คือเราจะมอบตัวม.4ในอีก1วันค่ะ แต่คือเรามีโคต้าที่เรียนเก่าอยู่แล้ว แล้วโรงเรียนเก่าเค้ามอบตัว14 (วันนี้ วันที่13) แต่เราดันสอบโรงเรียนดังไว้ แล้วได้ตัวสำรอง แล้วมันดันมอบตัววันเดียวกัน ตอนแรกกะว่าถ้าสอบติดโรงเรียนดังเราจะเข้า แล้วสละสิทโคต้าไป แต่ถ้าสอบไม่ติดก็จะเข้าโคต้า แต่มันดันสอบได้ตัวสำรอง(ตัวสำรองถ้าได้จะต้องมอบตัววันที่15) เราเลยเครียดเพราะต้องรอให้รรเค้าโทรมาบอกผลว่ามีคนสละสิทมั้ย คือตอนแรกเราคิดว่าให้รอไปแล้วสละโคต้า ถ้าไม่ได้ค่อยสมัครนอกรอบ รรเดิมเพราะรรเดิมเค้ามใช้เกรดเข้า แต่แม่เราดันจะพามอบตัวรรเดิมเลย เราจะไม่ว่าอะไรเลยถ้ามอบตัวแล้วไม่ต้องจ่าย5000กว่าบาท บ้านเราไม่ได้มีถานะดีเลยค่ะ แต่เราไปถามครูแล้วว่าถ้ามอบตัวแล้วจะไม่ได้เงินคืน แล้วถ้ามีคนสละสิท แม่เราจะทิ้ง5000ไปเลยฟรีๆ เราเลยทะเลาะกับแม่เราให้มากๆ ถึงขั้นที่เราต้องกรี๊ดออกมา เราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน รู้สึกเหมือนอยากตาย มันเครียดจนจะทนไหว เพราะเราโดนเอาไปเทียบกับพี่ตลอด พี่เราก็จะว่าแค่นี้ยังน้อยไปกับที่พี่เคยเจอ คือเราอยากตายมากๆ ไม่อยากใช้ชีวิตต่อแล้ว แม่ด่าว่าเราเป็นบ้า ไล่เราออกจากบ้าน เราเลยบอกแม่แค่ว่า เราแค่กลัวแม่เหนื่อย แต่แม่เราก็ตอบแค่ว่าเรามีแค่หน้าที่เรียนหนังสือ ซึ่งเรามองว่าไม่ใช่ เพราะสำหรับเราการที่เราไม่มีความสุขกับการเรียน มันก็นทำให้เราหมดพลังแล้ว แม่เราบอกว่าไม่เคยบังคับเรื่องเรียน แต่ที่ทำมันไม่ต่างจากการบังคับเลย เราโดนจับเรียนห้องพิเศาตั้งแต่ม.1 คะแนนเราตกมาก เราเริ่มมาปรับตัวได้ม.3 จบม.ต้นมาเกรดรวมได้แค่3.07 เราแค่เป็นพวกชอบอยู่คนเดียว พยายามทำทุกอย่าให้สังคมยอมรับ พยายามเป็นกลางให้กับคนในห้อง คอยรับฟังปัญหาคนอื่น แต่เราไม่ได้สิ่งนั้นจากใครเลย ตอน ป.6 เราโดนบูลลี่ แต่แม่เราแค่บอกว่าเรามีหน้าที่แค่เรียน ทั้งๆที่แม่ไม่รู้เลยว่าเราไม่มีกลุ่มที่คอยทำงานด้วย กินเลี้ยงก็ถูกกีดกัน เพราะแค่เป็นคนชอบอยู่คนเดียว ครูไม่เคยช่วยเราเลย ทุกคนก็แค่พูดว่าเรียนไปเดี๋ยวก็จบ แต่กับเป็นว่าเราดันสอบไม่ติดโรงเรียน ที่เราอยากเข้า (โรงเรียนที่ปัจจุบันเราติดตัวสำรอง) เราก็เลยไปเรียนอีกรร โดนแม่จับเข้าห้องพิเศษ จนถึงม.3 สอบติดโคต้า (วิทย์-คณิต) แต่แค่อยากเข้ารรที่อยากเรียนในสาย(อัง-คณิต) แต่ดันได้แค่ตัวสำรอง แม่ก็เริ่มคุยกับครูโรงเรียนที่เราสอบได้ตัวสำรอง ครูก็บอกว่าสายคำนวนปีที่แล้วไม่มีใครติด มช เราก็บอกกับแม่แค่เราอาจจะเข้าที่อื่น แต่แม่แค่บอกว่าแม่แค่มาบอก จนมันกดดัน เพราะอีก1วัน เค้าจะมอบตัวแล้ว เราต้องเลือก ทั้งๆที่เราตัดสินใจไว้นานแล้ว จนมันทำให้สติเราแตก เราอาจพิมพ์ผิดบ้าง
พิมพ์เข้าใจยาก เราขอโทษ แต่เราพิมพ์สิ่งที่อยู่ในใจ