ำ
เหมือนจินหลิง ถ้าจำไม่ผิดมีอยู่ครั้งนึงเว่ยอิง(ตอนนั้นยังเป็นโม่เสวียนอวี่อยู่)เรียกจินหรูหลันแล้วจินหลิงไม่พอใจ อันนี้ก็เลยงงว่า ตกลงผมจำสลับหรือเอาจริงๆแล้วในเรื่องไม่ได้เคร่งธรรมเนียมขนาดนั้น
2.เมิ่งเจี๋ย ซีเฉิน กวงเหยา
งงความสัมพันธ์ 3 คนนี้มาก ตอนแรกกวงเหยาเคารพเมิ่งเจี๋ยมาก จะฆ่าให้ตายก็ยอม ตอนหลังมาฆ่าเมิ่งเจี๋ยแบบไม่ได้พลั้งมือฆ่าด้วย จงใจตั้งใจที่จะฆ่าเลยเพราะวางแผนมานานแล้ว แต่กับซีเฉินในเรื่องเหมือนกับรักแรกพบ เว่ยอิงหลานจ้านจะแถว่ามิตรภาพลูกผู้ชายได้นะ แต่ซีเฉินกวงเหยาไม่ได้เลย การแสดงมันส่อไปทางนั้นมาก ทีนี้กับคนที่อุ้มชูมาตั้งแต่แรก(แต่มาเกลียดตอนหลัง)ยังฆ่าได้ แต่กับซีเฉินที่ไม่ได้ทำอะไรให้เลย ซีเฉินเป็นฝ่ายรับอย่างเดียวด้วยซ้ำแต่ยกย่องเทิดทูนมากๆ จะบอกว่าเมิ่งเจี๋ยดูถูก ก็ยังงงว่าถ้าดูถูกขนาดนั้นจริงแล้วเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันได้ไง ตรงนี้มันขัดแย้งกันมาก เลยสงสัยว่าผมตกอะไรไปหรือเปล่า (ถ้าบอกว่ากวงเหยารักซีเฉินแบบคนรักก็ผ่านเลย จบ แต่กับซีรีส์จีนมันได้จริงๆเหรอครับ? หรือเค้าก็ไม่ได้เคร่งขนาดนั้น)
3.หวายซังไม่พกกระบี่
เว่ยอิงไม่พกกระบี่โดนด่า หวายซังถือพัดเกือบทั้งเรื่อง ทุกคนเฉยๆ? ขนาดพี่ชายตรงเป็นไม้บรรทัดขนาดนั้นก็ยังไม่ว่า(หรือว่าชินไปแล้ว?)
4.เว่ยอิงกับศิษย์พี่
สั้นๆเลย เว่ยอิงคิดเกินพี่น้องกับเยี่ยนหลี่รึป่าว? หรือแค่พี่น้องจริงๆ แต่ในเรื่องบางทีตีความไปถึงขั้นนั้นได้
5.วงการละครจีน
คนทำเค้าคิดมั้ยว่าเรื่องนี้จะดัง? เท่าที่ผมเข้าใจคือดังมากๆ แต่ผมว่างานสร้างมันดูง่ายไปหน่อย เหมือนไม่ค่อยกล้าลงทุนเท่าไหร่(เหมือนทำๆไปให้พอผ่าน) แต่พอมีหนังภาคแยกแล้วเอฟเฟค คิวบู๊ดีขึ้นเยอะเลย (แต่บทไม่ไหวเหมือนเดิม) ไม่รู้จะถามยังไง คือเพราะมันมาจากนิยายวายรึป่าวเค้าเลยไม่กล้าลงทุน หรือว่าไม่เกี่ยวครับ? ผมเพิ่งดู รัชศกเฉิงฮว่าปีที่ 14 นี่ก็ป่วยพอกัน ซึ่งเป็นละครไทป์เดียวกันเลยก็เลยสงสัยจุดนี้
คำถามหมดแล้ว มาในส่วนความรู้สึก
ผมไม่ได้ดูซีรีส์จีนนานแล้ว ตั้งแต่หลางหยางป่างปี 2015 ซึ่งชอบมากๆ เจ๋งมาก เข้มข้นแบบ game of thrones เลย ทุกอย่างดีหมด จนเมื่อไม่นานมานี้ผมได้ดู ฉางอัน 12 ชั่วยาม ไปนิดนึงแล้วก็ตกใจว่าซีรีส์จีนไปไกลขนาดนั้นแล้ว สเกลหนังใหญ่มากๆ งานสร้าง เสื้อผ้า ทุกอย่างมันคือหนังโรงเลย(แต่มีหลายสิบตอน) พอมาดู ปรมาจารย์ฯแล้วค่อนข้างผิดหวังนิดนึง เห็นว่าดังมาก ดังขนาดมีหนังภาคแยกอีก 2 เรื่อง ก็เลยคาดหวังหน่อยๆว่ามันต้องดีระดับนั้น พอดูจริงๆ เรื่องงานสร้างไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องบทคือไม่ไหวจริงๆ ยิ่งตอนสุดท้ายผมอึ้งเลย เว่ยอิงกับหวายซังจบด้วยไดอะลอกสั้นๆที่น่าจะสำคัญมากแค่นั้นเลย แต่ตอนต้นเรื่องพี่ยืดย้วยมาก ยอมรับเลยว่า skip ไปหลายครั้ง
