ว่าจะไม่เสียใจ จะไม่พูดถึงแล้วนะ แต่สถานการณ์มันบีบให้คิด
ปัจจุบันดิฉันอายุ26 ทำงานบริษัทเอกชน อยู่ต่างจังหวัดทางภาคเหนือ ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาดิฉันสอบติดร้อยตำรวจสายอำนวยการ ซึ่งลำดับที่ดิฉันได้ ได้บรรจุ แต่....ดิฉันไม่ผ่านการตรวจร่างกาย เสียใจอยู่หลายเดือนเหมือนกันกว่าจะทำใจได้ และคิดว่างานที่เดิมมันดีอยู่ เงินเดือนก็เยอะกว่าพอสมควร แต่ล่าสุดที่โควิดเข้ามา บริษัทมีนโยบายลดคน ...แผนกดิฉันโดนให้ออก 2คน (ดิฉันไม่โดน) แต่อย่างว่างานบริษัทปกติก็เยอะอยู่แล้ว ทำงานมากกว่า12ชม.ต่อวัน ยิ่งมาลดคนอีกรับรองว่างานต้องหนักกว่าเดิมมาก
ซึ่งมันมีข้อดีข้อเสียนะคะ
ข้อดี :คนอยู่ต่อมีงานทำ คนจากไปได้เงินชดเชย
ข้อเสีย : คนอยู่ต่อได้ทำงานหนักรับภาระเพิ่มอีกมาก คนจากไปต้องหางานใหม่และไม่รู้จะหาได้ไหม

สถานการณ์แบบนี้มองให้เห็นว่า งานเอกชนกับงานราชการความมั่นคงมันต่างกันจริงๆ และดิฉันไม่ได้จะไม่สู้งานนะคะ ดิฉันทำงานที่นี่มาเกือบ3ปี ผ่านงานหนักมาทุกสถานการณ์ ทำงาน2วัน1คืนแบบไม่ได้นอนมาแล้ว เข้างาน8โมงเช้าเลิกตี4ของอีกวันก็มี (เลิก3ทุ่ม-เที่ยงคืน เป็นเรื่องปกติ)
.....แต่เมื่อคิดว่าถ้าตัวเองได้บรรจุตำรวจคงดีกว่าในสถานการณ์แบบนี้.... และดิฉันอยากมีงานทำที่มั่นคงไปจนเกษียณอายุ ซึ่งงานเอกชนคงไม่ตอบโจทย์แน่ๆ

พี่ๆหรือใครในนี้ที่มีประสบการณ์เคยทำงานทั้งเอกชนและราชการมาเล่าให้ฟังได้นะคะ 

*และสุดท้ายนี้ดิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้หลายๆคนที่กำลังท้อนะคะ สู้ต่อไปค่ะ*