สวัสดีค่ะ ปรึกษาตามหัวข้อเลย คือขอเล่าว่าตอนเด็กๆประมาณประถมถึงม.1 โดนเรียนเยอะกว่าตอนนี้มาก เรียนวิชาการทุกอย่าง ทุกวิชา เหตุผลคือตอนเด็กๆเราทีเพื่อนสนิทคนนึง สมมติชื่อ a ล่ะกันค่ะ คือเราเป็นเด็กที่เรียนค่อนข้างดี ไม่ถึงกับท็อปห้อง นร.มีประมาณ30กว่าคนเราก็ได้ประมาณที่10อะไรเเบบนี้อะค่ะ เเต่ a คือเป็นคนที่เรียนเก่งมากเเบบได้ที่1ตลอด เเล้ววันหนึ่งตอนสอบเข้าม.1 เราก็ไปสอบกับa ปรากฏว่าเราติดสำรองลำดับต้นๆ ส่วน a คือติดรอบตัวจริง เเต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้เข้ารร.นี้นะคะ หลังจากเราอยู่ม.1 เเม่ก็จับเราเรียนพิเศษมากขึ้น เรียนคณิตเพิ่มอีก เพราะหลังประกาศผลสอบตอนนั้น เเม่ก็พูดกับเราประมาณว่า "นี่รู้ไหม a อ่ะเค้าเรียนเก่งมากเลยนะ เค้าเรียนพิเศษหลายที่มาก ถ้าลูกอยากเก่งเเบบaลูกก็ต้องเรียนพิเศษเยอะๆ" จนมาถึงปัจจุบัน ตอนนี้อยู่ม.3เเล้วค่ะ ที่เรียนหลักๆจนมาถึงตอนนี้ก็มีเปียโน / คุมอง(กวดวิชาคณิต) ละก็ภาษาอังกฤษ ตอนนี้ความชอบของเราคือกีต้าร์ เรายืมของพ่อมาเล่น ฝึกเอง หาโน้ตเองเเต่ก็ยังเล่นไม่คล่องเท่าไร เราขอเเม่เรียนเเม่ก็ไม่ให้ เเม่บอกว่าจะเรียนไปทำไมเรียนเองก็ได้มั้ย เราเลยบอกกับเเม่ไปตรงๆว่าเราชอบกีต้าร์เราอยากเรียนกีต้าร์ เราไม่อยากเรียนเปียโน เเม่อย่าบังคับได้ไหม ให้เราเรียนสิ่งที่เราชอบไม่ได้หรอ เเต่เเม่ก็พูดเเบบเดิมเเถมบอกโตมาจะขอบคุณเเม่เองที่ให้เรียนเปียโน เเต่ทำไมอ่ะคะ?? ก็เราอยากเรียนสิ่งที่เราชอบไม่ได้บ้างหรอ ไม่ใช่สิ่งที่เเม่ชอบให้เราเรียน