คือต้องบอกก่อนนะคะว่าเรายังเรียนอยู่ทั้ง2คนแล้วเราก็แก่กว่าปีกว่าๆคือทุกครั้งที่กินข้าวหรือกินอะไรแล้วมีค่าน้ำคือเราเป็นคนออกตลอดแล้วน้อยครั้งมากที่เค้าจะช่วยแล้วบอกครั้งคือต้องบอกก่อนนะคะว่าเราเป็นคนมือไวคือเป็นคนที่หยิบกระเป๋าเงินเร็วแบบเอาเงินเราจ่ายก่อนเเล้วเค้าค่อยคืนบางครั้งก็ไม่ให้เงินทอนแต่เราก็ไม่พูดอะไร คือเมื่อวันเกิดเค้าเค้าอยากได้กระเป๋าราคาประมาณ1,000บาทเราก็ซื้อให้กับเค้ก1ก้อนวันวาเลนไทน์เค้าก็ให้ดอกไม้เราปกติค่ะ แต่พอวันเกิดเราเราก็ลุ้นอะคะว่าเค้าจะให้อะไรแต่เราก็บอกไปบ้างนะคะว่าอยากได้ผ้าปูนที่นอนไรงี้ แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอยากได้ขนาดเค้าเราก็รอของพอถึงวันเกิดเค้าส่ง ถังขยะ กับกล่องใส่ดินสอราคารวมกันประมาณ200กว่าๆแล้วเราก็ตกใจว่าทำไมส่งถังขยะเราก็คุยกันเค้าบอกว่าเราอยากได้อะไรก็จะซื้อให้เช่น ผ้าปูที่นอนราคาแค่500บาทแต่วันไปเค้าก้ซื้อของที่เป็นเซ็ตให้ประมาณ129บาทคือตอนนั้นเราก็แอบเฟวมากแบบวันเกิดเราเราก็แอบลุ้นแล้วตอนวันเกิดเค้าเราก็ยังเรียนต้องเก็บตังกว่าจะได้ก็ซื้อให้ เหตุการณ์ก็ผ่านไปค่ะแล้ววันนี้คือเราขายของเเล้วเรากับเค้าอยู่กันคนละที่เวลาเราไปส่งของก็นัดเจอกันไรงี้แล้วครั้งที่เเล้วเราก็ให้เค้าไปส่งแต่ก็ไม่ไกลมากแล้วครั้งนี้เราก็ต้องไปส่งละเค้าก็บอกว่า(จ่ายค่ามันรถให้ด้วยนะหลายครั้งแล้วรอบนี้เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ )เราตอนนั้นตกใจมากเพราะไม่คิดว่าเค้าจะพูดเราเลยบอกว่าได้เค้าบอกว่าจริงจังนะเราเลยบอกว่าโอเคคือเราไม่เคยช่วยค่าน้ำมันรถเพราะเราคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของผู้ชายเพราะเค้าก็ไม่เคยเลี้ยงอะไรเราไปกินอะไรก็หาร2ตลอดเราเลยอยสกถามว่าเเฟนเป็นแบบนี้แปลกไหมเพราะเราก็ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน....