เรื่องย่อ
ว่าด้วยเรื่องราวของกลุ่มคน กลุ่มหนึ่งที่ได้ชนะรางวัลและได้มายัง Fantasy Island เกาะสุดมหัศจรรย์ที่สามารถให้ทุกสิ่งที่แขกนั้นปราถนา แต่อย่างไรก็ตาม พอแขกได้ดังปราถนาแล้วเหตุการณ์ก็ได้พลิกผันไปจนกลายเป็นดั่งฝันร้าย...

ส่วนที่ยังพอมีดีอยู่บ้างของหนังเรื่องนี้คือยัดปรัชญาการสอนและให้แนวทางดีๆ ในการดำเนินชีวิต ถึงมันจะนำเสนอออกมาได้ไม่ดี แต่ก็ยังดีที่ใส่เข้ามา 

นักแสดง Maggie Q กับ Lucy Hale สองคนนี้สามารถแสดงออกมาได้ดีและโดดเด่นมากกว่านักแสดงคนอื่นๆในเรื่อง 

การยืดเยื้อที่น่ารำคาญ หนังมีหลายส่วนมากที่เหมือนใส่หรือเติมแต่งเพื่อเพิ่มเวลาให้กับหนังนั้นยาวขึ้น ส่วนนี้มันสามารถใส่เข้ามาได้ครับ ถ้ามันมาพร้อมกับการนำเสนอที่เฉียบคมและดีมาตั้งแต่ต้น ถ้าหนังเป็นอย่างนั้นฉากพวกนี้ที่เติมแต่งเข้ามามันอาจเป็นเส้นเรื่องอีกเส้นที่มีความน่าสนใจและสามารถเพิ่มความตื้น หนา บาง ให้ตัวละครได้ไม่มากก็น้อย แต่หนังเรื่องนี้นั้นมันไม่สามารถนำเสนอออกมาได้ดีเช่นนั้น หนังคว่ำตั้งแต่ช่วงปูตัวละคร ส่วนนี้มันจึงดูน่ารำคาญและน่าเบื่อไปโดยปริยาย 

การอธิบายทุกอย่างจนมากเกินไป ประมาณ 60-70% ของเรื่องนี้นั้นเราจะได้เห็นบทพูดของตัวละคร ที่อธิบายทุกอย่าง ทำเหมือนกลัวคนดูตามไม่ทัน หนังเรื่องนี้จึงมีบทพูดที่เยอะพอสมควรส่งผลทำให้การเดินเรื่องนั้น เอื่อยและเฉื่อย น่าเบื่อ ไปโดยปริยายเช่นกัน

แหกกฏของตัวเองเพื่อให้เรื่องมันเดินต่อไปได้และมีความเซอร์ไพรซ์ (ที่ไม่เซอร์ไพรซ์) หนังบอกว่า ตนนั้นมีกฏ อยู่คือ 

1. แขกทุกคนจะได้รับภาพฝันของตนแค่ 1 ข้อ 

2. ต้องปล่อยให้ภาพฝันนั้นจบตามที่มันควรจะเป็น 

แต่กฏข้อที่ 1 ถูกแหกโดยตัวบทหนังเอง มีตัวละครตัวหนึ่งที่ได้จินตนาการซ้อนกันอีก 1 รอบ รวมทั้งสิ้นเป็น 2 จินตนาการ ซึ่งทำให้รู้เลยว่าคนเขียนบทนั้น ไม่มีความคิดสร้างสรรค์มากพอที่จะทำให้หนังหักมุมและไปลงในแบบอื่นได้น่าเชื่อถือพอ 

หนังพยายามจะเป็นหลายอย่างมาก ทั้งอยากจะเป็นหนังดราม่า เป็นหนังตลกร้าย เป็นหนังสยองขวัญ แต่หนังไปไม่สุดสักทางที่มันจะทำ ดราม่าก็งั้นๆ ตลกก็ไม่ตลก ระทึกขวัญก็ไม่ได้ ความสยองก็ไม่สยองแม้แต่นิด จัมป์สแกร์ห่วยแตก เห็นมุมกล้องแบบนี้เงียบแบบนี้ สามารถเดาได้เลยว่าเดี๋ยวมีตุ้งแช่แน่นอนและมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ 

บทพูดที่ดูเวอร์และไร้ความเป็นธรรมชาติ ผมจะยกตัวอย่างให้บทพูดหนึ่ง อาจจำไม่ได้เป๊ะๆ แต่บทพูดมันประมาณนี้แหละครับ

นาย A : ฉันไม่ได้เจอลูกมาแล้ว 9 เดือน 32 วัน และนายล่ะ คิดถึงพ่อไหม

นาย B : ฉันคิดถึงพ่อตลอด 27 ปี 3 เดือน 5 วัน

คือบทพูดมันประมาณนี้ครับ มันอาจไม่ถูกเป๊ะๆ แต่มันพูดวันเดือนปีแบบนี้แน่นอน คือเข้าใจว่าบทพูดตรงนี้มันพยายามจะอธิบายว่าสองตัวละครนี้มันคิดถึงกันมากแค่ไหน แต่สำหรับผมมันตลกครับ ผมแทบจะฮาลั่นตรงสองบทพูดนี้เลยครับ มันสามารถใช้การนำเสนออื่นนอกจากตรงนี้ได้ครับ เช่นโชว์ของสำคัญที่เกี่ยวของกับสองตัวละครนั้น แค่นั้นมันพอแล้วครับ ไม่จำเป็นต้องไปขยายมันก็ได้!

Fantasy Island เป็นหนังที่มีไอเดียที่ดีอีกเรื่องหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตาม หนังเต็มไปด้วยบทพูดที่สิ้นเปลือง ความสยองที่ไม่สยอง การยืดเยื้อที่น่าเบื่อ

ถ้าให้เทียบกับผลงานก่อนหน้านี้ของผู้กำกับคนนี้อย่าง Truth or Dare ผมว่าเรื่องนั้นดีกว่า Fantasy Island หลายขุมเลยครับ ถึงหนังมันจะแย่แต่มันยังดูสนุกกว่า Fantasy Island เยอะเลยล่ะครับ