สวัสดีค่ะ เราอายุ 17 แล้ว เรารู้สึกเหมือนไม่อยากอยู่ต่อแล้วค่ะ😞 แม่เราชอบดุด่า ทุบตีเรา ตั้งแต่เด็กจนโต แต่ละคำที่แม่ด่า แม่พูดกับเรามันกระทบจิตใจเรามากๆ บางทีเราพูดด้วยดีๆก็โดนด่า เราร้องเพลง หรือเล่นกับน้องก็ด่าแล้วก็ชอบด่าเราเสียงดังๆหยาบคายต่อหน้าคนอื่น ด่าอย่างเดียวเลยค่ะ ใช้คำแรงๆ อีนั่นอีนี่ หน้านั้นหน้านี้ เราโดนทุบตีมาตั้งแต่เด็ก ใช้ไม้แขวนเสื้อ ไม้กวาด เอาขวดน้ำเฟี้ยงหัว เข็มขัด ตบหน้าเรา จิกหัว สารพัดเลยค่ะ บางครั้งก็มีถือมีด แล้วบอกจะฆ่าให้ตาย เมื่อก่อนเราไม่คิดอะไร จนตอนนี้มันหนักขึ้นๆ เราทำอะไรก็ผิดไปหมด พอเราพูดอธิบายก็หาว่าเราเถียง แล้วก็จะพูดว่าให้เลิกเรียนๆ ทุกครั้งเลยค่ะ ทั้งๆที่เรา ก็ช่วยทำงานมาตลอด เราทำงานตั้งแต่เด็ก จนมาม.2 เราต้องตื่นไปทำงานตอนตี 1.45 งานสุจริตนะคะ เเล้วเช้าก็ไปเรียนต่อ เรื่องเรียนเราเรียนดีมาก สอบได้ที่ 1 ตลอด ไม่เคยทำให้ผิดหวัง เราต้องกลับบ้านไม่เกิน 4 โมงเย็นทุกวัน ถ้าเกินจากนั้นก็จะหาว่าเราไปกับผู้ชายทั้งๆที่เราไม่เคย แม่ชอบปาโทรศัพท์เราให้แตก เวลาซื้อเราก็ใช้ตังย่ากับตังเรา ทุกวันนี้เราจะใช้อะไรก็ใช้ตังที่เก็บจากการทำงาน แม่ให้วันละ 10 บาท ยกเว้นค่าเทอม แม่จะจ่ายให้ แม้ห้ามไม่ให้เรามีแฟน เวลาจะไปไหนกับเพื่อน หรือออกไปข้างนอกตอนกลางวันนะคะ ก็ไปไม่ได้ ชีวิตไม่มีอิสระเลยค่ะ เหมือนถูกขังอยู่ในคุก ในครอบครัวพูดอะไร ระบายอะไรกับใครไม่ได้เลย เรารู้สึกขาดความอบอุ่นมากค่ะ เราไม่อยากโดนทุบตี โดนด่า ต่อหน้าคนอื่นแล้วค่ะ เราอยากมีอิสระ ใช้ชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง ควรทำไงดีคะ หรือพอมีหน่วยงานไหนช่วยเราได้บ้าง