One Take หนังสารคดีที่ยังหา Position ตัวเองไม่เจอ

กระทู้คำถาม
     เคยเขียนถึง girl don't cry ไปเมื่อนานมาแล้ว เรื่องนี้ก็ขอนิดนึงแล้วกันเดียวน้อยหน้าครับ ^^
เริ่มประเด็นคือ โอตะจะมีเรื่องง ถกเถียงกันตลอดตั้งแต่หนัง สารคดีเรื่องแรกอย่าง girl don't cry 
ว่าทำออกมาให้ใครดู โอตะ ? หรือคนนอก ? ซึ่งตัวหนัง girl don't cry อยู่ในจุดที่ คนนอกสามารถดูให้รู้เรื่องได้
โดยไม่ต้องทำความรู้จักวงมาก่อน แต่มันก็ต้องแลกมาด้วยกับการที่ โอตะจะไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับหนัง
เพราะเรื่องต่างๆ โอตะรู้มาก่อนแล้วทั้งสิ้น จุดที่ เต๋อ นวพล เลือกคือคนนอกสามารถดูได้ และดูสนุกด้วย
     ตัดกับมาที่ One Take ก็ประสบปัญหาเดียวกันกับ girl don't cry คือเป็นเรื่องที่โอตะรับรู้และผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มาหมดแล้ว
ฟุตเทจอาจจะมีฟุตใหม่ๆ และเป็นสิ่งที่เราไม่เคยเห็นมาบาง แต่ที่ร้ายกว่าคือคนนอกก็ไม่น่าจะดูรู้เรื่องด้วยนี่สิ
จุดหลักๆคือ การดำเนินเรื่องทำได้ เนิบมาก ประเด็นที่เอามาเล่น ก็ประเด็นเดิมๆ ที่เราผ่านมาหมดแล้วทั้งเรื่องความนิยม อันดับ
ความต่างของรุ่น เพื่อนการแข่งขัน ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรือผิด แต่ถ้าเล่าไม่ถึง หรือเล่าไม่ดีพอ มันจะทำให้เบื่อ 
ซึ่งแน่นอนว่า One Take ทำไม่ถึง จุดสนุกหรือบันเทิงในเรื่องแทบไม่มีเลย
ซึ่งบางคนอาจจะบอกว่าหนัง documentary จะเอาสนุก เอาบันเทิงอะไร จำช็อต เนยจับมือลุงตู่ หรือ ปูเป้ ตอบวงแตก อะไรแบบนี้ได้ไหม
มันทำให้เห็น เลยว่าหนัง สารคดี วัดฝีมือผู้กำกับล้วนๆ เพราะ ผู้กำกับคือ คนแบกหนังของจริง ไม่ใช่เมมเบอร์  ไม่ได้จะบอกว่า
พี่โดนัท ไม่เก่ง แต่เข้าใจ ว่าการทำหนังสารคดี มันยากจริงๆ ที่จะให้ถูกใจ โดยเฉพาะวงที่อยู่ใน สถานะะ กึ่ง niche กึ่ง mass แบบ BNK48
     เรื่องนี้ให้ 4.5/10 ครับ ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีแต่อาจจะไม่ถูก จริตผมคะแนนไม่ได้วัดคุณค่าของงาน ไปตัดสินเอาเองคุณอาจจะชอบก็ได้
แต่เขียนเพื่ออยากจะหาเพื่อนคุยด้วย (เหงา) สุดท้าย ถ้ารักเมมเบอร์ รักวง BNK48 ไปดูเถอะ เพราะแค่เห็นหน้าโอชิตัวตัวเองก็โอเคแล้ว
ซึ่งโอชิผมก็เห็นอยู่ ไม่น่าเกิน 20 วิ 555555
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่