“สำหรับความสำเร็จและความฝันของพวกเขา พวกคุณสามารถรับชมเราได้จากเตียงนอนของคุณ ห้องนั่งเล่น ชมเพียงลำพังหรือกับใครสักคน ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนในไม่ช้าคุณทุกคนจะต้องแยกตัวออกจากโลกใบนี้ไปสู่อีกโลกอีกใบหนึ่ง”

“10 ปีที่แล้วหิมะตกหนักจริง ๆ ในวันสำเร็จการศึกษาระดับมัธยมของผม ผมจำวันนั้นได้ชัดเจนเพราะผมถ่ายรูปกันเพื่อน ๆ และเก็บไว้ในสมุดโปรไฟล์บันทึกของผมสำหรับช่วงเวลาที่ในโรงเรียนในวันนั้น ผมเป็นเพียงเด็กผู้ชายที่ปิดตัวลงเพียงหนึ่งบท และพร้อมที่จะเขียนอีกบท”

“ผมจำความรู้สึกนั้นได้ มันน่าตื่นเต้นและน่าทึ่งจริง ๆ มันเป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกเหมือนผมเป็นตัวเองมากที่สุด ความรู้สึกที่ผมอยากจะยึดมั่นไว้ตลอดไป ดังนั้นในฐานะเพื่อนคนหนึ่งในช่วงอายุ 20 ปีของเขาคนนั้น ตลอดระยะทางจากกรุงโซลในประเทศเกาหลีใต้ ผมขอพูดว่า "ขอแสดงความยินดีด้วย" เรารู้สึกตื่นเต้นมากกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคุณ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนหรือจะอยู่ไกลสักเท่าไหร่ เราหวังว่าเรื่องราวของเราในวันนี้จะให้ความสบายใจความหวังและแรงบันดาลใจสักเล็กน้อยนะครับ”

JUNGKOOK :  “สวัสดีครับผม จองกุก BTS ทุกคนครับ ขอแสดงความยินดีสำหรับการจบศึกษานะครับ สำหรับผมต่างจากนัมจุนฮยองตรงที่ภาพการจบศึกษาถูกบันทึกไว้ใน BANGTAN BOMB ตั้งแต่เริ่มต้นจนเรียนจบม.ปลาย เมมเบอร์อยู่กับผมเสมอมา ผมจำได้เลยว่าพวกฮยองที่อยู่เคียงข้างแสดงความยินดีและถามผมว่า “โตมาขนาดนี้จนเรียนจบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

“พอจบพิธีจบการก็ไปกินจาจังมยอนด้วยกัน แต่เมื่อไม่นานมานี้ผมได้มาดูคลิปนั้นอีกครั้งและเกิดความรู้สึกขึ้นว่า ‘เด็กคนนั้นได้เติบโตขึ้นมาเป็นตัวผมรึเปล่า’ นัมจุนฮยองบอกว่าเขายังเห็นเด็กผู้ชายในรูปถ่ายจบการศึกษาเป็นตัวเขาอยู่ แต่ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองมากไกลจากจุดนั้นผมสมควรเลยครับ”

“ผมก้าวเดินมาอย่างไม่มีหยุดหย่อน แต่ก็ยังได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ ดังนั้นผมจึงยืนอยู่ ณ ที่ตรงนี้ ตอนนี้กับเมมเบอร์ ด้วยความเชื่อมั่นที่ผมมีในตัวผมเองตอนนี้ ในเมมเบอร์ และในโลกใบนี้ ผมเองก็หวังว่าทุกคนจะก้าวออกไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างไม่มีหยุดหย่อนเพื่อตัวทุกคนเองเช่นกันครับ”
RM : “ผมหวังว่าเรื่องราวของเราจะส่งถึงคุณทุกคนในวันนี้ เพื่อความจริงใจ จริง ๆ เรายังคงรู้สึกไม่แน่ใจ และไม่มั่นคงในขณะที่เราพูดเหมือนวันนั้น วันที่เราออกจากประตูโรงเรียนเป็นครั้งสุดท้ายในวันสำเร็จการศึกษาของเรา”

“บางคนบอกว่าเราประสบความสำเร็จหลายอย่าง แต่เราก็ไม่แตกต่างจากเยาวชนคนอื่น ๆ ในช่วงอายุ 20 ปีของพวกเขา หมวกสำเร็จการศึกษาของเรา ยังคงกดอยู่บนศรีษะและได้หันไปมองหน้าของความเป็นจริงอย่างเชื่องช้า เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเมื่อเร็ว ๆ นี้เปลี่ยนแผนการต่าง ๆ ของเราอย่างสิ้นเชิง และความรู้สึกของการสูญเสียและความวิตกกังวลที่เรารู้สึกยังคงอยู่กับเราในวันนี้ ความกลัวในอนาคตที่คลุมเครือ เมื่อชีวิตประจำวันของเรากลับตาลปัตร เป็นช่วงเวลาของการตระหนักถึงตัวเอง การตระหนักถึงสิ่งที่ทำให้ผมเป็นตัวผมที่แท้จริง”

“ในฐานะนักดนตรี เรากำลังเชื่อมตัวตนของเราเข้าหากันด้วยการทำดนตรี เราเขียนเพลง เราโปรดิวซ์ และฝึกฝนเมื่อเราคิดถึงคนที่เรารัก และมันเชื่อมต่อกับโลกในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้ และด้วยเพลงของเรา หวังว่าเราจะสามารถนำรอยยิ้มและความกล้าหาญมาให้คุณอีกครั้ง”
 
“และวีพึ่งพูดถึงการบันทึก (เมมโม่) และรูปถ่าย, แต่สำหรับเราวิธีการจดจำและการสื่อสารของเราคือการทำเพลง สำหรับคุณมันอาจเป็นอะไรก็ได้ อยู่ในดนตรีของเรา และในใจของเรา”

“พอถึงในเวลาที่เราต้องแยกจากกัน เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว แต่อยู่ด้วยกันเราอาจจะได้เห็นหน้ากันผ่านกล้องในจอเล็ก ๆ นี้ แต่ผมรู้ว่าอนาคตของคุณจะเติบโต ผลิบาน ยิ่งใหญ่และสวยงาม”

“ผู้สำเร็จการศึกษา เพื่อน ครอบครัว และคณาจารย์ทุกคน วันนี้คุณยืนอยู่กับเราในพิธีของบัณฑิตที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ ขอแสดงความยินดีอย่างจริงใจกับคุณที่สำเร็จการศึกษา”