นิทาน เรื่อง "สุดสายตา"

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเด็กน้อยคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่งกับคุณยายเพียงสองคน
เด็กน้อยเคยนึกสงสัย เหตุใดเธอจึงไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยกัน
แต่คำถามนั้น ก็ไม่เคยได้คำตอบ

นานๆ ครั้ง แม่ของเธอจะมาหา 
เด็กน้อยดีใจมากๆ 
เธออยากจะเข้าไปกอดแม่ของเธอให้หายคิดถึง 
แต่แม่ของเธอก็ห้ามไว้ บอกว่าเนื้อตัวของเธอมอมแมมเกินไป

หลังจากนั้น เธอจึงพยายามรักษาความสะอาด
ทำตัวเองให้สะอาด ใส่เสื้อผ้าที่สะอาดสะอ้าน
แม้แต่รอยเลอะเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้เธอไม่สบายใจ
ที่เธอเป็นแบบนี้ ก็เพราะ... เธอกลัวว่า... ถ้าแม่ของเธอมาหา
เธอจะไม่ได้กอดแม่ของเธออีก

ทุกครั้ง...ที่แม่ของเธอมาหา...
เธออยากให้แม่ของเธอกอดเธอ
เธออยากให้แม่ของเธอสอนการบ้าน
เธออยากให้แม่ของเธอให้เธอหนุนตัก
เธออยากให้แม่ของเธอคุยกับเธอ
แต่เธอก็มักจะไม่เคยได้ในสิ่งเหล่านั้น

และทุกครั้ง...เมื่อถึงเวลาที่แม่ของเธอต้องกลับไป
เด็กน้อยวิ่งตามรถของแม่ จนเธอหมดแรง
และยืนมอง รถคันนั้น วิ่งไปเรื่อยๆ จน "สุดสายตา"
ได้แต่ยืนมองและร้องไห้ อยู่อย่างนั้น จนวันหนึ่ง...คุณยายถามเธอว่า "จะร้องไห้ไปทำไม"

อ่านต่อ...https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=love-memoirist&month=06-2020&date=20&group=1&gblog=12

เขียนโดย Love Memoirist
เครดิตภาพประกอบ wegointer.com
 
ใครนำข้อความไปใช้ให้เครดิตด้วยนะคะ
----------------------------------------------------------
My Blog
เรื่องย่อซีรีส์ : https://reuangyor-series.blogspot.com/
Love Memoirist : https://love-memoirist.blogspot.com/
นางฟ้าเดินดิน : https://rainliliesbyearthangelgarden.blogspot.com/
The Reason Why Is : https://thersyis.blogspot.com/
การศึกษาทางไกล DLTV : https://distancelearningforu.blogspot.com/
Blockdit : https://www.blockdit.com/earthangel.gdm
Maggang : https://love-memoirist.maggang.com/
Bloggang : https://love-memoirist.bloggang.com