เราเพิ่งเคยมีแฟนคนแรก คบกันมาได้8เดือนกว่าๆ ก็เลิกกัน
     ความรักของเรา2คน มันเริ่มมาจากการเป็นเพื่อนกัน และความอ่อนแอของเราเองที่ทำให้เค้าเริ่มรู้สึกดีกับเรา เค้าบอว่าชอบเราเพราะคิดว่าเราเป็นคนร่าเริง  เราเริ่มคุยแบบคนรู้สึกดีต่อกัน(มากว่าเพิ่อน) คุยกันได้เดือน เราก็ตกกลงคบกันเป็นแฟน ที่เราคุยกันไม่นานแล้วตัดสินใจคบกัน เพราะเราคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันมาก็หลายปี รู้จักกันพอประมาณแล้ว จะคุยให้นานไปอีกทำไม ซึ่งเราเพิ่งมารู้เอาตอนเลิกกันนี่เอง ว่ามันเป็นความคิดที่ผิด ผิดมากๆ
     ตอนคบกันแรกๆมันดีมาก ในช่วงเวลาที่เรารู้สึกแย่ เราก็มีเค้าอยู่ เค้าอยู่ข้างๆไม่ไปไหน เค้าตามใจเราตลอด เราเอาแต่ใจแค่ไหนเค้าก็ตามใจ เราขี้งอน เค้าไม่เคยง้อใครแต่เค้าก็ยอมง้อเรา เราขี้หึง เค้าบอกเค้าไม่ชอบที่เราขี้หึง แต่เราก็ไม่เคยเปลี่ยนตัวเอง เราเคยขอเลิกเค้าหลายรอบตอนคบกันเดือนแรกๆ แต่เค้าก็ไม่เคยตอบว่าจะไป เค้าหนักแน่นที่จะอยู่กับเรา  เราติดเค้ามาก เค้าก็ไม่เคยบ่น ตอนคบกันแรกๆมันดีมากๆเลย มากจนที่ไม่ว่าตอนนี้เค้าจะทำผิดแค่ไหน เค้าจะใจร้ายกับมากมายขนาดไหน เราก็ไม่เคยโกรธเคยเกลียดเค้าลงเลย 
     ตั้งแต่มีโควิดเข้ามา เราต้องห่างกัน ไม่ได้เจอกันเลย เค้าค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง พอยิ่งไมได้เจอ เหมือนความรู้สึกมันก็ห่างหายไป เค้าก็กลับไปสู่ชีวิตแบบเดิมของเค้าเหมือนตอนเค้าโสด แม้แต่ทางแชทเราก็ไม่ค่อยได้คุยกกัน เพราะเค้าให้เหตุผลกับเราว่า เค้าอยากมีเวลาส่วนตัว ที่ผ่านมาเค้าให้เวลากับเรามามากแล้ว 
     จากเค้าคนที่ใจดี ไม่เคยพูดหยาบ ไม่เคยว่า ไม่เคยขัดใจเรา เค้าก็เปลี่ยนไปทุอย่าง เปลี่ยนไปเป็นคนที่ ขี้รำคาญเรา ขี้เบื่อ พูดหยาบกับเรา พูดจาไม่รักษาน้ำใจเรา จากตอนคบแรกๆ เราเป็นคนขอเลิก กลับกลายมาเป็นว่า เค้าขอเลิกตลอด แต่เราก็ยังดื้อด้านไม่ไปไหน เพราะรักมาก ยิ่งเป็นแฟนคนแรก เรายิ่งยังเผื่อใจไม่เป็น คือให้ไปหมดใจจริงๆ 
     ตอนเราถามเค้าว่าทำไมถึงอยากเลิก เค้าบอกว่า ความอดทนของเค้าหมดแล้ว เค้าเอาเรื่องราวตอนคบกันแรกๆที่เราเคยเอาแต่ใจ ขี้งอน ขี้หึง เอาทุกอย่างมาพูดหมดเลย ว่าเค้าไม่ชอบ แต่เค้าทนมาตลอด เพราะคิดว่าสักวันเราคงเปลี่ยนได้ แต่ไม่เลยเราไม่เคยเปลี่ยน เราเสียใจมาก เราคิดว่าตัวเองผิด ผิดมากๆ ผิดมาตั้งแต่แรก ผิดแบบไม่น่าให้อภัย เราขอโอกาสจากเค้า แต่เค้าบอกว่าไม่มีแล้ว เค้ามห้โอกาสเรามากี่ครั้ง แต่เราก็ไม่เคคยเปลี่ยนตัวเองได้เลย เราไม่โทษใครเลยที่ต้องเลิกกันครั้งนี้ เราโทษแต่ตัวเราเอง
     ครั้งบก่อนหน้าที่เค้าขอเลิก เค้าเคยใจอ่อนไม่ไป เพราะน้ำตาของเรา เค้าไม่ชอบเห็นเราร้องไห้ ทุกคร้งที่เราร้องไห้ จากกเค้าที่อารมณ์เดือดๆ หยาบคาย พูดไม่ดีใส่เรา เค้าก็จะอ่อนลงเมื่อรับรู้ว่าเราร้องไห้ แต่กับครั้งนี้ มันใช้ไม่ได้แล้วน้ำตาเรา ต่อให้เราร้องหนักแค่ไหนเค้าก็ยืนยันจะไป ตอนนี้ก็เลิกกันมาจะครบเดือนนึงแล้ว เค้าเปลี่ยนไปมากจริงๆ เค้าไม่สนความรู้สึกเราเลย 
     อีกอย่าก่อนเลิกกันประมาณ2เดือน เราเปลี่ยนตัวเองได้ คือ ไม่ขี้งอน ไม่งี่เง่า กับไม่ขี้น้อยใจ เราเปลี่ยนตรงนั้นที่เค้าไม่ชอบได้แล้ว แต่เหมือนมันก็ยังไม่สมใจเค้า จนเค้าขอเลิก เรารั้งเค้าไว้ไม่ได้ เราจำใจต้องปล่อยเค้าไป 
     ตอนนี้ก็เลิกกันมาจะเดือนนึงแล้ว แต่เรายังมูฟออนไม่ได้เลย เพราะยังคุยกะนทุกวัน เราต้องคุยเรื่องงานกัน บางทีเราอดคิดถึงไม่ได้ เราก็ทักไป จนนมันบ่อยเกินเค้าก็บอว่ารำคาญ เราเจ็บนะ แต่มันอยากคุย เรารู้สึกอยู่ยากมากเมื่อไม่มีเค้า
     เราพยายามง้อเค้าหลายรอบ แต่เค้าก็ยืนยันแล้วว่ายังไงก็ไม่กลับมาแน่นอน เราเจ็บมากกับคำพดเค้า แต่ความดีที่เค้าเคยทำในตอนแรก เหมือนมันตรีงในใจเราจนเราไมาช่สามารถโกรธเค้าได้ลงเลย
     แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เค้าบอกว่ายังรักเรา แต่เราไปต่อกันไม่ได้แล้ว เรายังพอมีหวังอยู่บ้างมั้ย หรือเราควรหยุดแล้วจริงๆ

     ตอนนี้เรายังหาทางมูฟออนให้ตัวเองไม่ได้เลย เราควรทำยังไงดี ยิ่งไปกว่าการมูฟออนคือเรายังอยากกลับไปคบกับเค้า แต่เค้า...ไม่อยากคบกับเราแล้ว