เรามีพี่ชายอายุ21 ส่วนเราเป็นน้องอายุ18 พี่เราเรียนชายล้วนเอกชนชื่อดังทั้งประถมจนจบมัธยม ส่วนเราเรียนเอกชนแล้วมาสอบเข้ารัฐบาลชื่อดังพ่อกับแม่เลี้ยงเรากับพี่เท่าเทียมมาก แต่ทั้งเรื่องเรียนและกิจกรรมพี่เราไม่ได้เลย ต่างกับเรา เราก็ไม่เคยข่มพี่นะ ออกจะกลัวพี่น้อยใจด้วยซ้ำ เวลาพี่เราจะสอนเรื่องอะไรที่เรารู้อยู่แล้วเราต้องแกล้งทำเป็นอยากรู้เรื่องที่เขาเล่า
.
พอถึงตอนเข้ามหาลัยพี่เราเข้ามอดังได้ แต่เป็นคณะเล็กๆที่คะแนนไม่สูง พี่เรากลับคิดว่าตัวเองเก่งมาก เราก็ยินดีกับพี่ด้วย พอมาหลังๆพี่เราเริ่มคิดว่าตัวเองเก่งที่สุด โม้โน่นนี่ว่าตัวเองดีกว่าเพื่อน แล้วยังบ่นให้เราฟังว่าเพื่อนตีตัวออกห่าง เราไม่กล้าเตือนพี่ แต่สงสัยในใจว่าเมื่อไหร่จะรู้ตัวสักทีว่าเขาทำไม่ถูกทั้งหักหน้า กดคนอื่นให้ต่ำ ตัวเองจะได้สูง ไม่เว้นแม่กระทั่งพ่อกับแม่ พอพ่อเราสอน เขาก็อ้างทฤษฎีจิตวิทยาแบบที่มันไม่เกี่ยวอะไรเลย
.
วันนี้เขาหักหน้าแม่ต่อหน้าพนักงานที่ร้านอาหาร แม่เราอัดอั้นมานานแล้ววันนี้ทนไม่ไหวร้องไห้กลางร้าน แต่เขากลับว่าแม่ว่าไร้สาระ เราทนไม่ไหวสงสารแม่มาก พ่อดุพี่ แต่พี่ก็เถียง เราไม่ได้พูดอะไร พอกลับมาบ้านพี่บอกเราว่า ถ้าพี่ไม่อยู่แล้ว ฝากดูแลพ่อแม่ด้วยนะ หัดทำอะไรให้เป็นด้วย เราควรจะเป็นห่วงแต่เรากลับโมโห โตก็โตกว่าเรา แต่คิดได้แค่นี้หรอ อีกใจเราก็เป็นห่วง แต่เราไม่รู้จะทำยังไงให้พี่เลิกนิสัยแบบนี้

คำถาม:1.เราควรบอกพ่อกับแม่มั้ยว่าพี่พูดอย่างนี้กับเรา เราไม่รู้ว่าพี่เรียกร้องความสนใจรึเปล่า เพราะพูดกับเราหลายรอบแล้ว แต่กลัวพ่อกับแม่เสียใจ
2.จะแก้นิสัยพี่ยังไงให้เลิกคิดว่าเป็นผู้ใหญ่เหนือกว่าทุกคน ทั้งๆที่แค่อ่านหนังสือ ฟังไลฟ์โคช ก็คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว

ปล.ขอโทษนะคะที่ยาวอัดอั้นมาหลายปีมากTT_______TT ไม่รู้เราคิดมากไปมั้ย แต่พ่อกับแม่ทำงานเหนื่อยแล้วไม่อยากให้ท่านเสียใจ พ่อกับแม่เราใจเย็น ธรรมมะธรรมโมมาก ไม่รู้ทำไมพี่เป็นแบบนี้ เราก็ไม่ได้เป็นนะ หรือมันเป็นที่สังคมโรงเรียนเขา