ส่วนตัว ผมไม่ชอบที่เว่ยอิงพูดกับหวายซังแบบเหน็บๆตอนท้ายด้วย ทำไมไม่นึกถึงมิตรภาพตอนเป็นขาป่วนด้วยกัน หวายซังก็ผิดแหละ แบบเราเลิกคบนายเลยนะที่ใช้วิชามาร(ตัวเองก็เคยใช้ไม่ใช่เหรอ) แต่คนที่ได้ประโยชน์เต็มๆก็คือเว่ยอิงเลยนะ เซ็งกับตอนจบตรงนี้มาก จริงๆผมเดาว่าหวายซังมันไม่ได้มาเพื่อตลก มันต้องเป็นสาเหตุของจุดพลิกผันอะไรซักอย่าง อาจจะต้องตายเพื่อปูไปเรื่องอื่น สุดท้ายกลายเป็น mastermind ของเรื่องทั้งหมดจริงๆ แต่สุดท้ายของสุดท้ายคือโดนเว่ยอิงแซะแล้วจบ เวรกรรม ผู้อยู่เบื้องหลังทุกอย่างบทสรุปคือถูกเพื่อนแซะและจบลงตรงนั้น
ผมไม่ได้อ่านนิยายนะ แต่มีความรู้สึกว่าบทมันป่วยๆ มันมือไม่ถึงยังไงไม่รู้ อย่างเจียงเฉิงที่ควรจะเป็นตัวละครที่น่าสงสารตัวนึงในเรื่อง กลายเป็นตัวน่ารำคาญไปเลย(ผมว่านักแสดงเล่นไม่ผิด แต่บทมันไม่เอื้อ) หรืออย่างตอนเมืองอี้ ผมชอบคาร์แรคเตอร์ดีไซด์เซียะหยางมาก(กระบี่อย่างเท่) โครงเรื่องของ 4 คนนั้นมันแข็งแรงจนเอามาสร้างเป็นหนังแยกก็ยังได้ แต่ก็ทำได้ไม่ถึงน่าเสียดายมากๆ
แต่สิ่งที่ชอบผมชอบแคสท์ตัวหลักๆทั้งหมด ผมว่าแสดงดีแทบทุกคน มีติดตรงจินกวงเหยากับเซียะหยางนิดๆ เวลาเล่นบทปกติก็ดีอยู่(ชอบจินกวงเหยาเวลายิ้มมาก จะโดนด่าหรืออะไรก็แล้วแต่ ถึงจะยิ้มอยู่แต่ดูแล้วรู้เลยว่าเจ็บแต่เก็บเนียน) แต่ทำไมบางทีก็โอเว่อแอคจนดูประหลาด ส่วนตัวประกอบ 5 บาท 10 บาท นี่เค้าคงจ้างถูกมาก พวกพี่แทบไม่มีอารมณ์ร่วมอะไรเลย มายืนเป็นแบคกราวด์จริงๆ คนเค้าจะฆ่ากันตาย แต่พวกพี่คือยืนหน้านิ่งเหมือนตายเองเลย
คนที่ผมชอบคือเจียงฮูหยิน มือฟาดแห่งอวิ๋นเมิ่ง ตอนแรกคิดว่าเป็นแนวคุณหญิงแม่ เหยียดๆ ด่าลูกเลี้ยงตามสเตป แต่ซักพักด่าผัว ด่าลูกตัวเอง อ้าว รู้เลยใครใหญ่สุดในอวิ๋นเมิ่ง ขนาดฉากซึ้งๆที่ปล่อยให้ลูกหนียังด่าไม่เลิก แต่ด่าก็ยังซึ้งอยู่ ประทับใจมาก นึกถึงแม่ที่เวลาลูกไม่ได้ดั่งใจแล้วก็ด่าแต่ก็ทำให้ ด่าไปทำไป ชอบคาร์แรคเตอร์ผู้หญิงที่มันแข็งแรงแบบนี้
ส่วนคนที่น่าสงสารสุดในเรื่องคือซือจุย ไม่รู้กองถ่ายโกรธอะไรน้องรึป่าว หน้าเทาทั้งเรื่อง หน้าเทากว่าเวินหนิงอีก(อย่างน้อยหน้ากับคอยังเสมอกัน) ตอนแรกผมไม่เข้าใจว่าผมติดอะไรกับตัวละครตัวนี้ ซักพักเริ่มเห็นแล้วว่าเมคอัพมันแย่มาก แย่จนผมรู้สึกได้ ไม่มีใครในเรื่องที่เป็นแบบนี้ หน้ามันลอยแบบไม่มีใครทักหน่อยเหรอว่ามันเกินไป งงมาก
