เรากับแฟนคบกันมา 3 ปีแล้ว พึ่งจะเลิกกันได้ประมาณ 1 อาทิตย์ เราสองคนอยู่ด้วยกันตลอด ซึงแฟนเราเป็น ผญ เราอายุ 29 แฟนเรา 27 ปี แรกๆเราทำงานคนล่ะที่ แต่พอคบกันได้สัก 1 ปีก็ย้ายมาทำงานด้วยกัน เรากับแฟนเป็นเพื่อนพี่น้องที่รู้จักกันในกลุ่มที่ไปนั่งสังสรรค์กัน ซึ่งตอนนั้นเราก็โสดเลิกกับแฟนเก่าได้ 5-6 เดือน แฟนเราเขาก็ไม่มีใคร ด้วยความเป็นพี่น้องกันก็ไปนั่นนี่ด้วยกัน แล้วพอรู้จักกันได้สัก สองเดือนเราก็เริ่มรู้สึกว่าชอบกัน ความสัมพันธ์ตอนนั้นมันเร็วมาก ช่วงแรกๆมันดีมีความสุขมากๆ ยอมเขาได้ทุกอย่าง เขาก็ยอมเราได้ทุกอย่าง แต่พอปีกว่ามันก็เริ่มเปลี่ยนไป จากเคยยอมต่างคนก็ต่างไม่ค่อยยอมโดยเฉพาะเรา แต่ก็ปรับกันใหม่เหมือนจะเริ่มดีก็แย่ลงอีก ทีนี้เราก็ไม่คอยยอมเขาอีกหลังจากที่รู้ว่าเขาไปคุยกับคนเก่าของเขาซึ่งเราไปเจอในโทรศัพท์แต่ไม่ได้คุยในรายละเอียดชู้สาวมาก แต่เรารู้ว่าคนเก่าเขาคิดยังไงกับแฟนเราซึ่งเขาเป็น ผช แต่เป็นต่างชาติ จากนั้นเราไม่ชอบจึงขอเลิก เหตุผลเพียงเพราะเขาคุยกัน  ลับหลังเรา เราไม่ชอบถ้าคุยให้บอกตรงๆ รับได้ แต่พอจะเลิก แฟนเราก็ไม่ยอมขอโอกาสอีกครั้ง เรานั่งคิดอยู่นานแต่ก็ให้อภัยแต่ความเชื่อใจมันน้อยมากเลย จนคบกันมาเวลาทะเลาะกันเราจะปล่อยและไม่แคร์ แต่จะเป็นแฟนเราที่ง้อทุกครั้ง ตามทุกครั้ง ซึ่งเขาบอกว่าเขาขอโทษ และมันไม่มีทางเกิดขึ้นอีก แต่ความรู้สึกเราตอนช่วงพอสองปีคือเริ่มไม่แคร์เขาและไม่ให้ความสัมคัญเท่าเดิม จะไปไหนจากแต่ก่อนไปด้วยกัน หลังมาเราไม่ไปด้วย ไม่ถามไถ่ว่าจะกลับตอนไหนอะไรยังไง มันก็มีทั้งสุขมั้งทุกข์มั้ง แต่รักเขาเหมือนไม่ได้รักหมดใจแบบตอนแรก เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนช่วงเดือน พฤ ปี 2562 เราเริ่มไม่อยากลงรูปคู่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราคบกัน ไม่เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊ค แล้วก็เอาแต่ใจตัวเองมาเริ่มใช้อารมณ์กับเขา คำพูดไม่ดีกับเขา แต่เราไม่เคยจะนอกใจนอกกายเขาเลยเพราะให้เกียรติในเรื่องนี้ แล้วเริ่มทะเลาะกันบ่อยเรื่องเล็กน้อยแต่เราจะไม่ยอมทุกอย่าง จนมาเรื่อย เขาอยากเขามากอด มาหอม มาจุ๊บ เราจะสบัดออกแล้วเดินหนีตลอด  เป็นแบบนี้มันจน พฤษภาคม 63 เราเริ่มให้เขานอนแยกห้อง ทะเลาะกันก็ใช้คำพูดไม่ดี ส่วนมากจากเรา แล้วเริ่มไม่อยากมีอะไรด้วย ทั้งที่แต่ก่อนมีตลอดช่วงหลังก่อนเลิก 3 เดือนก็ไม่มี แถมไล่เขาออกจากบ้าน และขอเลิก แต่เขาไม่ยอม จนมา มิถุนายนต้นเดือนนี้ เขาดูแปลกไป ไม่สนใจเราแบบเดิม ไม่ยอมเราเหมือนเดิม จนเราเปิดใจคุยว่ายังไง เขาบอกว่าตั้งแต่เราเปลี่ยนไปเขาทำใจมาตลอดแต่ยังเลิกรักและตัดใจไม่ได้ จนเขามาคุยกะ ผญ คนนึ่ง ซึ่งเขาเข้ามาปลอบใจ เป็นเพื่อนคุย ในเวลาที่เราไม่สนใจเขา เราก็โอเครืเลิกกันได้ต่างคนต่างไปเริ่มต้นและเรียนรู้ชีวิตไหม เขาก็บอกได้ เพราะว่าเราทำกับเขาเหมือนเค้าเป็นสัตว์รึสิ่งของ จะหยิบมาเล่นเมื่อไหร่ก็ได้ พอเล่นเสร็จก็โยนทิ้ง และไม่เคยมีตัวตนสำหรับเรา พอเขาพูดประโยคนี้มากลับทำให้เรารู้สึกสงสารและเสียใจ อยากทำดีกับเขาขึ้นมา รู้สึกว่าเขาอดทนมากในระยะเวลาปีกว่าที่เราเปลี่ยนไป แต่ว่าในใจของเรามันรู้สึกว่าเรารักเขาเหมือนเป็นพี่น้องมากกว่า รักด้วยความหวังดี และเป็นห่วงมากกว่า เราไม่อยากเลิกแล้วให้เขาหายไป อยากจะทดแทนสิ่งที่เราทำไม่ดี  ตอนนี้เราสองคนต่างแยกกันอยู่แล้วเขาก็มีแฟนใหม่เป็น ผญ แต่เป็นเลสเบี้ยน ที่เข้ามาคุย เขาดูแฮปปี้กว่าเดิม แต่เรากับมารู้สึกผิดในสิ่งที่ทำกับเขา อยู่ตลอดเวลา ซึ่งตอนนี้เราสองคนเป็นพี่น้องกันตามที่ตกลง ในความรู้สึกดีๆ แต่เรากับรู้สึกเหงาเวลาเขาไม่อยู่ ไม่มีเขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ทั้งที่เราอยากเลิกกับเขาเองตลอดมา เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไม่ได้อยากให้เขากับมาเป็นแฟนตอนนี้อยากให้เขาไปเริ่มต้นใหม่กับคนที่ให้ความสุขเขาได้ แล้วเราก็อยากอยู่คนเดียวดันนิสัยตัวเอง แต่เราเหงาที่ไม่มีเขาคอยทำอะไรให้ คอยพาไปไหน ไปทำธุระ กินข้าว อยากรู้ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ทั้งที่เราเป็นคคนปล่อยเขาไปเองไม่รักษาเขาไว้เอง