เราเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายมาเรียนโรงเรียนม.ปลายโดยไม่มีเพื่อนม.ต้นเลยค่ะ ตอนย้ายมาแรกๆเรามีเพื่อนกลุ่มใหญ่ค่ะเป็น10คนเลยแต่เราก็มีเพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มอยู่คนนึงค่ะ (ขอแทนว่าAนะคะ) ด้วยความที่เราเป็นคนที่ต้องไปค่ายบ่อยมากๆ(ไปคนเดียว) ตอนกลับมาก็เลยรู้สึกว่า A จะไปสนิทกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่มละก็เฟดๆไปจากเรา แต่เราก็ยังทนอยู่นะคะก็สนิทกันไป3คน รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินนิดๆ555 แต่ก็มีช่วงหนึ่งที่ทำงานห้องแล้ว A ก็ทะเลาะกับเพื่อนคนนั้นก็เลยเฟดๆตัวออกมา ทีนี้เพื่อนในกลุ่ม 10 คนก็มีคนนึงที่ทะเลาะกันอีก (ขอเรียกว่าBนะคะ) B ก็เลยมาเล่นกับ A ค่ะ จากนั้น A กับ B เลยคิดที่จะออกจากกลุ่ม ด้วยความที่เราก็สนิทกับ A ที่สุดเพราะเหมือนเป็นเพื่อนคนแรกของเรา เราเลยออกจากกลุ่มไปด้วยค่ะ จากนั้นก็สเต็ปเดิมเลยค่ะ A สนิทกับ B จนเรารู้สึกเป็นส่วนเกินอีกแล้ว ช่วงนั้นร้องไห้บ่อยมากๆ จนมันลงตัวที่จะอยู่กัน 3 คนแบบนั้น เราก็โอเคนะคะ อาจจะเหงาๆนิดนึงแต่ก็สนิทใจดี ตอนนี้พอขึ้น ม.5

A กับ B ทะเลาะกันค่ะ A บอกเราว่าไม่อยากอยู่กับ B แล้ว A เลยไปอยู่กับกลุ่มใหม่(ซึ่งเป็นคนเดิมกับกลุ่ม10คนแรก) แต่เราไม่ค่อยสนิทใจกับกลุ่มนี้เพราะเหมือนออกมาแล้วละเราก็เริ่มผูกผันกับ B แต่เวลาเราเห็น A ไปสังสรรค์กับเพื่อนกลุ่มใหม่เราร้องไห้ตลอดเลยค่ะ โดเทบ่อยเนอะ เรื่องก็ประมาณนี้ค่ะ

เรารู้สึกว่าเราไม่มีแชทกลุ่มเพื่อนเลย เวลาถ่ายรูปแก๊งงี้เราก็จะรู้สึกเฟลๆ เหงาๆ เพื่อนในห้องเขาอยู่กันเป็นกลุ่มๆ เราน้อยใจ เสียใจมากมากๆ ร้องไห้บ่อยมาก เหมือนเรากลายเป็นคนไม่มีเพื่อนเลย A เทเราบ่อยมากแต่เราก็แคร์เขาเสมอ เราคิดว่าเวลาทะเลาะกันเราต้องปรับเข้าหากันไม่ใช่แยกกันไปไม่ใช่หรอคะ ตอนนี้ไม่อยากไปโรงเรียนเลยค่ะ รู้สึกแย่ โดดเดี่ยว แต่เพื่อนในห้องก็โอเคกับเรานะคะแต่แค่ไม่มีใครสนิทแบบเป็นแก๊งเลยค่ะ ควรปรับ mind set ตัวเองยังไงหรือควรทำตัวแบบไหนดีคะ? ไม่อยากกลับบ้านมาร้องไห้แล้วค่ะ