สุดท้าย
ถ้าบอกว่าเรื่องนี้เป็นมิตรภาพลูกผู้ชายผมก็ซื้อนะ ในมุมของเว่ยอิงที่มองหลานจ้านเป็นเพื่อนแท้ เข้าใจและปกป้องทุกอย่าง(เจียงเฉิงยังทำให้ขนาดนี้ไม่ได้) แต่ในมุมหลานจ้านนี่ เหมือนรักเค้าข้างเดียวมาตลอดเลยแฮะ พอกำแพงสูงแต่ดันมีคนปีนเข้ามาได้เลยยอมเค้าทุกอย่าง เว่ยอิงถือไพ่เหนือกว่าหลานจ้านทุกทาง ถ้ามองจากตรงนี้ มิตรภาพลูกผู้ชายไม่ได้จริงๆครับ 5555
ปรมาจารย์ลัทธิมารเพิ่งจบ มีข้อสงสัยและความรู้สึก
1.เรื่องชื่อ
ผมพอรู้หลักเรื่องชื่อจริงชื่อรองอยู่บ้าน(จากการอ่านสามก๊ก) ตามที่เข้าใจคือสนิทหรือเครือญาติถึงจะเรียกชื่อจริง
ส่วนชื่อรองเป็นชื่อทางการ ให้คนที่ไม่ใช่เครือญาติเรียก อันนี้ไม่แน่ใจว่าถูกต้องมั้ย
เพราะในเรื่องอย่างเสี่ยวซิงเฉินกับซ่งหลาน เหมือนมีซิงเฉินคนเดียวที่เรียกจื่อเฉินทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิทกัน ซึ่งควรจะเรียกซ่งหลานเหมือนคู่เว่ยอิงกับหลานจ้าน ในขณะที่คนอื่นๆเรียก ซ่งหลาน ที่เป็นชื่อจริงกันหมด ตามธรรมเนียมแล้วมันควรจะสลับกันด้วยซ้ำ
เหมือนจินหลิง ถ้าจำไม่ผิดมีอยู่ครั้งนึงเว่ยอิง(ตอนนั้นยังเป็นโม่เสวียนอวี่อยู่)เรียกจินหรูหลันแล้วจินหลิงไม่พอใจ อันนี้ก็เลยงงว่า ตกลงผมจำสลับหรือเอาจริงๆแล้วในเรื่องไม่ได้เคร่งธรรมเนียมขนาดนั้น
2.เมิ่งเจี๋ย ซีเฉิน กวงเหยา
งงความสัมพันธ์ 3 คนนี้มาก ตอนแรกกวงเหยาเคารพเมิ่งเจี๋ยมาก จะฆ่าให้ตายก็ยอม ตอนหลังมาฆ่าเมิ่งเจี๋ยแบบไม่ได้พลั้งมือฆ่าด้วย จงใจตั้งใจที่จะฆ่าเลยเพราะวางแผนมานานแล้ว แต่กับซีเฉินในเรื่องเหมือนกับรักแรกพบ เว่ยอิงหลานจ้านจะแถว่ามิตรภาพลูกผู้ชายได้นะ แต่ซีเฉินกวงเหยาไม่ได้เลย การแสดงมันส่อไปทางนั้นมาก ทีนี้กับคนที่อุ้มชูมาตั้งแต่แรก(แต่มาเกลียดตอนหลัง)ยังฆ่าได้ แต่กับซีเฉินที่ไม่ได้ทำอะไรให้เลย ซีเฉินเป็นฝ่ายรับอย่างเดียวด้วยซ้ำแต่ยกย่องเทิดทูนมากๆ จะบอกว่าเมิ่งเจี๋ยดูถูก ก็ยังงงว่าถ้าดูถูกขนาดนั้นจริงแล้วเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันได้ไง ตรงนี้มันขัดแย้งกันมาก เลยสงสัยว่าผมตกอะไรไปหรือเปล่า (ถ้าบอกว่ากวงเหยารักซีเฉินแบบคนรักก็ผ่านเลย จบ แต่กับซีรีส์จีนมันได้จริงๆเหรอครับ? หรือเค้าก็ไม่ได้เคร่งขนาดนั้น)
3.หวายซังไม่พกกระบี่
เว่ยอิงไม่พกกระบี่โดนด่า หวายซังถือพัดเกือบทั้งเรื่อง ทุกคนเฉยๆ? ขนาดพี่ชายตรงเป็นไม้บรรทัดขนาดนั้นก็ยังไม่ว่า(หรือว่าชินไปแล้ว?)
