ไม่รู้จะเริ่มตนยังไงเลยค่ะ
เริ่มจาก เราคบกับแฟนมาเป็นเวลา ครึ่งปีได้แล้วค่า (แต่รู้จักกันมาก่อนราวๆ 1 ปีกว่าๆ ก่อนที่จะได้คบหากัน)
เราทั้งคู่มีอายุที่ห่างกันค่อนข้างมากเลยทีเดียวค่ะ (30 ปี) เค้าเป็นผู้ใหญ่มาก แต่รักและเอ็นดูเราเสมอ
การพับเจอกันของพวกเราคือ อาทิตย์นึงจะได้พบกันครั้งนึง เราทำงานจันทร์ถึงศุกร์ จะว่างไปหาเค้าเฉพาะ ไม่เสาร์ก็อาทิตย์แวลาเราเจอกันก็จะไป ไปทานข้าวบ้าง เดินดูของบ้าง ดูต้นไม้บ้างเป็นครั้งคราว และอย่างอื่นตามวาระโอกาส
เราทั้งคู่เข้ากันได้ในทุกเรื่องราว การใช้ชีวิต วิถีชีวิต ความคิดความอ่าน ความเชื่อ เรียกได้ว่าเรารู้ใจกันมากเลยก็ว่าได้ ซึ่งมันทำให้เราเริ่มรู้สึกรักเค้ามากขึ้นในทุกๆวัน และเช่นเดียวกันเขาเองก็บอกเราว่า "เขาก็รักเรามาก และมากที่สุดที่เคยคบหาดูใจคนอื่นมา"
ฟังดูมันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี และควรดีใจที่ผู้ชายที่เรารัก บอกว่ารักเรามากกว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่เคยคบหามาใช่ไหมคะ?
แต่ว่าตอนนี้ในความรู้สึกของเราตอนนี้คือ เราไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับแฟนเราเลย(เพราะความใจดี เป็นผู้ชายเอาใจใส่ทุกอย่าง กับผู้หญิงคนอื่นด้วย) เรารู้สึกว่าเรากลัวเขาไม่รักเรา เรางอแง น้อยใจในเรื่องเล็กน้อย (แต่เราพยายามปรับที่ตัวเราเองนะเพราะเรารู้ว่ามันไม่ถูกถ้าเราไปนอยด์ใส่เขาทั้งๆที่เค้าไม่ได้ผิดอะไร เพราะไม่อยากให้เค้าเบื่อเราในอนาคต) สมัยก่อนนี้ เราไม่เคยเป็นเลยไม่ว่าจะคบกับใครมา แต่พอคบกับแฟนคนนี้ กลับกลายเป็นว่าเรากลัวการศูนย์เสีย กลัวเค้าไม่สนใจ ไม่รักเราเหมือนเดิม กลัวคนอื่นมาแย่งไป และความคิดที่ไม่น่ารักของเราก็เกิดขึ้นคือ "เราไม่อยากให้เขาไป Take Care คนอื่นเหมือนที่ทำกับเราอะ" กลายเป็นว่าเราเป็นคนใจแคบไปเสียอีก ทั้งหมดนี้มันกำลังเกิดขึ้นกับเรา เราไม่ชอบที่ตนเองเป็นแบบนี้เลย เป็นคนนิสัยไม่ดี ใจแคบ และเอาแต่ใจตนเอง ความรู้สึกตรงนี้ มันทำให้เราอยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาได้ คล้ายกับเป็นอาการซึมเศร้า
เราไม่รู้ว่าจะแก้ไขยังไง ทุกข์ทรมานใจที่ต้องเป็นแบบนี้จัง
•| ทำไม? เราถึงกลัวผัวไม่รัก |•
เริ่มจาก เราคบกับแฟนมาเป็นเวลา ครึ่งปีได้แล้วค่า (แต่รู้จักกันมาก่อนราวๆ 1 ปีกว่าๆ ก่อนที่จะได้คบหากัน)
เราทั้งคู่มีอายุที่ห่างกันค่อนข้างมากเลยทีเดียวค่ะ (30 ปี) เค้าเป็นผู้ใหญ่มาก แต่รักและเอ็นดูเราเสมอ
การพับเจอกันของพวกเราคือ อาทิตย์นึงจะได้พบกันครั้งนึง เราทำงานจันทร์ถึงศุกร์ จะว่างไปหาเค้าเฉพาะ ไม่เสาร์ก็อาทิตย์แวลาเราเจอกันก็จะไป ไปทานข้าวบ้าง เดินดูของบ้าง ดูต้นไม้บ้างเป็นครั้งคราว และอย่างอื่นตามวาระโอกาส
เราทั้งคู่เข้ากันได้ในทุกเรื่องราว การใช้ชีวิต วิถีชีวิต ความคิดความอ่าน ความเชื่อ เรียกได้ว่าเรารู้ใจกันมากเลยก็ว่าได้ ซึ่งมันทำให้เราเริ่มรู้สึกรักเค้ามากขึ้นในทุกๆวัน และเช่นเดียวกันเขาเองก็บอกเราว่า "เขาก็รักเรามาก และมากที่สุดที่เคยคบหาดูใจคนอื่นมา"
ฟังดูมันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี และควรดีใจที่ผู้ชายที่เรารัก บอกว่ารักเรามากกว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่เคยคบหามาใช่ไหมคะ?
แต่ว่าตอนนี้ในความรู้สึกของเราตอนนี้คือ เราไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับแฟนเราเลย(เพราะความใจดี เป็นผู้ชายเอาใจใส่ทุกอย่าง กับผู้หญิงคนอื่นด้วย) เรารู้สึกว่าเรากลัวเขาไม่รักเรา เรางอแง น้อยใจในเรื่องเล็กน้อย (แต่เราพยายามปรับที่ตัวเราเองนะเพราะเรารู้ว่ามันไม่ถูกถ้าเราไปนอยด์ใส่เขาทั้งๆที่เค้าไม่ได้ผิดอะไร เพราะไม่อยากให้เค้าเบื่อเราในอนาคต) สมัยก่อนนี้ เราไม่เคยเป็นเลยไม่ว่าจะคบกับใครมา แต่พอคบกับแฟนคนนี้ กลับกลายเป็นว่าเรากลัวการศูนย์เสีย กลัวเค้าไม่สนใจ ไม่รักเราเหมือนเดิม กลัวคนอื่นมาแย่งไป และความคิดที่ไม่น่ารักของเราก็เกิดขึ้นคือ "เราไม่อยากให้เขาไป Take Care คนอื่นเหมือนที่ทำกับเราอะ" กลายเป็นว่าเราเป็นคนใจแคบไปเสียอีก ทั้งหมดนี้มันกำลังเกิดขึ้นกับเรา เราไม่ชอบที่ตนเองเป็นแบบนี้เลย เป็นคนนิสัยไม่ดี ใจแคบ และเอาแต่ใจตนเอง ความรู้สึกตรงนี้ มันทำให้เราอยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาได้ คล้ายกับเป็นอาการซึมเศร้า
เราไม่รู้ว่าจะแก้ไขยังไง ทุกข์ทรมานใจที่ต้องเป็นแบบนี้จัง