สวัดดีค่ะ เราขอเข้าเรื่องเลย  คือเราเป็นผู้หญิงอายุพึ่งจะ20 เรามีพี่สองคน ส่วนเราเป็นคนสุดท้อง เราโดดเดี่ยวมาตลอด เพราะเราไม่ได้อยู่กลับพี่คนโตค่ะ เราอยู่กับพี่คนกลาง และเรื่องมันเริ่มวุ่นวายหลังจากแม่ป่วย และพี่คนกลางเกิดไปรถล้มต้องผ่าสมอง เราเป็นคนดูแลแม่ และก็พี่ ทั้งสอง ส่วนพี่คนโตไปทำงาน กทม. ส่งเงินมาให้เดือนล่ะไม่กี่บาท และแม่เราก็เสียเมื่อสองปีที่แล้ว เราเรียนจบ เราก็ขึ้นมาทำงาน กทม หวังจะทำงานแล้วเรียนไปด้วย แต่มันยากมากเพราะเราต้องออกค่าใช้จ่ายคนเดียว ไหนจะค่ากิน ค่าห้องเช่า เพราะเราเอาพี่คนกลางมาอยู่ด้วย แต่ตอนนี้พี่เราช่วยเหลือตัวเองได้เยอะแล้ว แต่พี่คนโตแทบจะไม่ช่วยอะไรเราเลย ตอนนี้เราต้องรับภาระคนเดียว มันเหนื่อยมากๆ เพราะพี่คนกลางเอาแต่ใจมาก อยากได้อะไรต้องได้ ต้องให้ทันใจ เหนื่อยกลับมาจากงาน เราก็ต้องมานั่งโดนด่าบางวันเพราะบางทีเราขัดใจพี่ในบางเรื่อง  เราเหมือนโดนเอาเปรียบทั้งๆที่เป็นน้องคนเล็กแต่กลับต้องมานั่งรับภาระคนเดียว เราเคยไปพูดให้พี่คนโตช่วยเราหน่อย แต่เค้ากลับบอกว่าเค้าก็ไม่มี ทั้งๆที่อยู่สบาย(พี่คนโตมีแฟน จะแต่งงานแล้ว)แต่นั้นมันคือปัญหาหรอ? เชื่อไหมเค้าเคยบอกกับเรามาว่า เวรกรรมใครเวรกรรมมัน ซึ่งเราเสียใจมากเกิดมาไม่ต้องมีพี่ซะดีกว่า  ตอนนี้เราอยากหนีเราเหนื่อยมากกับภาระที่ต้องรับไว้คนเดียว เรารู้ว่ามันคือความคิดที่ไม่ดี แล้วพี่คนกลางจะอยู่อย่างไร? แต่ตอนนี้ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย เรานอนร้องไห้เกือบทุกคืน อยากหนีไปเริ่มต้นใหม่  เราโดนแต่คนเอาเปรียบทุกวันนี้   และทุกวันนี้คิดเรื่องฆ่าตัวตายเยอะมาก แบบตายดีกว่า ไม่อยากอยู่แล้ว ตายไปซะ จะได้ไม่เหนื่อย นี่คือสิ่งที่เราเริ่มคิดมาเป็นเดือนแล้ว และถ้าเรายังอยู่ เราคงไม่พ้นจากการฆ่าตัวตายหรอกค่ะ  รู้ค่ะว่าปัญหามีทางออก แต่สำหรับเราแทบจะไม่มีทางออกเลย  มีพี่ก็พึ่งไม่ได้  ชีวิตไม่เหลือใครแล้ว