4.เว่ยอิงกับศิษย์พี่
สั้นๆเลย เว่ยอิงคิดเกินพี่น้องกับเยี่ยนหลี่รึป่าว? หรือแค่พี่น้องจริงๆ แต่ในเรื่องบางทีตีความไปถึงขั้นนั้นได้
5.วงการละครจีน
คนทำเค้าคิดมั้ยว่าเรื่องนี้จะดัง? เท่าที่ผมเข้าใจคือดังมากๆ แต่ผมว่างานสร้างมันดูง่ายไปหน่อย เหมือนไม่ค่อยกล้าลงทุนเท่าไหร่(เหมือนทำๆไปให้พอผ่าน) แต่พอมีหนังภาคแยกแล้วเอฟเฟค คิวบู๊ดีขึ้นเยอะเลย (แต่บทไม่ไหวเหมือนเดิม) ไม่รู้จะถามยังไง คือเพราะมันมาจากนิยายวายรึป่าวเค้าเลยไม่กล้าลงทุน หรือว่าไม่เกี่ยวครับ? ผมเพิ่งดู รัชศกเฉิงฮว่าปีที่ 14 นี่ก็ป่วยพอกัน ซึ่งเป็นละครไทป์เดียวกันเลยก็เลยสงสัยจุดนี้
คำถามหมดแล้ว มาในส่วนความรู้สึก
ผมไม่ได้ดูซีรีส์จีนนานแล้ว ตั้งแต่หลางหยางป่างปี 2015 ซึ่งชอบมากๆ เจ๋งมาก เข้มข้นแบบ game of thrones เลย ทุกอย่างดีหมด จนเมื่อไม่นานมานี้ผมได้ดู ฉางอัน 12 ชั่วยาม ไปนิดนึงแล้วก็ตกใจว่าซีรีส์จีนไปไกลขนาดนั้นแล้ว สเกลหนังใหญ่มากๆ งานสร้าง เสื้อผ้า ทุกอย่างมันคือหนังโรงเลย(แต่มีหลายสิบตอน) พอมาดู ปรมาจารย์ฯแล้วค่อนข้างผิดหวังนิดนึง เห็นว่าดังมาก ดังขนาดมีหนังภาคแยกอีก 2 เรื่อง ก็เลยคาดหวังหน่อยๆว่ามันต้องดีระดับนั้น พอดูจริงๆ เรื่องงานสร้างไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องบทคือไม่ไหวจริงๆ ยิ่งตอนสุดท้ายผมอึ้งเลย เว่ยอิงกับหวายซังจบด้วยไดอะลอกสั้นๆที่น่าจะสำคัญมากแค่นั้นเลย แต่ตอนต้นเรื่องพี่ยืดย้วยมาก ยอมรับเลยว่า skip ไปหลายครั้ง
ส่วนตัว ผมไม่ชอบที่เว่ยอิงพูดกับหวายซังแบบเหน็บๆตอนท้ายด้วย ทำไมไม่นึกถึงมิตรภาพตอนเป็นขาป่วนด้วยกัน หวายซังก็ผิดแหละ แบบเราเลิกคบนายเลยนะที่ใช้วิชามาร(ตัวเองก็เคยใช้ไม่ใช่เหรอ) แต่คนที่ได้ประโยชน์เต็มๆก็คือเว่ยอิงเลยนะ เซ็งกับตอนจบตรงนี้มาก จริงๆผมเดาว่าหวายซังมันไม่ได้มาเพื่อตลก มันต้องเป็นสาเหตุของจุดพลิกผันอะไรซักอย่าง อาจจะต้องตายเพื่อปูไปเรื่องอื่น สุดท้ายกลายเป็น mastermind ของเรื่องทั้งหมดจริงๆ แต่สุดท้ายของสุดท้ายคือโดนเว่ยอิงแซะแล้วจบ เวรกรรม ผู้อยู่เบื้องหลังทุกอย่างบทสรุปคือถูกเพื่อนแซะและจบลงตรงนั้น
