มาค่ะ สวัสดีทุกคนนะคะ ตามหัวข้อเลยมันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราและเขา
เราอายุ 18 นะคะ ส่วนพี่เขาเรียกได้ว่าอายุห่างกับเรา 10ปี+ เลย ซึ่งแน่นอนเขาเป็น ผู้ใหญ่กว่าเรามาก มีความคิดมากกว่าเราอยู่แล้ว
เราเริ่มรู้จักกันโดยที่เราย้าย รร.มา (ขอไม่บอกรายละเอียดมากนะคะ)
เราเป็นคนที่หน้านิ่งเป็นทุนเดิม+ไม่ค่อยพูดกับคนไม่รู้จัก พี่เขารู้จักกับเพื่อนเราอยู่แล้ว เราไม่รู้จัก ก็สวัสดีตามประสาเด็กเข้ามาใหม่
แล้วไม่ได้พูดอะไรอีกเลย มีวันนึงไปงาน แล้วเราก้แล้วเราก้อไปกับพวกเพื่อน+น้องใน รร. พี่เขาก้อไป(งานใหญ่)
แล้วเพื่อนเราก็ชวนเราไปหาพี่เขา อ้ะเราก้อไปด้วย ตอนนั้นไตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย เฉยมาก เราเลยนั่งรอเพื่อนคุยกับพี่เขา เล่นโทรศัพท์ด้วย
เลื่อนไอจีไปเจอไดฟูกุสตอเบอรี่ ก้อคืออยากกินมานานแล้ว5555 ส่วนมากมีส่วนมากมีขายแค่ตามห้างใหญ่ๆ แล้วเพื่อนก็มาดูด้วย เราเลยถาเราเลยถามว่าแถวนี้ซื้อได้ที่ไหนบ้างอยากกิน นางบอกไปถามพี่เขาดิ พี่เขาอยู่ กทม. ให้เขาซื้อมาให้ก้อได้  ด้วยความที่อยากกินจนลืมตัวว่าเราไม่สนิทกับเขาขนาดนั้น จะไปฝากซื้อก้อไม่ใช่เรื่อง เรารีบวิ่งไปหาพี่เขาเลย แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ดู แล้วถามว่า ที่ กทม.มีขายไหม ถ้ามีซื้อมาฝากหนูที รอบหน้าถ้ามาอ่ะน่ะ อะไรงี้
พี่เขาก็อแบบเออได้เดี๋ยวซื้อมาฝาก เราก้อดีใจยิ้มแป้นเลย เพื่อนเราก้อชอบกินเหมือนกัน
วันนั้นพอเลิกงาน ต่างคนต่างกลับ เราอ้ะมีไอจีพี่เขานานแล้วเพราะเห็นเพื่อนคุยกะเขาทางไอจีบ้าง เราเลยไปฟอล พอมาวันที่ถามถึงไดฟูกุนั้นแหละ พี่เขามาฟอลเรากลับ เราก็ตกใจนิดหน่อย เราก้อไถไอเราก้อไถไอจีไปเรื่อยจนเจอไดฟูกุอีก ที่นี้เลยเอาลงสตอรี่แล้วแท็กเพื่อนกับพี่เขาว่า รอกินอยู่นะค้าบ 5555 แล้วพี่เขาก็ตอบกลับสตอรี่มา ว่ารอก่อนยังไม่ได้ออกไปไหนเลย เราก้อบอกไม่รีบค่าหลังจากนั้นเราก้อคุยกับพี่เขามาตลอดแบบไม่รู้ตัวเลย เราแบบคุยแบบเด็กกับผู้ใหญ่คุยอ้ะ เราคิดว่าแบบนั้นนะ ส่วนมากเป็นบทสนทนาที่ไม่จบแบบว่าต่อกันไปเรื่อยๆ ทำอะไร กินอะไรยัง ไปเที่ยวไหน มอนิ่งนะ อะไรแบบนี้ แต่เราก็แต่เราก็ตอบตามมารยาทผู้ใหญ่คุยกับเด็กแหละ จนคุยกันมานานมากจนรู้ว่าเขาชอบเรา เราก้อทำตัวไม่ถูกเลย เราแขร์กำไรลงสตอรี่พี่เขาก้อซื้อมาให้อันละ 400+ ซึ่งเราตกใจมากๆ คือรองเท้าแตะก้อซื้อให้ 1600฿ เขาซื้อเขาซื้อให้เราเยอะมาก บางอย่างเราไม่ขอเลยด้วยซ้ำ ยอมรับว่ารู้สึกดีด้วยนะ แต่แบบมันเหมือนความสัมพันธ์ต้องห้ามไรงี้ เพื่อนเราก้เพื่อนเราก้อห้ามรู้คนอื่นก้อห้ามรู้ เพราะพี่เขาจะเดือดร้อน แต่เพื่อนเราบางคนก้อรู้น่ะ แต่เงียบไม่พูด เพราะบางทีพี่เขามาบ่อยเกินจนเพื่อนสงสัยว่ามาหาเรารึเปล่าไรงี้ เราอยู่กันแบบไม่มีความสัมพันธ์อะไรใดๆ แค่คุยกันทุกวันไรงี้ จนเรา รส.ดี แบบขาดเขาไม่ได้อ้ะ ทั้งงอแง ทั้งนู่นนี่นั่น ช่วงนั้นพี่เขามีงานเข้าเต็มจนไม่มีเวลามาหา แชทก้อตอบนะแต่นานมากไรงี้ เราก้อโอเครเข้าใจ แต่พอมาถึแต่พอมาถึงจุดๆหนึ่ง เหมือนมันอิ่มตัวเลยค่ะ ตอนนั้นเรามูฟออนจากเขาไม่ได้เลย ร้องไห้หนักมาก เพราะช่วงนั้นไม่ได้คุยกัน เราก้อไม่กล้าทักไป กลัวไปหมดไรงี้
เขาก้อถามว่าเราเป็นอะไร เราบอกก้อเมื่อก่อนหนูคุยกับพี่ตลอดนี่ พอไม่ได้คุยแล้วรู้สึกแย่ พี่เขาก้อบอกว่าเข้าใจๆ พอเวลาผ่านมาเรื่อยๆ กลายเป็นว่กลายเป็นว่าเหมือนเราหยุดควมสัมพันธ์นั้นแล้วอ้ะ ต่างคนต่างไม่ทักหากัน ไม่คุยกัน ไม่มาดูสตอรี่เราแล้ว ไม่มากดไลค์เราแล้ว ไม่มีคอมเม้นจากเขา ไม่มีการโทรมาหา คือเราไม่ใช่ไม่ รส.อะไรน้ะ แต่มันแบบพี่เขาแสดงออกชัดเจนแล้วน้ะว่าเบื่อเรา แบบไม่ต้องพูดก้อรู้อ้ะ ไม่ทักมาหาเลย 2-3 เดือนแล้ว เราก้อไม่ได้ทักไป เดี๋ยวจะหาว่าตื๊อไรงี้ เราออกมาจากจุดที่เราเสียใจมาก่อนได้แล้วอ้ะ คือคิดว่ากลับมาอยู่ในที่ของเราตั้งแต่ทีแรกก้อคงจะไม่เป็นแบบนี้ ต่อไปจะมองหน้ากันยังไง เวลาเขามาหาพวกเพื่อนเราไรงี้ ครั้งแรกเขาเคยมารับเราที่บ้านไป รร. รอบนี้ครั้งที่ 2 ที่เราจะกลับ รร. เขาไม่ทักมาหาเลย เมื่อวันก่เมื่อวันก่อนเราไปยามคนเดียว เราทักไปหาเขาว่าเออนี่หนูอยู่สยามนะมาหาไม เขาก้อบอกเพิ่งจะกลับขเา้บ้านมา ง่วงนอนอ้ะ เราก้อแบบอกไปด้วยว่าเออเราหลงด้วยนะตอนมาอ้ะ อยากรู้ว่าถ้าเขา ปห.เรา เขาจะออกมาไม สรุปก้อไม่ บอกให้เราระวังตัวแค่นั้น จบบทสนทนา เราเลยมานั่งคิดว่า มันจบแล้วหรอว่ะ ความสัมพันธ์แบบนี้อ้ะ คือเราคุยกันปีนึงเลยมั้ง คือเราคิดว่าพี่เขาเบื่อใช่ไมอ้ะ หรืออะไรยังไง คือเราควรทำตัวไงอ้ะ ปกติชอบงอแงชอบตื๊อน้ะ แต่รอบนี้แต่รอบนี้ฝั่งนั้นเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าอ้ะ เราต้องทำไงหรอคะ ตอนนี้ตันไปหมดเลย ชาวยแนะนำอะไรดีๆที่พอจะทำได้ทีนะคะ 🙏🏻😂