มันเป็นเรื่องที่จุกอยู่ในใจ ไม่กล้าบอกใคร ต้องเก็บไว้คนเดียว เรื่องนี้เป็นเรื่องของคนๆหนึ่ง(แฟนเก่า)ที่เราคบมา 2 ปี ซึ่งเราก็คาดหวังกับอนาคตกับเขามาก ในอนาคตของเรามีเขาอยู่ในนั้น ว่าง่ายๆเขาคือ the best ของเราที่ทำให้เรารู้สึกดีที่สุด แต่ก็มาพังโดยเรื่องความลับของเขา และเรื่องนี้แหละที่ทำให้ฉันเจ็บตายตัว~ เข้าเรื่อง เราคบกับ ผช คนหนึ่ง(แฟนเก่า) ไปไหนไปด้วยกัน จนเรียนจบ ครอบครัวเราให้เราไปเรียนต่อ กทม. เราไม่ยอมไป เพราะถ้าเราไปจะไม่ได้กลับมา ตจว. คือแบบย้านถาวร เราเลยไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ให้แฟนฟัง เลยคิดจะเก็บไว้ก่อนรอจังหวะดีๆกะจะบอกเขา จนปิดเทอม เราก็กะจะบอกแฟนแต่มันมีเรื่องที่ทำให้เราต้องหยุดการบอกแฟน คือ มี ผญ คนหนึ่งทักเราทางแชทมาบอกว่า “น้องคะ คุยกับ...อยู่รึป่าว เป็นแฟนกันรึป่าว พอดีว่า ....มาคุยกับพี่ พี่ไม่อยากมีปัญหา” ซึ่งมันทำให้เราใจคอไม่ดี ใจสั่น คิดแล้วแหละว่าแฟนคงไม่คุยกับ ผญ คนนี้ เลยตอบแชทกลับพี่เขาไป คุยไปคุยมา ผญ คนนี้คือรักแรกของแฟนเรา เราแบบอึ้ง เพราะทำไรไม่ได้ พี่เขาสวยกว่า ดูดีกว่าเรามาก จนพี่เขาพิมพ์ประโยคหนึ่งมามันทำให้เราเลือกตัดสินใจที่จะไม่บอกแฟน ทั้งเรื่องย้ายไป กทม และเรื่องของ ผญ คนนี้ คือ “พี่กับ....ก็มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน” นั่นแหละ มันทำให้ฉันตอบกลับไม่ถูกได้แต่อ่านและกดออก เราร้องไห้มาก เพราะเคยมีครั้งหนึ่ง แฟนเรามันละเมอชื่อคนๆหนึ่งออกมา และชื่อนั้น มันก็คือชื่อของ ผญ ที่ทักเรามา ใช่ค่ะ นั้นคือรักแรกของเขา เราเลยคิดที่จะเงียบอยู่กับตัวเอง และตอนนั้นเลยตัดสินใจโทรหาป๊าทันทีว่า “หนูจะย้ายไปหาป๊ากับม๊าที่ กทม.นะ”(ร้องไห้โดยไม่ให้ป๊ากับม๊ารู้) และเราก็เก็บของทันทีที่รู้เรื่องนี้ จนผ่านมา 3 วัน เราเตรียมจะไปขนส่ง ซึ่ง 3 วันนี้ แฟนเราก็ทั้งทีกทั้งโทรหาเรา แต่เราเลือกที่จะไม่ตอบไม่รับ พอไปถึงขนส่ง ภาพที่เห็นมันทำให้เราแทบล้มทั้งยืน คือ แฟนเรานั่งกับ ผญ คนนั้น เหมือนรอไรสักอย่าง เราเลยเลือกตัดสินที่จะโทรหาแฟน
เรา : เธอตื่นยัง (น้ำตาคลอ)
แฟนเก่า : อ้อ เค้าตื่นแล้ว
เรา : ทำไมเสียงดังจัง
แฟนเก่า : อ้อ เค้ามาวัดนะ พอดีทางหมู่บ้านมีงาน
เรา : อ้อ แล้วกินไรยัง
แฟนเก่า : กินแล้ว เธอละ
เรา : กินแล้ว
แฟนเก่า : เธอทำไร
เรา : (ว่างสายก่อนจะตอบ) มันไม่มีแรงจะตอบเพราะกำลังร้องไห้เลยตัดสายเขาไป
แต่ซานชลาที่เรารอรถมา มันเป็นตรงที่เขานั่ง เราเลยอ้อมไปนั่งข้างหลัง เพราะไม่อยากให้เขาเห็นเรา ทั่งๆที่เขานั่งข้างๆกับ ผญ คนนั้น เราได้แต่มองข้างหลัง ร้องไห้จนตามัว พอรถมา เราก็ลุกขึ้นเพื่อจะไปขึ้นรถ เรารวบรวมความกล้าที่จะไปขึ้นรถ และจังหวะนั้นแฟนเก่าเราก็เห็นเรากำลังขึ้นรถ เขาก็วิ่งมาดุงแขนเรา
แฟนเก่า : เธอจะไปไหน
เรา : (ไม่ตอบ เพราะร้องไห้)
แฟนเก่า : เธอไปไหนบอกเราก่อน (เขาน้ำตาคลอ)
เรา: (สบัดแขนและรีบขึ้นรถพร้อมบอกให้ พนง.ไม่ให้แฟนเก่าขึ้นรถ)
แฟนเก่า : เธอจะไปไหน เธอออ (ร้องไห้หนักมาก ตะโกนเรียกแต่เรา)
เรา : (นั่งร้องไห้อยู่บนรถคนเดียว)
จังหวะนั้น เขาก็พยายามเรียกหาเรา พยายามตะโกนหาเรา ทั้งโทรทั้งทัก จนรถเราออก เราก็ได้แต่มองทางข้างหน้าไม่อยากหันมองเขาอีก แต่...เขาวิ่งตามรถบัสเรา ทั้งวิ่งทั้งตะโกน วิ่งตามรถเรา เขาร้องไห้ เราก็ร้องไห้ เหมือนในละครเลย และมันมีคำหนึ่งที่เขาพูดออกมา มันทำให้เราคำนี้นึกถึงเมื่อไหร่ก็ร้องไห้ “เธออย่าทิ้งเราไปนะ” แฟนเก่าเราวิ่งจนล้ม ร้องไห้บอกให้เรากลับมาหาเขา เราร้องไห้มาก มากจนคนในรถมาปลอบใจเรา การหนีมันคงเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราแล้วแหละ การไม่เจอคงทำให้เราทำใจได้ ตอนนี้เรารู้แลเวแหละ ว่าการไม่บอกลามันเจ็บปวดแค่ไหน ที่เราหนีมาอยากบอกให้เธอรู้ถ้าเธอมาอ่านกระทู้นี้ เราขอให้เธอสมหวังในรักแรกของเธอนะ เราเปิดโอกาสให้เธอแล้ว เธอจะได้มีความสุข ขอบคุณที่มาสร้างความทรงจำให้เรานะ วันนี้เราต่างแยกย้ายกันไปเติบโตแล้ว ขอให้เธอเป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีอนาคตที่สดใจ และอนาคตที่เราวาดไว้กับเธอ เราจะทำมันด้วยตัวเองนะ ขอให้เธอโชคดี รักที่ไม่มีวันได้บอกลา...



ถ้าวันหนึ่งเรามีโอกาสได้เจอกัน อย่าลืมยิ้มให้เรานะ
เป็นห่วงเสมอ...
(ความรักนี้จบวันที่ 26/02/63)