คือเรื่องเป็นอย่างนี้ค่ะ เพื่อนเราชอบรุ่นพี่คนนึงเราก็รู้จักกับพี่คนนั้นพอดีแถมค่อนข้างสนิทด้วยค่ะ เราเลยแนะนำให้เพื่อนลองทักไปดูค่ะ ไอ่เพื่อนเราก็ไม่กล้าตอนนั้นเราเลยให้เพื่อนลองพิมพ์แบบนี้ดูสิๆเพื่อนเราก็ทำตามที่บอก ไปๆมาๆบอกให้เราคิดประโยคให้ทุกครั้งเวลาอีกฝ่ายตอบกลับมา (ในใจคือถ้างั้นไม่ให้กูคุยแทนเลยหละ) แต่เราก็ไม่กล้าว่าเพื่อนเพราะนางเป็นเพื่อนรักเราค่ะ เราอยากให้เพื่อนเราสมหวังแต่ไม่ใช่แบบนี้ค่ะ บางทีนางก็เร่งเราให้รีบคิดประโยค ไอ่เราก็ไม่ได้จีบหนุ่มเก่งขนาดนั้นสมองบางทีมันก็ตัน ถ้าอีกฝ่ายตอบมาด้วยประโยคบอกเล่าธรรมดาๆไปไม่ถูกเลยค่ะ ได้แต่บอกให้เพื่อนพิมพ์ขำส่งไปแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย อ่อใช่ค่ะเราก็ต้องเป็นคนคิดเรื่องคุยให้เพื่อนด้วย เราก็มีเรื่องให้คิดเยอะแยะแต่ต้องมาเจอแบบนี้หนักใจเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงให้เพื่อนเรากล้าคุยเองแบบไม่ต้องขอให้เราคิดให้ค่ะ มีใครเคยเจอแบบนี้บ้างไหมคะ แล้วทำไงให้เพื่อนเลิกทำแบบนี้คะ 

ป.ล. พี่คนที่เพื่อนเราชอบจริงๆแล้วเขาคือแฟนเก่าเราค่ะ เราไม่ซีเรียสอะไรเพราะว่าเราเป็นคนบอกเลิกเขาเองค่ะ ที่เลิกกันเพราะเรารู้สึกว่าเราให้เวลาเขาน้อยแล้วก็รู้สึกว่าอยากจะเรียนให้จบก่อนดีกว่าค่ะ เพื่อนเราก็รู้ค่ะว่าพี่เขาเป็นแฟนเก่าเราแต่นางน่าจะพึ่งมาชอบตอนเราเลิกกับเขาแล้ว