ผมไม่ได้อ่านนิยายนะ แต่มีความรู้สึกว่าบทมันป่วยๆ มันมือไม่ถึงยังไงไม่รู้ อย่างเจียงเฉิงที่ควรจะเป็นตัวละครที่น่าสงสารตัวนึงในเรื่อง กลายเป็นตัวน่ารำคาญไปเลย(ผมว่านักแสดงเล่นไม่ผิด แต่บทมันไม่เอื้อ) หรืออย่างตอนเมืองอี้ ผมชอบคาร์แรคเตอร์ดีไซด์เซียะหยางมาก(กระบี่อย่างเท่) โครงเรื่องของ 4 คนนั้นมันแข็งแรงจนเอามาสร้างเป็นหนังแยกก็ยังได้ แต่ก็ทำได้ไม่ถึงน่าเสียดายมากๆ
แต่สิ่งที่ชอบผมชอบแคสท์ตัวหลักๆทั้งหมด ผมว่าแสดงดีแทบทุกคน มีติดตรงจินกวงเหยากับเซียะหยางนิดๆ เวลาเล่นบทปกติก็ดีอยู่(ชอบจินกวงเหยาเวลายิ้มมาก จะโดนด่าหรืออะไรก็แล้วแต่ ถึงจะยิ้มอยู่แต่ดูแล้วรู้เลยว่าเจ็บแต่เก็บเนียน) แต่ทำไมบางทีก็โอเว่อแอคจนดูประหลาด ส่วนตัวประกอบ 5 บาท 10 บาท นี่เค้าคงจ้างถูกมาก พวกพี่แทบไม่มีอารมณ์ร่วมอะไรเลย มายืนเป็นแบคกราวด์จริงๆ คนเค้าจะฆ่ากันตาย แต่พวกพี่คือยืนหน้านิ่งเหมือนตายเองเลย
คนที่ผมชอบคือเจียงฮูหยิน มือฟาดแห่งอวิ๋นเมิ่ง ตอนแรกคิดว่าเป็นแนวคุณหญิงแม่ เหยียดๆ ด่าลูกเลี้ยงตามสเตป แต่ซักพักด่าผัว ด่าลูกตัวเอง อ้าว รู้เลยใครใหญ่สุดในอวิ๋นเมิ่ง ขนาดฉากซึ้งๆที่ปล่อยให้ลูกหนียังด่าไม่เลิก แต่ด่าก็ยังซึ้งอยู่ ประทับใจมาก นึกถึงแม่ที่เวลาลูกไม่ได้ดั่งใจแล้วก็ด่าแต่ก็ทำให้ ด่าไปทำไป ชอบคาร์แรคเตอร์ผู้หญิงที่มันแข็งแรงแบบนี้
ส่วนคนที่น่าสงสารสุดในเรื่องคือซือจุย ไม่รู้กองถ่ายโกรธอะไรน้องรึป่าว หน้าเทาทั้งเรื่อง หน้าเทากว่าเวินหนิงอีก(อย่างน้อยหน้ากับคอยังเสมอกัน) ตอนแรกผมไม่เข้าใจว่าผมติดอะไรกับตัวละครตัวนี้ ซักพักเริ่มเห็นแล้วว่าเมคอัพมันแย่มาก แย่จนผมรู้สึกได้ ไม่มีใครในเรื่องที่เป็นแบบนี้ หน้ามันลอยแบบไม่มีใครทักหน่อยเหรอว่ามันเกินไป งงมาก
สุดท้าย
ถ้าบอกว่าเรื่องนี้เป็นมิตรภาพลูกผู้ชายผมก็ซื้อนะ ในมุมของเว่ยอิงที่มองหลานจ้านเป็นเพื่อนแท้ เข้าใจและปกป้องทุกอย่าง(เจียงเฉิงยังทำให้ขนาดนี้ไม่ได้) แต่ในมุมหลานจ้านนี่ เหมือนรักเค้าข้างเดียวมาตลอดเลยแฮะ พอกำแพงสูงแต่ดันมีคนปีนเข้ามาได้เลยยอมเค้าทุกอย่าง เว่ยอิงถือไพ่เหนือกว่าหลานจ้านทุกทาง ถ้ามองจากตรงนี้ มิตรภาพลูกผู้ชายไม่ได้จริงๆครับ 5555