ค่อนข้างรู้สึกผิดค่ะ

เราดูแลยาย นอนติดเตียง (เดินไม่ได้แต่คลานได้) แกหลงๆลืมๆ บางครั้งแกก็ดีอยู่  บางครั้งแกก็หลงว่าอยู่นั่นนี่  คลานออกจากที่นอนมั่ง
         
            คือยายเราร้องเรียกหาไม่ได้ขานรับเพราะเราอยู่ชั้นสองของบ้านแกอยู่ชั้นล่าง  พอลงมาก็ขานอ่ะนะคะ  เพราะปกติช่วงเช้าแกไม่ค่อยจะมีปัญหาอะไร ส่วนมากก็จะนอน เราเลยอยู่ข้างบนได้  ก็ลงมาดูเป็นพักๆ  ช่วงบ่ายก็จะลงมาดู เพราะแกชอบมีปัญหาช่วงนี้มาก  คือความคิดเราส่วนนึงคือ บางครั้งเราไม่จำเป็นต้องเฝ้าตลอด 24 ชม. เราก็ต้องไปทำงานบ้านอย่างอื่นด้วยจะเฝ้าแกอย่างเดียวก็ไม่ได้
ล่าสุดเราอาบน้ำแกร้องไห้ ก็ถามว่าเป็นไร  แกก็บอก เรียกแล้วบ่ขานเลย  ใช้บ่ได้ เราก็รู้สึกผิดนะ  ไม่ค่อยชอบน้ำตาแก   

     ขอระบายนิดนึง
ก่อนช่วงที่แกยังดีๆอยู่อ่ะค่ะ แกเป็นคนที่ขี้บ่นมาก  แกมีลูก 5 คน  แม่เราคนสุดท้อง  แกรักลูกชายมากตามฉบับคนโบราณ  แม่เรานี่เป็นลูกรักลูกชังเลย  ทำดีแค่ไหนก็มองว่าไม่ดี  แกก็เลี้ยงตอนเด็กนะคะ  พอโตเราจะติดแม่  เพราะแม่ก็เลี้ยงตามยุคตามสมัย เข้าใจลูกแต่ไม่ได้ตามใจเกิน   ยายแกบ่นจุกจิกมากแกบ่นเราเถียงแก  บางครั้งเราไม่ชอบนะ  ที่แบบแม่เราแบบทำงานมาจุนเจือครอบครัว จนหมด แทบไม่ได้ใช้ส่วนตัว แกไม่เคยพูดนะ  ลุงเราที่อยู่บ้านเดียวกันเงินเยอะกว่าแม่เราช่วยไม่เท่าไหร่นอกนั้นไปลงขวดหมด    แกเอาไปพูดให้คนข้างบ้านฟัง  คนข้างบ้านเค้าก็มาพูดให้แม่ฟัง  ว่าลูกชายช่วยอย่างโน้นอย่างนี้   เรื่องของแม่เราบอกไม่ดี  เอาง่ายๆไม่ดีซักเรื่องอ่ะ แต่ต่อหน้าแม่เราไม่กล้าพูดนะ แม่เราเคยบอกจุก น้ำตาตกในเลย   ตอนตาป่วยจนตาเสียแม่เราก็ดู  จนมาถึงแกแม่เราก็ดูลูกรักแกแทบไม่ได้แตะ   บางครั้งเราเป็นลูกเราอยากช่วยแม่เรานะคือเราไม่เข้าใจว่า  ทำไม่รักลูกไม่เท่ากัน   มันทำให้เรารู้สึกอคติกับแกไม่ใช่ว่าเราไม่รักยายแกหรอก  ถ้าตัดปัญหาเรื่องขี้บ่นแกก็ดีนะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่