เราเริ่มเลยนะ เราชอบความเป็นมินิมอลสิสม์  (Minimalism)  มินิมอลไม่ได้เป็นแค่สไตล์การแต่งตัวอย่างที่วัยรุ่นสมัยนี้นิยม เสื้อยืดกางเกงยีนส์พื้นและโทนสีที่เรียบง่ายเป็นหลัก แต่ความเป็นมินิมอลิสม์ ไม่ใช่แค่นั้น แต่เป็นการใช้ชีวิตที่ตัดส่วนที่ไม่จำเป็นออกไป หรือพูดง่ายๆ “ประหยัด” มีเฉพาะสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ จริงๆเป็นหลักการเดียวกันกับ “ความพอเพียง” นั่นแหละค่ะ “มีน้อยแต่ได้มาก”   แล้ว ม.เกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร (เรียกสั้นๆ มก.ฉกส. หรือ ม.เกษตรฯ สกลนคร ก็ได้นะคะ) ที่นี่เป็นวิทยาเขตของ ม.เกษตรฯ บางเขน เปิดมาตั้งแต่ปี 2538 นี่ก็ผ่านมา 23 ปีแล้ว เราอยู่มาแค่ระยะเวลาสั้นๆ แค่ 4 ปี เรื่องหลักสูตร หรือการเรียนการสอนไม่ต้องพูดมากล่ะ เพราะแต่หลักสูตรได้รับการรับรองจากหน่วยงานที่ดูแลวิชาชีพนั้นๆ อยู่แล้วอะ เข้าเรื่องๆ เรื่องเรียนที่เครียดๆ ชีวิตที่นี่หายเครียดได้ บนพื้นที่กว้างๆ 4700 ไร่อะ เอ๊ะ!! มันจะมินิมอลได้ไง?  อะไรบ้างที่มีน้อยแต่ได้มากไป ของ ม.เกษตรศาสตร์ฯ สกลนคร
อากาศดีไม่ต้องมีเครื่องฟอกอากาศตามธรรมชาติ
สีเขียวนี่แทนต้นไม้เลย ทุกวันนี้ชาวมินิมอลกำลังนิยมปลูกไม้ฟอกอากาศไม้ใบสีเขียวๆ อะนะ  สีเขียวของเราคือเริศกว่า นี่มีป่าอนุรักษ์กว่า 1,000 ไร่ มีไม่มากมายแต่รักษาไว้อย่างดี คิดดูดิใกล้ชิดธรรมชาติสุดๆ ในเพจพี่ๆ ศิษย์เก่า KUCSC Alumni Club (https://www.facebook.com/kucscalumni) มีแต่คนคิดถึงป่า ขนาดเคยจัดวิ่ง KU RUN วิ่งป่าลั่นนักวิ่งยังชื่นชอบเลย ใครได้สัมผัสนะต้องคิดถึงเลยล่ะ เครื่องฟอกอากาศที่ดีสุดๆ ตามเส้นทางมีต้นไม้มีป่า มีที่วิ่งไว้ให้สูดโอโซน อืมมมมมม...ฟิน
หอพักใน ม.ไม่แพง สอนให้เราใช้เท่าที่จำเป็น
  หอพักในมหาวิทยาลัย ประหยัดช่วยพ่อแม่ได้เยอะมากเลยนะ เทอมละ 4,000 – 5,000 บาท แต่ถ้าออกไปอยู่ข้างนอกละก็ หลักหมื่น บอกเลยพ่อแม่เราไม่รวยอะไรช่วยแบ่งเบาได้ก็จะทำ  ภูมิใจนะที่แบ่งเบาได้นิดๆหน่อยๆก็ยังดี ชีวิตไม่ได้สวยหรู แต่ในหอพักก็มีทุกอย่างที่เราจำเป็นต้องใช้  สาธารณูปโภค สิ่งอำนวยความสะดวก อินเตอร์เน็ต ห้องนั่งเล่น แถมเวลาไม่สบาย สถานพยาบาลก็อยู่ใกล้ๆ มีพี่พยาบาลประจำ มีคุณหมอมาเข้าเวร (จะเอาอะไรมากกว่านี้อีกสำหรับการอยู่โดยลำพังโดยไม่มีพ่อแม่อยู่ด้วย)
แค่มีห้องสมุด 24 ชั่วโมง ช่วยเยียวยาพวกเราให้ผ่านการสอบไปได้
  ห้องสมุดที่เปิดให้ไปนั่งเล่นนอนเล่น อ่านหนังสือได้ทั้งคืน บางทีพี่ๆ บุคลากร มีขนม ของกินมาให้กินเพราะกลัวหิว (ประหยัดตังค์ไปอีก) ทำตัวเหมือนที่บ้านอีกละ ฮ่าๆๆๆ
 

แถมอีกนิดตอนนี้ที่โควิด19 ระบาด พี่แม่บ้าน คนงาน กลุ่มเดียว ถ้าเรายังเรียนอยู่ก็คงอุ่นใจแหละ สกลนครเป็นจังหวัดที่มีความเสี่ยงต่ำมาก มีมาตรกรอย่างเข้มอะ แล้ว ม.เกษตรฯ สกลนคร ก็มีมาตรการคลีนทุกอย่าง เห็นมีคัดกรองทุกจุด ทั้งประตูทางเข้า ภายในตึกด้วย ล่าสุดทำแอปเช็คอินเข้าพื้นที่กับจังหวัดอีก รู้สึกปลอดภัยด้วยสภาพแวดล้อมและมาตรการของ ม. เราโอเคมากๆ ความมินิมอลของ ม. ทำให้ควบคุมอะไรได้ง่ายกว่าที่อื่น
ชีวิตสโลว์ไลฟ์ที่ใครๆ ก็โหยหา
  บอกเลยว่าเราเริ่มทำงานเท่านั้นแหละ รู้ซึ้งถึงคำว่าคิดถึงป่าที่ ม. วันไหนอกหัก วันไหนเซ็งเพื่อน วันไหนเครียดเรื่องเรียน มีสถานที่มากมายให้ไปพักผ่อนหย่อนใจ คิดถึงอ่างสกลนคร (เชื่อว่าใครๆที่จบไปก็คิดถึง) บางทีก็ไปนั่งร้องไห้ บางทีไปถ่ายรูปกับเพื่อนบอกเลยวิวดีมาก  บางทีไปนั่งเม้าท์เล่าเรื่องนั่นนี่ไปเรื่อย คิดถึงโป๊ะริมน้ำที่อุทยานบัว บรรยากาศดีๆ ให้อาหารปลา นั่งทอดอารมณ์พูดคุยกับเพื่อนรัก ครั้งนึงเคยน้ำท่วม ในช่วงที่น้ำท่วมใหญ่สกลนคร และที่ได้ยังจำได้คือ ทุกคนช่วยเหลือกันแบบจิตอาสา จนได้มีคำว่า KU SPIRIT  
 
สุดท้ายก็แค่คิดถึงจักรยานสีขาว คิดถึงตลาดนัด คิดถึงทุกอย่างที่เป็น ม.เกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร ลองไปใช้ชีวิตในแบบมินิมอลที่นี่ดูสิ