@ มองตรองหยาดฝน
ตกพื้นหมองมล เปื้อนปนกายา
ธรณินซับหนุน ใสขุ่นนานา
แดดแผดเผากล้า นำพาพ้นดิน

@ แปรเปลี่ยนเป็นไอ
น้ำกลับสวยใส ผ่องไสวเมฆินทร์
ธรรมเผยผองชน จักพ้นมลทิน
กายใจต้องถวิล ละสิ้นตัณหา

@ เผาผลาญตัวตน
“ของกู”_หลุดพ้น คือหนมรรคา
ช่วยเหลือรับใช้ เหนื่อยใจกายา
มิท้อบ่นว่า ศรัทธาหนุนนำ