คือ เราจะมีสองคนในชีวิตที่เรารู้สึกว่าทำนิสัยแย่ๆ ใส่มากที่สุดแล้วล่ะ คือ แม่ และเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง
แย่ของเรา คือ เย็นชามาก ปกติจะไม่ค่อยอยากพูดด้วย ถ้าไม่มีธุระจริงๆ ชอบเมิน ชอบตะคอก ชอบตะโกน ชอบแกล้งเล่นๆ แบบไม่ค่อยดี คือ ชวนทะเลาะ ชอบหาเรื่อง 555 คำพูดคำจาแบบรุนแรงกรีดหัวใจ (รุนแรงในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า ด่าคำหยาบนะคะ แต่เป็นแบบมานิ่งๆ แต่จุก 55)
เรารู้อย่างหนึ่งคือ เรารู้สึกรำคาญไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม ขัดหูขัดตาไปหมด ดูละหงุดหงิด และมันก็แสดงออกมาเห็นได้ชัด
ซึ่งมันก็นิสัยไม่ดีแหละ รู้ตัวทุกการกระทำ แต่มันก็เหมือนกับปฏิกิริยาอัตโนมัติที่แสดงออกไป ซึ่งควบคุมไม่ค่อยได้จริงๆ
ถ้าถามว่ามีคนอื่นที่เป็นแบบนี้บ้างมั้ย เราคิดว่าอาจจะมีแค่บางอย่าง แต่ไม่ full option จัดเต็มขนาดนี้
ส่วนใหญ่คนรอบตัวเรา ตั้งแต่ญาติพี่น้อง เพื่อนสนิท เพื่อนทั่วไป ก็คิดว่าเรานิสัยดีน้า อารมณ์เหมือนผ้าขาวที่เปื้อนฝุ่น และไม่ใช่สายดาร์คแบบแรงๆ อะไรแบบนั้น
บางทีเราก็คิดว่านิสัยเสียแบบนี้มันเป็นสันดานของเราจริงๆ แต่แค่แสดงออกมาเฉพาะบางคน อย่างนั้นรึป่าว?
แต่อย่างหนึ่งคือเวลาที่เขามีปัญหา ต้องการความช่วยเหลือ เราจะพลิกบทกลับเป็นนางฟ้าคอยช่วยเหลือตลอด ไม่อยากให้เขาต้องอยู่โดดเดี่ยวและพยายามฉุดขึ้นมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากนั้นก็กลับสู่โหมด dark ฉบับของตัวเองปกติ
เอ๊ะ! หรือที่เราเป็นแบบนี้ เพราะสองคนนี้รักเรามาก มากจนเราไม่แคร์ ไม่สนใจ ถึงแม้จะทำไม่ดีใส่ ก็รู้ดีว่ายังไงก็อยู่กับเรา (รึป่าว?)
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมต้องมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีเฉพาะสองคนนี้ด้วย
แต่อย่างน้อยเราก็คอยบอกเขาเสมอว่า คือ ถึงแม้ว่าเราจะรำคาญหรือทำตัวแย่ใส่ยังไง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มีปัญหาอะไร มาหาเราได้เสมอ เราพร้อมอยู่ข้างๆ และจะช่วยเหลือให้ได้มากที่สุด
มันเลยเกิดคำถามกับตนเองบ่อยๆ ว่า มันมีจริงๆ หรอ? ถึงแม้เราจะรำคาญใครซักคน แต่เราก็รักและเป็นห่วงเขาอยู่ หรือว่าจริงๆ แล้วเราเกลียดเขา แต่แสร้งทำเป็นคนดี?
ทุกคนคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ? ลองมาแสดงความเห็นและแชร์ประสบการณ์หน่อยน้า
รำคาญแต่ก็รัก มันมีจริงๆ มั้ย?
แย่ของเรา คือ เย็นชามาก ปกติจะไม่ค่อยอยากพูดด้วย ถ้าไม่มีธุระจริงๆ ชอบเมิน ชอบตะคอก ชอบตะโกน ชอบแกล้งเล่นๆ แบบไม่ค่อยดี คือ ชวนทะเลาะ ชอบหาเรื่อง 555 คำพูดคำจาแบบรุนแรงกรีดหัวใจ (รุนแรงในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า ด่าคำหยาบนะคะ แต่เป็นแบบมานิ่งๆ แต่จุก 55)
เรารู้อย่างหนึ่งคือ เรารู้สึกรำคาญไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม ขัดหูขัดตาไปหมด ดูละหงุดหงิด และมันก็แสดงออกมาเห็นได้ชัด
ซึ่งมันก็นิสัยไม่ดีแหละ รู้ตัวทุกการกระทำ แต่มันก็เหมือนกับปฏิกิริยาอัตโนมัติที่แสดงออกไป ซึ่งควบคุมไม่ค่อยได้จริงๆ
ถ้าถามว่ามีคนอื่นที่เป็นแบบนี้บ้างมั้ย เราคิดว่าอาจจะมีแค่บางอย่าง แต่ไม่ full option จัดเต็มขนาดนี้
ส่วนใหญ่คนรอบตัวเรา ตั้งแต่ญาติพี่น้อง เพื่อนสนิท เพื่อนทั่วไป ก็คิดว่าเรานิสัยดีน้า อารมณ์เหมือนผ้าขาวที่เปื้อนฝุ่น และไม่ใช่สายดาร์คแบบแรงๆ อะไรแบบนั้น
บางทีเราก็คิดว่านิสัยเสียแบบนี้มันเป็นสันดานของเราจริงๆ แต่แค่แสดงออกมาเฉพาะบางคน อย่างนั้นรึป่าว?
แต่อย่างหนึ่งคือเวลาที่เขามีปัญหา ต้องการความช่วยเหลือ เราจะพลิกบทกลับเป็นนางฟ้าคอยช่วยเหลือตลอด ไม่อยากให้เขาต้องอยู่โดดเดี่ยวและพยายามฉุดขึ้นมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากนั้นก็กลับสู่โหมด dark ฉบับของตัวเองปกติ
เอ๊ะ! หรือที่เราเป็นแบบนี้ เพราะสองคนนี้รักเรามาก มากจนเราไม่แคร์ ไม่สนใจ ถึงแม้จะทำไม่ดีใส่ ก็รู้ดีว่ายังไงก็อยู่กับเรา (รึป่าว?)
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมต้องมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีเฉพาะสองคนนี้ด้วย
แต่อย่างน้อยเราก็คอยบอกเขาเสมอว่า คือ ถึงแม้ว่าเราจะรำคาญหรือทำตัวแย่ใส่ยังไง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มีปัญหาอะไร มาหาเราได้เสมอ เราพร้อมอยู่ข้างๆ และจะช่วยเหลือให้ได้มากที่สุด
มันเลยเกิดคำถามกับตนเองบ่อยๆ ว่า มันมีจริงๆ หรอ? ถึงแม้เราจะรำคาญใครซักคน แต่เราก็รักและเป็นห่วงเขาอยู่ หรือว่าจริงๆ แล้วเราเกลียดเขา แต่แสร้งทำเป็นคนดี?
ทุกคนคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ? ลองมาแสดงความเห็นและแชร์ประสบการณ์หน่อยน้า