ผมมีเพื่อนเป็นสลิ่มเกินสิบหลิ่ม

เวลาคุยเรื่องการเมือง  กับ  เพื่อน ๆ ที่เป็นสลิ่มหลายคน
ผมจะพูดกับเพื่อนว่า

เอ็งมีสิทธิ์  มีเสรีภาพ  ที่จะชอบนักการเมืองคนไหนก็ได้  พรรคไหนก็ได้  
จะเกลียด  จะชอบ  จะวิจารณ์  จะโจมตี  จะชื่นชมยกย่องนักการเมืองคนไหนพรรคใดก็ได้เช่นเดียวกัน

แต่เอ็งต้องเข้าใจในครรลองของเรื่องรัฐศาสตร์การปกครอง
ต้องเชื่อมั่นและรักษาในระบบที่ใช้อยู่  ที่เป็นอยู่   ไม่ใช่อยากได้มะม่วง  แต่ดันปลูกบักทัน

เกลียดนักการเมือง   ชอบนักการเมือง   เอ็งก็ต้องสนับสนุนในครรลอง
อย่าคิด  อย่าสนับสนุนอะไรที่ผิดเพี้ยนบิดเบี้ยวไปจากครรลองที่ควรเป็น

เหมือนแกอยากกินต้มไก่  แต่มีคนปรุงรสชาติไม่ถูกปาก  แกก็ต้องแก้ไข  เปลี่ยนพ่อครัว  หรือ ทนรอหม้อใหม่  ร้านใหม่
ไม่ใช่เตะหม้อต้มไก่กระเด็น  แล้วเอาทุเรียนมาต้มกินแทน  แล้วกระแดะบอกว่าอร๊อยอร่อย

ประชาธิปไตย  คือ ระบอบ  เป็นระบบที่โลกนี้พิสูจน์มานับพันปีแล้ว 
ว่าเป็นระบอบระบบที่เลวร้ายน้อยที่สุดในการปกครองและบริหารจัดการบ้านเมือง  
ทุกคนมีโอกาสเท่า ๆ กันในการดำเนินชีวิต  เข้าถึงทรัพยากร  มีโอกาสทางสังคม การศึกษา การเมือง เศรษฐกิจ
มีเสรีภาพในการพูด  เขียน  แสดงออก      อยู่ร่วมกันบนความเห็นต่างหลากหลาย  แต่เป้าหมายเดียวกัน คือความสงบสุข

การด่ากัน  การบูลลี่  การไม่ยอมรับฟัง  หรืออะไรต่าง ๆ ของผู้คนในบ้านเมือง
เป็นเรื่องปัจเจกเฉพาะบุคคล  เฉพาะกลุ่ม  เฉพาะพวก  ไม่ใช่เรื่องระบอบและระบบ  

ถ้าเอ็งเห็นว่าอะไรไม่ดี  เอ็งต้องสรรหาสิ่งที่กว่า  เลือกสิ่งที่ดีกว่ามาแทน
ไม่ใช่สรรหา  เรียกร้อง  เลือกสิ่งที่แย่กว่ามาแทน  แล้วดัดจริตว่า  ดี๊ดี

เอ็งต้องตระหนัก  การเมืองต้องเป็นไปภายใต้กฎหมายอย่างเคร่งครัด
และกฎหมายนั้น  ต้องชอบธรรม  เป็นธรรม  ยุติธรรม   อย่าอ้างแค่กฎหมายดุ่ย ๆ

หากมีนอกลู่นอกทาง  ขัดกฎหมาย  โกงกิน   เอ็งก็ต้องหาทางป้องกัน  แก้ไขตามครรลอง
เพราะหากไปแก้ไขนอกครรลอง   อ้างว่าเพื่อปราบปรามการโกงกิน   ผลที่ตามมาจะเลวร้ายกว่าการโกงกินหลายเท่า

                                                                     ฯลฯ

ผมจะพูดทำนองนี้กับเพื่อน ๆ สลิ่มทุกคน      พูดไปตามประสาคนหน้าตาดี