สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่เราอยากจะมาระบาย เนื่องจากว่าไม่อยากเล่าปัญหาให้คนในครอบครัวได้ฟัง เริ่มเรื่องจาก ปัจจุบันเราอายุ29ปี แฟนเราแก่กว่าเรา1ปี คบกันมา11ปีแล้ว ตอนนี้เรามีลูกที่น่ารักด้วยกัน2คน พื้นเพเราเป็นคนกรุงเทพ แต่หลังจากท้องลูกคนแรก แฟนเราก็พามาอยู่ที่บ้านแฟนที่ต่างจังหวัด หลังจากคลอดลูกเราไม่ได้ทำงาน ไม่มีรายได้ เราทำได้แค่เลี้ยงลูก และทำงานบ้านแทนพ่อแม่แฟนทุกอย่าง ช่วยงานทุกอย่างเท่าที่เราสามารถจะทำได้ จนแฟนพูดประโยคเด็ดใส่เราว่า “เมื่อไหร่จะหาอะไรทำ จะมานั่งเกาะเค้ากินอีกนานมั๊ย??” เราจำได้ว่าเราช็อคมาก 555 หลังจากนั้นเราจึงเริ่มหาอะไรทำด้วยตัวเอง อดทนทำนู่นนั่นนี่เพื่อที่จะได้เงินมาใช้จ่ายในส่วนของลูก หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยใช้เงินแฟนอีกเลย เราเริ่มปลูกบ้าน ย้ายออกมาจากบ้านใหญ่ ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ไม่ว่าจะค่าน้ำค่าไฟ ค่าของใช้ในบ้าน ค่ากินค่ากับข้าว ค่าเทอมลูก จิปาถะมากมาย เรารับหน้าที่ทุกอย่าง คนเดียว!! เดือนไหนไม่พอใช้ เราต้องขอยืมเงินจากแฟน แล้วก็ต้องใช้คืน แล้วเมื่อปีก่อนเราพึ่งจะออกรถ เราเริ่มหาเงินไม่ทัน และไม่พอใช้ เนื่องจากภาระอื่นๆ เราก็ยังต้องรับผิดชอบอยู่ เราเริ่มขอเงินแฟน ขอให้แฟนช่วยในบางเดือน บางเดือนขอมากหน่อยประมาณ4-5พัน บางเดือนแทบจะไม่ได้ขอเลย แฟนเราทำงานได้เงินเดือนๆละ2-3หมื่น แต่เราก็ไม่เคยไปยุ่งวุ่นวายกับเงินในส่วนของเค้า จนเมื่อ2วันก่อนเราทักไปถามเค้าว่า เค้ามีเงินในบัญชีมั๊ย ช่วยโอนให้เราหน่อย เค้าเริ่มหาเรื่อง ยกประเด็นอื่นๆขึ้นมาทะเลาะ แล้วประโยคเด็ดก็ลอยมา “จะคิดถึงแค่ตอนขอตัง” แล้วเราก็ช็อคมากอีกตามเคย 555 เรานอนร้องไห้อยู่ข้างๆลูก แล้วคิดว่า เออว่ะ!! กูดีแต่ขอเงินจริงๆ ชีวิตกูกับลูก มันคงไม่ใช่หน้าที่ๆต้องมานั่งรับผิดชอบหรอกเนอะ 😂😂 จุก จุกจนพูดไม่ออก 555

ที่ตั้งกระทู้นี้ไม่ได้อยากจะมาดราม่านะคะ แค่อยากจะระบายเฉยๆ อยากรู้ว่ามีใครเคยมีประสบการณ์ชีวิตที่แย่กว่านี้อีกมั๊ย แล้วพวกคุณจัดการกับปัญหาที่ได้เจอยังไง

ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าที่เข้ามารับฟังนะคะ 😂😂😂