ผมเป็นวัยรุ่นอายุ 20 ที่ย้ายจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนใน กทม เทอมนี้กำลังจะขึ้นปี 2 พยายามหาความหมายของชีวิตผมไม่ได้เป็นโรคซึ้มเศร้าหรืออะไรนะแค่คิดว่าจริงๆแล้วเรามีชีวิตไปทำไมเพื่ออะไรแบบบ้างที่มันก็ว่างเปล่า พยายามอ่านหนังสือเกี่ยวกับหัวข้อพวกนี้เพิ่มมากขึ้นก็มีหลายๆเล่มที่สรุปได้ดีแต่สุดท้ายผมก็ยังรู้สึกว่างเปล่าอยู่ดี

เอ๊ะหรือเพราะผมโสดและไม่เคยมีแฟนหรือกูเหงาเฉยๆวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

และผมไม่ค่อยคบเพื่อนหรือป่าวแต่ก็แบบมหาลัยใช่ปะคนอื่นเขาจะชอบอยู่เป็นกลุ่มเป็นก่อนกัน แต่ผมไม่ชอบแบบเวลาเดินไปไหนมาไหนหรือทำอะไรมันต้อง 4-5 คนยังเงี่ยปมก็เลยเหมือน fade ออกมาแต่เวลาเจอกันบ้างครั้งผมก็มีตามๆกลุ่มเขาไปเหมือนกันแต่ส่วนมากจะติ๊ดๆทำอะไรคนเดียว
 
555555 เพื่อนๆพี่ๆคนไหนเคยมีประสบการณ์ยังงี้มาเล่าสู่กันฟังหน่อย แล้วผ่านช่วงนี้ไปแล้วเป็นยังไงกันบ้างหรือผ่านไปได้ยังไงหรือก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆจนชีวิตมันพัดอะไรมาหาเราเองหรือเราควรทำยังไงดี